ผมเนี่ยมีพื้นฐานเลยคือไม่เชื่อเรื่องผีเลยครับ เหตุผลง่ายๆคือ มันเกิดจากจิตนการของเราเองครับ ผมเคยลองทดสอบตัวเองครับ

ผมนอนหันข้าง และผมหลับตา ผมก็คิดๆๆอยากเจอผีที่เป็นผมสีดำยาว ปิดคลุมใบหน้า หลับตาลืมตา ทำนานมาก เหมือนสมองผมคงเบื่อที่ผมอยากเจอ พอลืมตาขึ้นก็เจอเลยครับ ดำๆ ความจริงอาจไม่มีอะไร อาจเป็นภาพหลอนของเราเอง

คือหลักการง่ายๆของผมเองนะครับ 55555 ผีเกิดจากจิตและความอยากเจอในใจเราครับ มันเลยเกิดภาพหลอนแสดงให้เราเห็น อะไรประมาณนี้

ผมเคยทั้งเข้าวัดจีนที่มีหลุมศพ มองหว่างขา ทำมาเกือบหมดแหละ อันนี้สมัยเด็กๆเลยนะครับ ประมาณ ม.ต้น เล่นกับเพื่อนๆแถวบ้าน สรุปไม่เคยเจออะไรเลยครับ

แต่โดยรวมแล้วผมกลัวผีครับ พวกหนังผีผมดูแทบไม่ได้เลย ยิ่งหนังผีไทยผมไม่เคยดูเลย ดูแค่ชัตเตอร์กับผีสามบาทแค่สองเรื่องนี้

ไม่เชื่อ ไม่กลัวด้วย

ลบหลู่ ทำระยำมาทุกที่แล้ว ไม่เคยเจอ

คนไม่ได้กลัวผี แต่คนกลัวความมืดครับ หลอกผีตอนกลางวันไม่มีใครกลัวหรอก ต่อให้ไปเดินบ้านผีเฮี้ยนตอนกลางวัน ถ้าบ้านนั้นเปิดหน้าต่างโล่งหมด แสงเข้าสว่างจ้า ไม่มีมุมมืด มุมสลัว คนทั่วๆ ไปก็ไปนั่ง ไปนอนชิลๆ ได้สบายๆ

ผมไม่เชื่อ+ไม่กลัวเลยนะ
ท้าทายก็แล้วลองของก็แล้ว
ไม่ยักจะเจออะไร

จริงครับ.เจอผีกลางแดดจร้า.ให้หลอกยังไงก็ไม่กลัว 5555

ตอนเด็กกลัวมากครับพอโตขึ้นมาก็ไม่ค่อยกลัว แต่ก็มีบางเรื่องที่อธิบายไม่ได้อาจจะเป็นที่เหนื่อยชอบเจอเวลาตื่นมาเพลียๆ ตอนเช้าไรงี้ครับแต่ผมก็เฉยๆนะเจอจนชิน ส่วนใหญ่จะเป็นเสียงไม่ค่อยมาเป็นตัวขนาดในหนังนะ

เหมือนผมเลย ท้าทายมาหมดแล้ว เหลือแต่ขุดศพขึ้นมานี่ละ กลัวโดนตำรวจจับ 555

ทุกวันนี้เวลาเจออะไรแบบแปลก

ยกมือถือเปิดวีดีโอไว้รอเลย อยากถ่ายผีลงยูทูป

แฟนผมนี่หาว่าผมบ้า เลยทีเดียว

คนไม่เจอยังไงก็ไม่เจอ เชื่อสิผมว่าไอ้คนที่เจอเขาก็ไม่อยากเจอหลอก

ผมมีญาติทำงานเป็นคนจัดงานศพ เขาบอกว่าถ้าอยากเจอลองไปนอนในเมรุเผาศพ ดูครับอาจจะทำให้เจอได้ ไม่รู้จริงไหมนะเห็นชอบลอง

ถ้าอ่านการตูนเรื่อง qed เค้าสรุปไว้แล้วว่า คนเราไม่ได้กลัวผี แต่กลัวสิ่งที่มองไม่เห็น เพราะเชื่อว่าตรงนั้นมี ถึงได้กลัว ถ้าไม่เชื่อก็ไม่มีอะไรให้กลัว

อีกอย่างคือ เรากลัวในสิ่งที่ไม่รู้จัก แต่ถ้าเราตั้งชื่อให้ผี ทุกอย่างก็จบแล้ว เปรต กระสือ กระหัง รู้จักดีแล้วเราจะต้องกลัวไรอีกหว่า

ผมก็กลัวขี้หด ไม่กล้าดูหนังผี
แต่มีอ่านการ์ตูนหลอนๆบ้าง ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจอผีเลย

ผมเคยเจอครับ ตอนเดินไปส่องกระจกทุกครั้ง แทบสลบไปเหมือนกัน แต่ผมไม่ตาย

ตอนเด็ก กลางคืนกลัวระแวกบ้านมากๆ มืดๆ ป่าๆ กลัวเจอผี
แต่กลางวันออกไปเดินเล่นกับเพื่อนข้างบ้านปกติ ไม่กลัวอะไร ทั้งๆที่สถานที่เดียวกัน
สรุปกลัวแค่ความมืด
โตมากลัวหมา ยิ่งอยู่กันเป็นฝูงในซอยนะ ไม่กล้าเดินออกไปเซเว่น ต้องขับรถออกไป

เจออะไรครับ สลบไปนานไหม ห้องอยู่แถวไหน

หน้าตัวเองครับ

ทำขนาดนั้น ยังไม่เคยเจอเลยเหรอครับ

คนเราไม่ได้กลัวผีหรอกครับ แต่กลัวความมืด เพราะพอมืด จิตเราจะปรุงแต่งให้เราเห็นในสิ่งที่เราไม่อยากเห็น

หนังผีที่น่ากลัวเป็นซาวด์มันบิ๊วอารมรณ์ ถ้าถ่ายแห้งๆไม่มีซาวด์ก็ไม่น่ากลัว

น่าจะเจอจริงๆคับ ตอนผมบวช พระอาจารย์แกเคยชวนผมไปนั่งสมาธิที่เมรุบ่อยๆ แกบอกไปกับแกไม่ต้องกลัว ได้ฝึกสมาธิ และได้แผ่เมตตาให้กับสัมภเวสีแถวนั้นด้วย แต่ผมไม่ไปนะ แค่ขึ้นไปเอาตะแกรงมาเคาะขี้เถ้า กับเติมน้ำมันในเมรุตอนที่จะเตรียมเผาศพตอนกลางวันผมยังเสียวๆเลย

จะเจอได้ไง มันไม่มีจริง

ไม่ลบหลู่ เป็นดีที่สุด