ผมไม่ใช่เด็กจตุรมิตรครับ แต่เรื่องเล่านี้มาจากเพือนสนิทของผม
เราเรียนต่างจังหวัดกันตอนประถม เราเป็นนักบอลกันทั้งคู่ แต่มันเก่ง
เลยไปเข้าโควต้านักฟุตบอล ที่คริสเตียน เราก็ไม่ได้เจอ จนเจอกันอีกที
อยู่ม.5ไปแล้ว ได้ข่าวว่ามัน ติดทีมชาติชุดเล็กแล้ว เราก็คุยกันเรื่องฟุตบอล มีประโยคนึงที่มันพูดออกมาว่า ถ้าทีมชาติเตะพร้อม จตุรมิตร กุจะเตะให้คริสเตียน แล้วผมนั่งฟังมันเล่าเรื่อง กรุงเทพริสเตียนเป็นชั่วโมง จนเรา รักไปด้วย

ที่มาเล่าให้ฟัง จะอธิบายว่าที่เกมมันออกมาแรง อาจจะเป็นเพราะเด็กทุกคนถูกปลูกฝังให้รักสถาบัน สู้ถวายชีวิต เสียใจที่ตอนนั้นเตะไม่เก่งเลยไม่ได้เข้าไปเรียนกับมัน

ไม่น่าแปลกครับ

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมจตุรมิตรจึงสำคัญสำหรับคนเกี่ยวข้อง

ทั้ง 4 โรงเรียน เพราเค้าถูกถ่ายทอดและปลูกฝังกันมาจากรุ่นสู่รุ่น

ตอนแรกผมเชื่อว่านักบอลก็ยังไม่เข้าใจหรอก ทำไมกองเชียร์แม่ง

จริงจังเลยวะ ทำไมบรรยากาศมันสุดยอดจังวะ ทำไมเกมแม่งโคตรกดดันเลย

น่าจะโหดสุดในบอลนักเรียนขาสั้นแล้ว มากกว่าไทยลีกบางเกมอีก

แต่พอพวกเขาได้เข้ามาเก็บตัวเป็นปีๆ นักบอลเค้าก็เริ่มซึมซับและ

จาก ศิษย์ปัจจุบัน, ศิษย์เก่า ว่าแม่งต้องจริงจังสุดๆ

โคตรเป็นเกมแห่งศักดิ์ศรีเลย ของทั้ง 4 โรงเรียนที่จะมีสองปีครั้ง

เหมือนบอกว่าให้ทำงานเพื่อชาติ หรือทำเพื่อพ่อแม่อิ่มท้อง

สังเกตมาหลายครั้งจากเพื่อนทั้ง4สถาบัน เด็กเทพฯจะดูมีอินเนอร์ที่สุดละ

น่าจะมีฝั่งอุเทนกับปทุมวันมั่งนะ น่าจะมันส์น่าดู

2 รายนั้นเค้ามันส์กันมาตั้งแต่อดีตแล้วนิครับ กีฬาเชื่อมสัมพันธ์อุเทน-ปทุมวันที่สนามศุภฯก่อนลงท้ายด้วยเสียงระเบิดตูมตาม

ผมเองไม่รู้จะบรรยายอย่างไร
แต่ วันรวมรุ่น วันรวมศิษย์เก่า บอลจตุรมิตร
ผมแทบจะลงวันลางานในระบบไว้แต่เนิ่นๆเลย ผมและเพื่อนๆจะไม่มีข้ออ้าง เฮ้ยกรูติดงาน แต่เป็นอันรู้กันครับ บางทีขับรถกลับจากต่างจังหวัด คืนนั้นขับกลับไปทำงานต่อ หรือบางครั้งบินกลับจากญี่ปุ่น เพื่อกลับมาเจอเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ

โดนด่า ไม่ไปดูน้องมันจะเตะไม่ได้หรอ
มึงบ้าป่าว เสียงเงินสองสามหมื่น เพื่อกลับมาแค่ช่วงนี้

