ฟุตบอลลีกไทยกำลังจะปิดฉากฤดูกาล 2017 อย่างเป็นทางการในเดือนนี้แล้ว หลังจากนั้นจะมีเวลาอีกราว 2 เดือนที่จะไปเตรียมทีมมาสู้กันใหม่ในฤดูกาล 2018 ที่จะเริ่มออกสตาร์ทตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ 2561

หลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดขึ้นในปี 2017 คงเป็นการบ้านที่ต้องไปคิดแก้ไขกัน ทั้งเรื่องในสนามและนอกสนามที่มีความสำคัญพอๆกัน ฟุตบอลยุคนี้ไม่ได้สู้กันแค่ 11 คนในสนาม แต่มีองค์ประกอบสิ่งแวดล้อมปัจจัยหลายต่อหลายอย่าง

สิ่งหนึ่งที่เห็นได้ชัดในฤดูกาล 2017 แล้วต้องยอมรับว่าตกใจจริงๆคือ “แฟนบอล” ที่หลายสนามมีจำนวนบางตาเสียเหลือเกินจนถึงขั้นแบบไม่น่าเชื่อ บางทีมเคยคนดูแน่น แต่วันนี้หายเกินกว่าครึ่ง !!!

เท่าที่เคยสัมผัสทั้งไปถึงสนามและดูจากจอทีวีเห็นภาพบางสนามจากอดีตและปัจจุบันมาเทียบเคียงกันแล้วตกใจจริงๆครับ อย่างสนามกีฬาเฉลิมพระเกียรติฯ 80 พรรษาฯ ของ “สวาทแคท” นครราชสีมา มาสด้า นี่ชัดเจนมากๆ

ตอนที่ทีมเพิ่งเลื่อนชั้นขึ้นมาสู่ลีกสูงสุงนี่เคยมีโอกาสได้เข้าไปชมเกมในสนาม บอกเลยว่าบรรยากาศไม่ได้เป็นรองสนามไหนในประเทศไทยเลย คนแน่น เสียงเชียร์ดัง แฟนบอลเสื้อส้มเต็มจนล้น แต่ทุกวันนี้เห็นแต่เก้าอี้ว่าง แฟนบอลไม่น่าถึง 25% ด้วยซ้ำ

ทีมที่เคยมีจุดเด่นเกมในบ้านอย่าง “กูปรีอันตราย” ศรีสะเกษ นี่ก็น่าตกใจ เมื่อก่อนคนเยอะมากถึงขั้นปีนกระถางคบเพลิงดูยังมี น่าจะกำลังใจดีเกมในบ้านเลยดีด้วย สมัยวันวานนี่เตะในบ้านแพ้ยาก เก็บแต้มสม่ำเสมอ

แต่ยุคหลังๆโดยเฉพาะปีนี้แฟนบอลนอกบ้านที่เรียกว่า “กูปรีผลัดถิ่น” ยังแน่น แต่พอเป็นเกมเหย้าที่สนามศรีนครลำดวน แฟนบอล “เจ้าถิ่น” กลับหายไปอย่างน่าตกใจ ไม่รู้ว่าเพราะกำลังใจหายไปหรือเปล่า ที่สุดแล้ว “กูปรี” จึงฮึดไม่ขึ้นต้องตกชั้นไปในที่สุด

ทีมที่เคยได้ชื่อว่าเป็น “ต้นแบบ” ของ “ท้องถิ่นนิยม” ในช่วงบอลไทยเริ่มบูมอย่าง “ฉลามชล” ชลบุรี นี่เป็นอีกทีมที่เจอปัญหาแฟนบอลหายมาหลายปีแล้วในช่วงหลังๆ จากที่เคยมีเสียงเรียกร้องให้สร้างสนามใหม่ ตอนนี้แค่ความจุ 8,000 คนยังมีแต่ที่นอน !!!

หลายๆทีมที่ไม่ได้เอ่ยถึงไม่ได้หมายความว่าแฟนบอลไม่ได้หายแบบน่าตกใจนะครับ ส่วนใหญ่ต่างบ่นว่าจำนวนคนดูลดน้อยถอยลงกันทั้งนั้น ลดมากหรือน้อยก็ว่ากันไป คำถามที่หลายคนสงสัยจึงตามมาว่า “แฟนบอลไทยหายไปไหน ?”

