วันนี้ผมเดินไปขอเบอร์สาวมาครับ
เขาทำงานอยู่ร้านก๋วยเตี๋ยว ซึ่งผมก็ไปกินอยู่ทุกๆวัน
จนรู้สึกชอบน้องเขา
ผมก็รอจนร้านปิด
และผมก็รวบรวมความกล้าไปขอเบอร์น้องเขา
เขายิ้มแบบไม่หยุดเลย แต่ก็ส่ายหน้า แบบอายรีบเดินหนีผมเลย
ผมก็ถามไม่ได้หรอ แต่เขายิ้มส่ายหัวและเดินหนี
ความรู้สึกผมแบบแม่งกูทำอะไรลงไป ทั้งโง่ อายและบ้ามาก และพรุ่งนี้ผมจะกล้าไปกินก๋วยเตี๋ยวน้องเขาอีกไหม
พูดแล้วอยากจะร้อง