อยากฟังความเห็นเพื่อนๆฮะ

คือผมเพิ่งจบโทอังกฤษกลับมา ตอนแรกตั้งใจจะหางานข้างนอกทำ อยากหาประสบการณ์ชีวิตให้ตัวเองแล้วเผื่อว่าวันนึงจะหาช่องทางทำธุรกิจตัวเอง

แต่เผอิ๊ญที่บ้านผมเพิ่งขยายขอบเขตธุรกิจตัวเอง พ่อผมอยากให้มาช่วยงานในส่วนที่พี่ชายไม่ถนัด
บอกผมว่ากำไรทั้งหมดของสายงานตัวใหม่นี่จะแบ่งหาร 4 เลย (พ่อ แม่ พี่ ผม)

คืองานที่บ้านเป็นงานที่ผมไม่ค่อยชอบเท่าไรแต่ก็คิดว่าซักวันก็ต้องทำอยู่ดี
ที่ผมลังเลเพราะแค่คิดว่าชีวิตไม่อยากเข้าสูตรสำเร็จเร็วเกินอะ อยากลองลำบาก เป็นลูกน้องคนอื่นไรงี้

แต่พ่อผมพูดให้ผมคิดว่า ถ้าผมเข้ามาช้า ผมก็จะได้ส่วนแบ่งช้า เก็บเงินได้ช้า
ถ้าทุกอย่างลงตัวผมก็มีเงินใช้มากกว่าทำข้างนอกหลายเท่า
ต่อให้ผมทำบริษัทต่างชาติดีๆก็ได้ไม่ถึง 5 หมื่นอยู่ดี

ตอนนี้เริ่มสมัครงานไปบ้างละแต่บริษัทที่ตั้งใจอยากจะทำก็ไม่เรียกซะที
ทุกท่านว่าผมควรเอาไงดี

ผมชอบอยุ่คนเดียวชิวๆ อยุ่ข้างนอกสองปีอะ เงินหาเมื่อไหร่ก้ได้ ยิ่งที่ฟังเหมือนมีฐานะอยุ่แล้วด้วย

ขอใช้ชีวิตให้สนุกช่วงวัยรุ่นก่อน

เหมือนจะปรึกษาผิดที่ ..?
profile จบโทจากอังกฤษ ในบอร์ดคงมีอยู่ไม่กี่คน
ฟังคำแนะนำจากผู้ไม่มีประสบการณ์ ก็คงตอบแบบคาดเดา เหมือนพวกหมอดู เพียงเท่านั้น..

ถ้าเป็น จบตรีราชภัฎ ตรีรัฐบาล-เอกชน หรือ ปวช. ปวส. แบบนั้นเยอะเลยนะ ได้คำปรึกษาดีๆแน่นอน

เป็นผมไม่คิดมาก ทำที่บ้านไปละ จะมาเป็นลูกจ้างทำงานให้คนอื่นมาสั่งทำไมในเมื่อมีของตัวเอง

ทำข้างนอกศึกษาตัวงานจริงๆก่อนครับ
การไปเป็นลูกน้องเค้า กับเป็นเจ้าของ ความรู้สึก-สิ่งที่ได้มันต่างกันเยอะครับ

อย่างน้อยที่สุดคุณก็จะได้เข้าใจถึงหัวอกคนเป็นลูกน้อง ช่วยให้คุณบริหารองค์กรณ์ได้
แล้วยิ่งได้เข้าไปองค์กรณ์ใหญ่ๆ คุณก็สามารถดึงจุดแข็งของที่นั่นมาใช้ได้ครับ
(หรือบางรายไปสมัครงานอยู่1-2ปี เพื่อก็ขโมยลูกค้า-ข้อมูลมาใช้กับบริษัทตัวเองก็มี)

เลือดข้นกว่าน้ำ

ผมเห็นเพื่อนผมมีธุรกิจที่บ้าน ไม่ยอมทำซักคนบอกเบื่อ แต่สุดท้ายก็ต้องกลับมาทำ

ผมนี่ไม่คิดมากเลย อยุ่บ้านดีกว่า

ผมลูกแหง่ติดพ่อแม่ครับ อยู่กับท่านคุยเล่น เล่นกับท่าน แฮปปี้

ถ้าผมเลือกผมจะเลือกทำข้างนอกก่อนเอาประสบการณ์อย่างน้อย2-3ปี

ผมมองว่าที่บ้านกลับมาทำเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ถ้าเราเริ่มทำที่บ้านก่อนจะออกไปหาประสบการณ์ข้างนอกนี่จะยากละ

แต่ถ้าทางบ้านขาดแคลนจริงๆนี้ต้องชั่งน้ำหนักอีกที

ทำข้างนอกเหอะ สักสองปี เรียนรู้ระบบจากที่อื่น เอาประสบการณ์มาใช้ได้

ลองเป็นลูกน้องดูจะได้เข้าใจความรู้สึกของลูกน้องดู

จากประสบการณ์ตรง ออกมาทำข้างนอกก่อนก็ดีนะครับ
หาประสบการณ์เป็นลูกน้อง 2-3ปีถือว่าโอเค

เพราะยังไงสุดท้ายก็กลับมาทำที่บ้านอยู่ดี

ผมว่าทำตามพ่อท่านว่าดีสุด

เอาตามประสบการณ์ส่วนตัวเลยนะฮะ..

ประสบการณ์ทำงานข้างนอกสำคัญมากๆ กับการที่จะเข้ามาทำงานในครอบครัวคับ..