นี่คือคำถามที่เริ่มได้ยินหนาหูมาตลอดในช่วงหลังๆ แต่ไม่รู้ว่า บจก.ไทยลีก และ สมาคมกีฬาฟุตบอลแห่งประเทศไทยฯ ได้คิดจริงจังในการทีจะแก้ไขปัญหาหรือยัง หากปล่อยไว้ในสภาพแบบนี้เกรงว่าจะเป็นอันตรายในระยะยาวต่อวงการฟุตบอลไทย

มุมมองส่วนตัวมองประเด็นนี้หลายแง่มุมครับ แรกเลยยังเชื่อว่าฟุตบอลไทย “ขายได้” แต่เพราะปัจจัยหลายๆอย่างทั้งในแง่การจัดการแข่งขัน การทำทีมของสโมสร รวมถึงวิถีชีวิตคนไทยทำให้แฟนบอลหายไปจากเดิมทำให้เรตติ้งตกลงไป

ปัญหาสำคัญน่าจะเป็นเรื่อง “โปรแกรมการแข่งขัน” ที่ยังแก้ไม่ตกเสียที ฤดูกาลที่ผ่านมาเกมหยุดพักค่อนข้างเยอะ อย่างตอน “ซีเกมส์” หยุดหายไปเป็นเดือนๆ พอกลับมาเตะกันอีกทีเลยอัดแน่นสัปดาห์ละ 2 วัน ทั้งเสาร์-อาทิตย์ และพุธกลางสัปดาห์

เตะเยอะๆมันไม่ได้ว่าสนุก กรอบทั้งคนเล่นและคนดู นักเตะร่างกายกรอบ คนดูนี่ควักกระเป๋าจนเหนื่อย ค่าใช้จ่ายเวลาไปสนามยุคเศรษฐกิจแบบนี้ใช่ว่าจะถูก ค่าเดินทาง ค่ากิน ค่าตั๋ว รวมๆแล้วหลายร้อย สัปดาห์ละวันยังพอไหว แต่ 2 วันนี่เหนื่อย

คนทำทีมให้ข้อมูลมาอีกว่าการที่เกมหยุดพักบ่อยๆหรือหายไปนานๆมันไม่ดีต่อการประชาสัมพันธ์ จากที่พีอาร์ต่อเนื่องแล้วมาหยุดหายไปดื้อๆเป็นเดือนๆมันขาดตอน กระแสต่อไม่ติด แต่ถ้าเตะถี่ๆมากไปความน่าสนใจก็ลดน้อยลงเพราะว่าเยอะไป

เรื่องการ “ถ่ายทอดสด” เป็นประเด็นให้พูดถึงเหมือนกัน ทุกวันนี้ดูบอลได้ทุกที่ ไม่ว่าจะเป็นโทรศัพท์ โทรศัพท์ คอมพิวเตอร์ กรณีนี้ต้องบอกว่ามีทั้งข้อดีและไม่ดี แน่นอนว่าอาจจะส่งผลให้เข้าสนามน้อย แต่เรื่องสิทธิประโยชน์ถือว่าค่อนข้างสูง

วงการกีฬาที่ไหนๆในโลกต้องให้ความสำคัญกับเรื่องสิทธิประโยชน์การถ่ายทอดสดอยู่แล้วครับ “ไทยลีก” นี่แต่ละทีมรับเงินสนับสนุนจากตรงนี้ไปถึงทีมละ 20 ล้านบาท คิดง่ายๆว่า 17 เกมในบ้านต่อ 1 ฤดูกาลมีรายได้นัดละ 1 ล้านบาทเศษ

สโมสรแฮปปี้ตรงนี้แน่ แต่ทั้งฝ่ายจัดและสโมสรเองคงจะยินดีปรีดาแค่ตรงนี้ไม่ได้ การจัดวางโปรแกรมการแข่งขันและถ่ายทอดสดน่าจะมีพิจารณาให้ลงตัวแบบวินๆ ทั้งคนที่ดูทางบ้านและดูในสนามที่ควรจะไม่ลดน้อยถอยลงไปจากเดิมมากนัก

ที่เห็นๆคือบางสัปดาห์มีคู่ใหญ่เตะชนกันบ่อยมาก แต่บางวันไม่มีคู่น่าสนใจเลย รวมถึงวันแข่งขันและช่วงเวลาแข่งขันอาจจะต้องปรับเปลี่ยนให้ดูน่าสนใจมากขึ้น อย่างเช่นงดเกมกลางสัปดาห์มั้ย ขยายวันเตะเพิ่มวันศุกร์หรือวันจันทร์อะไรทำนองนี้