ก็ดีนะดีกว่าปลูกฝังให้ตีรันฟันแทงกัน ส่งเสริมให้เอาชนะกันในทางที่ถูก

คือช่วงที่ผ่านมาชีวิตผมซึมๆเรียกได้ว่าซึึมเศร้าเลยแหละแบบเราก็ใช้ชีวิตปกติไม่ไดเมีเรื่องอะไรมากมายทำไมเราเศร้าจังวะ เหมือนเด็กที่มีัญหากับการโตเป็นผู้ใหญ่อะ จบมอปลายเข้ามหาลัยตอนนี้ปีสามละพึ่งรุ้ตัวว่าที่ซึมๆเนี่ยเพราะเราคิดว่าเราอยู่คนเดียวได้แล้วไม่ต้องมีเพื่อน แต่จตุครั้งนี้้พอผมได้มาเจอเพื่อนผมแม่งรู้เลยอะว่าที่ผ่านมาผมขาดอะไรไปขาด ความรูสึกแบบไหน สุดท้ายนี้ ปีนี้อัสสัมสุ้เพื่อแชมป์เท่านั้นครับ

เพราะแบบนี้ ผมถึงชอบการที่นักบอลจตุ ต้องเป็นนักเรียนด้วยครับ

อย่างน้อยคัดตัวเข้ามา ซ้อมจริงๆจังๆกับทีมซัก 1-2 ปี มันจะได้ฟิล ได้บรรยากาศความกระหายของนักบอล ดูออกเลยเวลาแข่งจริง แม่งวิ่งกันลืมตาย

จบเกมนักบอลมาบูม มาร้องเพลงโรงเรียนกับกองเชียร์ แพ้ชนะไงก็พี่น้องกัน

ยังไงอยากให้แต่ละโรงเรียนยังใช้ระบบคัดตัวมาบ่มเพาะซักหน่อย ไม่อยากดึงเด็กมาเล่นจตุ
อยากให้บอลนักเรียนรายการนี้ยังมีมนต์เสน่ห์แบบนี้อยู่

กองเชียร์ก็มัน เชียร์กันคอแหบแห้ง ทั้งร้องกระตุ้นนักบอล กระตุ้นตีนฝั่งตรงข้าม ฮ่าๆๆ

ผมไม่ใช่เด็กจตุรมิตร
แต่วันรอบรองไดไปดูเกมส์อากาสอาจจะร้อนหน่อยแต่บรรยากาศกองเชียร์สุดยอดจริงๆวันเสาร์กะว่าจะไปดูอีก

สมัยก่อนโรงเรียนผมก็ดังนะเรื่องฟุตบอล เสียดายโรงเรียนยุบไปแล้ว

ปานะพันธ์ ที่รัก

เพื่อนผมบอกบางคนในโรงเรียนปีนี้ยอมซ้ำชั้นเพื่อเล่นจตุเลยนะ

ผมเด็กสวนฯฮะ...

มันส์ที่สุดแล้วครับ บอลจตุ...

บรรยากาศกองเชียร์ น่าจะอันดับต้นๆของประเทศไทยแล้วครับ...

ความบ้าคลั่ง... อารมณ์ร่วม...

เด็กถูกปลูกฝังมาตั้งแต่ ม.1 ให้รักโรงเรียน รักสถาบัน...

การเกลียดเทพฯ ก็เป็นส่วนนึงครับ...

ทำให้บรรยากาศการเชียร์ยิ่งทวีคูณ...

แต่พอโตๆกันมา ก็ไม่ได้เกลียดอะไรแบบนั้น... เพื่อนๆผม ก็เด็กเทพเยอะแยะ...

แต่พออยู่ในกลุ่มสวนฯด้วยกัน ณ แสตนด์เชียร์...

เหมือนความบ้าคลั่งมันพลุ่งพล่านจริงๆครับ...

สนุกมากๆ อยากให้ทุกคนได้ลองไปชมครับ...