แบบผมไหม แต่ผมจบตรีนะ

ทำสองที่ คือข้างนอกด้วยในบ้านด้วย
ทำข้างนอกเรียนรู้การเป็นลูกจ้าง
ทำในบ้านคือเรียนรู้ระบบการทำงานว่าที่บ้าน การจัดการยังไง
เริ่มทำในบ้านเลยผมว่าไม่โอเคอะ
ถ้าไม่เคยทำงานเลยผมว่าลูกจ้างจะไม่ค่อยโอเค
ยิ่งจบจากนอกด้วย
วัฒนธรรมองค์กรและสังคมไทยต่างกัน จะได้ประยุกต์ได้

ทำที่บ้านดีไหมมันก้ดี แต่ถ้าล้มละ ทำที่บ้านกันหมดก้ยุ่งเลยนะ
อย่าบอกว่าไม่มีทาง ไม่มีอะไรแน่นอนหรอก

ทำที่บ้านส่วนใหญ่ผมช่วยดูเอกสาร กับถ้าว่างก้ไปประชุมแทน
ได้คอนเนคชั่น ได้เรียนรู้

แยกๆกันไปเวลาคนใดคนหนึ่งล้มจะได้ไม่ล้มหมดเป็นโดมิโน

ออฟฟิศผมก้มีคนนึงนะเข้าใหม่ จบนอก ทำงานหมาไม่แด- เอื่อยๆ

ปล.ผมทำที่บ้านไม่ได้เงินนะ จริงๆไม่อยากทำ ขี้เกียจ แต่คิดซะว่าเเลกค่าที่อยู่กับค่าไฟค่าน้ำ ได้ความรู้เพิ่ม

เลือกทำข้างนอกก่อนเลยครับ จะได้รู้ว่าการเป็นลูกน้องมันเป็นยังไง จะได้เข้าใจหัวอกของลูกน้อง

ถ้าไม่เคยทำงานเลย แนะนำข้างนอกเลย 2-3 ปี เอาประสบการณ์ก่อน

แตตต่ถ้ามีประสบการณ์การทำงานแล้ว ก็ทำงานที่บ้านเลย

ไม่รู้ตอบทันมั้ย เป็นผมผมเลือกทำที่บ้านนะเพราะว่าแผนธุรกิจของพ่อท่านคือขยายธุรกิจ

ถ้าหากว่าเป็นธุรกิจที่ทรงๆหรือมีแนวโน้มตกลงในอนาคต ผมคงออกไปทำลูกจ้างคนอื่นเผื่อกลับมาทำของตัวเองตามที่ท่านคิดแหละ แต่นี่ที่บ้านมันแผนขยายแล้วก็มีทรงหรือแนวโน้มสูงที่จะต้องบริหารต่อจากที่บ้านชัวร์ๆงี้ เริ่มต้นเรียนรู้งาน/ทำความคุ้นเคยกับคนงานก็เป็นเรื่องสำคัญและยิ่งทำเร็วก็ยิ่งได้เร็วนะครับ ยิ่งสปีดช่วงขยายธุรกิจผมว่าเป็นตัวสำคัญที่จะกำหนดว่าแนวโน้มจะไปทางไหนครับ

ทำข้างนอกก่อนครับ ซัก 2 ปี จะเห็นภาพอะไรมากขึ้นอีกเยอะ

อย่างน้อยๆ ขโมยไอเดียการบริหาร การจัดการ กลยุทธ์ สวัสดิการพนักงานมาได้นิดหน่อยก็คุ้มแล้ว

ถ้าจบปุ้ปเข้าไปทำที่บ้านเลย ก็ต้องทำไปในแนวของที่เคยทำๆ กันมา

ก็เหมือนไปเป็นหุ่นเชิดให้พ่อแม่ แหละครับ เพราะเรายังไม่มีไอเดียว่าจะทำออกมาให้ดีกว่านี้ยังไง

อันนี้ คห ส่วนตัวนะ

ทำที่บ้าน ทำเพื่อครอบครัว
ทำข้างนอก คุณทำเพื่อตัวคุณเองเท่านั้นนะครับ

เพื่อนๆผมก็เป็นเหมือนกัน คงแบบเด็กๆคงเคยได้ช่วยพ่อแม่ทำงานไม่บ้างก็น้อย

น่าจะอยากไปสัมผัสบรรยากาศโลกข้างนอกมากกว่า ครึ่งนึงก็ต้องกลับมาทำ

อีกครึ่งก็ไปแล้วไปเลย

แต่พ่อผมพูดให้ผมคิดว่า ถ้าผมเข้ามาช้า ผมก็จะได้ส่วนแบ่งช้า เก็บเงินได้ช้า
ถ้าทุกอย่างลงตัวผมก็มีเงินใช้มากกว่าทำข้างนอกหลายเท่า
ต่อให้ผมทำบริษัทต่างชาติดีๆก็ได้ไม่ถึง 5 หมื่นอยู่ดี

-------------------------------------

ไอ้ประโยคนี้แหละทำให้ผมจะทำที่บ้าน

ลองเป็นลูกน้องไม่ยากหรอก บริษัทตัวเองนั้นแหละ

ทำทีเป็นเด็กฝึกงาน มาเรียนรู้ก็ได้ระหว่างรอขยายกิจการ

จะได้รู้ว่าปัญหามันมีอะไรบ้าง ขาดเหลืออะไร

พนักงานเขาคิดยังไงกับงานและผู้บริหาร

ผมเข้าใจว่าจบใหม่อาจจะสร้างด้วยมือตัวเอง ผมก็เคยคิดแบบนั้น

แต่ความจริงการได้ต่อยอดจากที่บ้าน มันจะทำให้อะไรง่ายขึ้นเยอะ