ส่วนเรื่องผลงานของทีมที่จะเป็นตัวดึงดูดแฟนบอลเข้าสนามนั้นคงเป็นเรื่องต่างกรรมต่างวาระของแต่ละสโมสรครับ แฟนบอลไทยเราไม่เหมือนต่างประเทศที่เขา “อิน” กันมาก และดูบอลจนเป็น “วัฒนธรรม” ไม่ว่าทีมผลงานจะดีหรือแย่ก็ยังตามเชียร์เสมอ

จริงๆแล้วไม่ต้องไปยกตัวอย่างถึงต่างประเทศหรอกครับ เอาแค่ในบ้านเราลองดู “สิงห์เจ้าท่า” การท่าเรือ นั่นปะไร ต่อให้ทีมตกชั้นหรือผลงานไม่ดีคนยังแน่นตลอด นี่คือทีมที่แฟนบอลถือว่า “อิน” มากที่สุดแล้ว แล้วถามว่าเรามีทีมแบบนี้กันสักกี่ทีมกัน

ถึงตรงนี้ยังเชื่อครับว่าแฟนบอล “ขาประจำ” หลายสโมสรน่าจะไม่น้อยไปกว่าเดิม แต่ที่หายไปเลยคือ “ขาจร” จึงทำให้ภาพแฟนบอลในสนามต่างๆหายไปอย่างที่เห็นๆ อะไรคือปัญหา แล้วจะแก้ไขอย่างไร ถึงเวลาต้องระดมสมองคิดกันอย่างจริงจังแล้วครับ

ตอบคำถามให้ได้ว่า “ทำไมแฟนบอลถึงหายไป” แล้วดึงแฟนบอลกลับมาให้ได้ ไม่งั้นลีกไทยจะเฉา เหงา สปอนเซอร์หาย แล้วสุดท้ายคำว่า “ฟุตบอลไทยฟองสบู่แตก” อาจจะกลายเป็นจริงในที่สุด !!!

“บับเบิ้ล”

เห็นด้วยครับ จุดใต้ตำตอแท้ๆ

อีสานเข้าสู่ฤดูเก็บเกี่ยวครับ ส่วนใหญ่ก็ยังคงใช้คนเกี่ยวข้าว ไม่ค่อยได้ใช้รถเท่าไหร่

ไม่ได้หายไปไหน
แต่อยู่บ้านครับ
เตะถี่เกิน หาเงินไม่ทัน
วันลาก็หมด

ผมว่าเหตุผลนึงคือ ปีนี้มีพระราชพิธีสำคัญด้วยแหละ...
คนส่วนใหญ่อาจเลือกไว้ทุกข์กัน... มั้งนะ

มาจากการจัดโปรแกรมสุดห่วย

ซีเกมส์ ถามหน่อย จะหยุดเพื่อ .... ใช้ ยู 23 เตะด้วยนะ

แล้วก็ค่อยมาเก็บตก พุธ เสาร์ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

ตกแล้วแมตท์นึงค่าใช้จ่ายไปดูบอล น้ำมัน เบียร์ ค่าบัตร
ครั้งละประมาณ 1000 บาท

1 เดือน 6 แมทต์ = 6000 บาท

ค่าบัตรแม่งก็แพงขึ้นๆ ๆ ๆ ๆ จากทีมเยือน 120 เป็น 150 เป็น 200 ทีมบางทีม 300 บาท

อย่างที่เคยแสดงความเห็นไป >>> ฟุตบอลมันอยู่ได้ด้วยแฟน แต่ถ้าจะมาเล่นกับศรัทธาแฟนบอล มันได้ไม่คุ้มเสียหรอก

1.เตะๆ หยุดๆ เบรคทีมชาติอาจจะยาวไป
2.ราคาค่าตั๋วที่แพงขึ้นทุกปี
3.เศรษฐกิจอันย่ำแย่ของประเทศ
4.การดึงดูด แฟนบอลของทีม น้อยลงไปเรื่อยๆ ทีมบางทีมไม่แคร์แฟนบอล เจ้าของทีมใหญ่กว่าแฟนบอลเสมอ ทำให้ศรัทธาของแฟนบอลลดลงไปด้วย

ผมเห็นคล้ายๆ ใน TrueID Sport เลย บังเอิญจับประเด็นเดียวกัน
น่าจะเป็นปัญหาจริงๆ

อันนี้อะครับ
TRUE OPINIONS : แฟนบอลไทย (ในสนาม) หายไปไหน ? ... by "บีม ภควิชญ์"
http://sport.trueid.net/detail/111372

พุธ เสาร์ พุธ เสาร์

ไม่ไหว ปั้มตังไม่ทัน

ค่าบัตร ค่าตั๋ว เเพงเกิ้นนนนนนนนน

60 % ของค่าจ้างรายวันเเล้วคิดดูละกัน

รวมค่าอาหาร ค่าจิปาฐะ อาจจะเกิน ค่าเเรงวันนั้นของคนนึงเเล้ว

ถ้าทั้งครอบครัวไปละ

พอ่เเม่ลูก คิดดู ดงินๆไม่ใช่น้อยๆ

ไปดูแมตนึง ต่ำๆ500 ไปบ่อยไม่ไหวไม่มีจะกิน

ถ้าลดราคาบัตรเหลือซักใบละ 50-100 แล้วเน้นเอาปริมาณคนเข้ามาดูเยอะๆ จะดีมั้ยนะะ

สำหรับผมเงินไม่ใช่ปัญหาเลยครับ แค่ไปดูบอลนัดละ 400-500 ไม่ได้กระทบอะไรเลย

แต่จะไปดูเสียเงินให้สโมสรทำไม มีแต่ผู้บริหารทำทีมไม่จริงใจ จะหลอกกินเงินแต่แฟนบอล แต่ความเป็นมืออาชีพไม่มี ทีมนายทุนทีมนักการเมืองบางทีม ทำทีมดีหน่อย แต่ก็ทำแบบเงินของกูทีมของกู จะทำไรก็ได้ไม่เห็นหัวแฟนบอล แฟนบอลจะอยากไปดูบอลในสนามทำไม ไปสนับสนุนให้พวกนายทุนเพื่ออะไร

อีกอย่างคือบอลไทย พูดตรงๆคือกีฬาของชั้นชั้นกลางค่อนล่างกับชนชั้นล่างซะเป็นส่วนใหญ่ เศรษฐกิจแบบนี้เก็บเงินไว้กินข้าวดีกว่า หลายสนามค่าตัวแพงระยับ แต่สนามอย่างกากฟอร์มก็ห่วย เจ้าของทีมบ้าอำนาจ ทำเหมือนเรามาขอเขาเชียร์ ไม่มีใครอยากดู

ค่าเงินรายวันไม่ยังไม่พอค่าเข้าเลยมั้งบ้างคน

ถ้ากด สักตั๋วใบระร้อยได้จะดีมาก แพงเกิ้น 200 กว่า แบบผมที่ยังเรียนอยุขอบายแน่นอน ไปก็ลำบากตั๋วแพงอีก ดูผ่านทีวีสบายใจกว่า

ถ้าบอลมันดูสนุก คนก็คงดูกันเยอะขึ้น
แต่บางที เราเข้าไปดูนักบอลที่เราเห็นแล้วรู้สึกว่า นี่บอลอาชีพจริงๆหรอ ทำไมเตะฟุตบอลเหมือนเด็กเล่นบอล
ฟุตบอลท้องถิ่น แพสชั่นสำคัญกว่าคุณภาพ
ต่อให้คุณไม่ชนะ แต่ถ้าคุณทุ่มเทเกินร้อย คนดูก็ให้กำลังใจ

ส่วนค่าตั๋วก็ส่วนหนึ่ง เศรษฐกิจแย่ๆแบบนี้ เงินหลักร้อยก็สำคัญ
เชื่อไหมว่า สองปีที่ผ่านมา ผมทำงานโดยไม่ได้ไปเที่ยวเลย เพราะต้องเก็บเงินไว้ใช้ยามจำเป็น
เวลาว่างอะพอมี แต่เงินไปเที่ยวไม่มี เชื่อว่า มีคนที่เป็นแบบผมไม่น้อย

ช่วยลดค่าตั๋วทีมเยือนหน่อยเถอะ 200 นี่โคตรแพงอยากไปดูเวลาเป็นทีมเยือนบ้างเพราะถือว่าได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยเงินมันเข้าจังหวัดคุณเต็มๆ ทั้งค่าที่พัก ค่ากิน

เป็นเพราะพวกท่านๆ ทั้งฝ่ายจัดการแข่งขันและเจ้าของทีมเองแหละ.....ฝ่ายจัดก้อจัดโปรแกรมแปลกๆ ส่วนฝ่ายเจ้าของทีมก้อปรับเปลี่ยนทีมไปในทางที่ไม่ดี เช่นขายตัว ปลด เปลี่ยนผู้เล่นสตาฟโค้ชซึ่งทีมดีอยู่แล้วแต่กลับทำให้แย่ลง เป็นต้น...แฟนบอลเค้าไม่เห็นด้วย เบื่อหน่าย ก็คงประมาณนี้แหละมั๊ง

เห็นด้วยเลยครับ

เตะถี่ๆนี่แฟนบอลหน้าจออย่างผมชอบเลย บางทีไม่มีอะไรดูเปิด True4u ก็มีบอลให้ดู

- ตารางแข่ง

- ราคาตั๋ว

- ฟอร์มของทีม

- การบริหารทีม

ผมว่าปัจจัยหลัก มันต้องดู คุณภาพของลีกก่อน

จะดึงคนได้ มันต้องเล่นกันสนุก ไม่ใช่ ให้คนมาบ่นว่า ทีมใจไม่ถึง เล่นรอวันแพ้

เหมือนมวยช่อง 7 สนามเล็กแต่มันส์ ไม่แพ้ ลุมพินี หรือ ราชดำเนิน



ส่วนการจะดึงคนออกมาจากทีวี ผมว่า สโมสรต้องใจถึง

ตอนนี้อาจจะต้องการตลาด เอาตั๋วบอลมาแจกทอง แจก มอไซค์ ตอนพักครึ่ง

ส่วนที่นั่งที่ราคาถูกๆคนไม่ซื้อ ก็เอามาแจกนักเรียนกับผู้ปกครอง ลงทุนหารถบัสมารับ พาพ่อแม่เข้ามาดูด้วย

อนาคตถ้าเด็กรุ่นนี้โตขึ้น มันก็จะผูกพันธ์กับสโมสร รายได้อะไรต่างๆในอนาคตมันจะมาเอง

สินค้าที่ระลึก อย่าเน้นราคาแพงอย่างเดียว ทำคุณภาพปานกลางราคาถูกๆหน่อยให้คนมันจับต้องได้ น่าจะดีกว่า

ของแบบนี้มันต้องดูตามสภาพเศรษฐกิจ แต่ละท้องถิ่น
ถ้าอยากทำแบบดีๆสะสม ก็ทำแบบ Limited เน้นคุณภาพสูงๆไปเลย ขายจำนวนจำกัดมันจะได้มีคุณค่า อย่าไปหวังแอบตีหัวเข้าบ้าน Limited แต่ผลิตเพิ่ม ขายมันทั้งปี มันจะ Limited ยังไง ซึ่งสโมสรอังกฤษจะวางของแบบ Limited ประมาณ 3-5 เดือน แล้วจะเก็บออกจากชั้น แล้วมาประมูลขายปลายปี เพื่อทำการกุศล อาจจะมีการเพิ่ม ลายเซ็นต์นักบอลทั้งทีม ไรงี้ เพื่อเพิ่มมูลค่า


ข้อสุดท้าย ที่สำคัญที่สุด

ห้ามย้ายทีม ถึงจะซื้อสิทธิ์ ก็ห้ามย้ายทีม ถ้าทำไม่ไหว ยุบทีมไปเลย ห้ามขายสิทธิ์ ต่อ

ตรงนี้เป็นอะไรที่น่าจะทำให้ แฟนบอล ต่างจังหวัด ทีมเล็ก ค่อยๆ หายไปมาก

เพราะถ้ารู้ว่าสโมสร ขาดทุน ไม่มีเงิน คงเลิกเชียร์ เพราะเดี๋ยวคงขายทีมกินอีก

อุตส่าห์ตามเชียร์มาตั้งนาน ดันขายทีม ย้ายที่ แบบนี้ก็ ไม่สามารถ สร้างฐานแฟนบอลอะไรได้

การจะสร้างสโมสรฟุตบอล ไม่ใช่เอาแต่เงินมาทุ่ม มันต้อง เข้าใจ คนท้องถิ่นแถวนั้นด้วย

ไม่อย่างนั้น คงเหลือคนเชียร์บอล ไม่กี่ทีม ที่เหลือ ไม่เอา กลัว มันย้ายหนีอีก

สมาคมจัดโปรแกรมเตะกากครับ สรุป สมาคมห่วย

ผมเคยเป็นแฟน บีจี เมื่อก่อนซื้อเสื้อและเข้าดดู ที่สนามบ่อย
พอผู้บริหาร ทำตัวไม่เห็นหัวแฟนบอล หลายครั้งเข้า ผมก็บาย
แฟนบอลก็คน ไม่ใช่ควายจะได้เออออ ด้วยทุกอย่าง
ส่วนตัวคิดว่า หลักๆ คือนโยบายทำทีมแตละทีม มีส่วนมากกับการตัดสินใจเข้าไปดูที่สนาม
ทุกวันนี้ บีจีถ่ายทางทรู ผมยังไม่ดูเลย คือไม่ใช่ว่าเกลียดแช่งอะไร แต่แบบเออ ไม่อยากดู ไม่มีความอยากดูเลย