วันนี้ผมไปแอบเจอลูกมาที่ลูกไปเรียนพิเศษ(น้าเค้าเป็นเจ้าของ)
ซื้อข้าวไปให้
ไปถึงเรียกออกมา ลูกผมเขิลๆ ไม่พูดกับผมสักคำ
ลูกดูเหมือนไม่กล้าพูด ผมอุ้ม ก็ดูเหมือน
ไม่เต็มใจ เหมือนเมื่อก่อน เอาแต่พยักหน้ากับเขิล

เจอสัก 5 นาทีได้ ไม่กล้าอยู่นาน เพราะน้าเค้ายืนดูอยู่ด้วยความไม่เต็มใจ
ลูกดูเหมือนไม่เข้าใจผม เรื่องที่ผมกลัวว่าฝั่งนั้นจะสอนให้เกลียดพ่อ
ไม่รู้จะจริงมั้ย ผมกลัวเหลือเกินครับ กลัวลูกไม่เอาพ่อ

เรื่องนี้พูดยากครับ เด็กอยู่กับเค้ามันอยู่เหนือการควบคุมดูแลของเรา

เราก็ไม่รู้ว่าทางนั้นเค้าเสี้ยมสอนให้เกลียดพ่อหรือเปล่า หรือเด็กแค่ไม่เจอพ่อนานเลยเขิล

แต่คนที่มันถ่ายทอดความเกลียดชังลงสู่เด็กนี่มันไม่น่าจะมาเปิดโรงเรียนสอนใครได้เลยนะ จิตใจมันต้องสกปรกประมาณนึงเลย ถึงทำแบบนี้ได้

ลองหาทางเจอลูกบ่อยๆขึ้นครับ เอาใจช่วยละกันครับ

ยังไงก็สู้ ๆ นะครับท่าน เป็นกำลังใจให้ครับ

ท่านทำอะไรผิดครับ

เพราะน้าอยู่ด้วยไงครับ ลูกท่านเลยเกร็งๆไม่กล้าแสดงออกอะไรมาก จริงๆผมว่าลูกท่านอ่ะคิดถึงท่านมากแหละ แต่เวลาท่านมาหาลูกแล้ว หลังจากนั้นพวกญาติจะพูดใส่ความท่านยังไงก็ได้ ลูกท่านอาจโดนดุหรือเปล่า พอมีผู้ใหญ่อีกฝั่งอยู่ด้วยเลยเกร็งๆ

เหมือนเด็กตอนอยู่โรงเรียนกับอยู่บ้าน ต่างกันลิบลับ

ตามลายเซ็นเลยครับ

อ่านหมดแล้วผมยังสรุปความผิดท่านไม่ออกเลยครับ อยากรู้ว่าผิดอะไรถึงแบนทั้งบ้าน

ใช่ครับ แม่เค้าชอบดุลูก เวลาเค้าโมโหมากๆ จะใช้วิธีเหยียบคอลูก
ลูกผมจะกลัวมาก

หลักๆ ผมไม่มีเงินให้เมีนเยอะๆ แต่ผมก็รับหน้าที่เนื่องลูกผมแล้ว
แล้วยังให้เงินช่วยผ่อนนบ้านอีกเดือน 3000 แต่พวกนั้นต้องการมากกว่านั้น

และเรื่องที่เค้ามีคนอื่นด้วย

จากประสบการณ์ที่เคยเจอนะครับ ตอนนั้นพี่ผมทะเลาะกับแฟนแล้วแฟนเค้าหอบลูกกลับไปอยู่บ้าน แม่ผมกับผมเคยไปหาที่โรงเรียนอนุบาลที่หลานผมเรียน ไปถึงแม่ผมรู้เลยว่าหลานไม่เหมือนเดิมแม่ก็เลยเรียบๆเรียงๆถามหลานพบคำตอบแบบช๊อกๆว่าแม่และญาติฝั่งแม่เหมือนพยายามพูดกรอกหูตลอดว่าพี่ผมกับทางบ้านผมไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ ซึ่งเด็กเล็กแบบนี้โดนพูดกรอกหูบ่อยๆมันก็จะคิดเองเออเองว่าทางพ่อไม่ดีอย่างที่แม่บอกจริงๆ

ผมบอกได้เลยว่าส่วนหนึ่งมาจากอารมณ์ของแม่ที่โมโหพ่อเด็กก็เลยพูดว่าพ่อไม่ดีโดยลืมนึกไปว่าเด็กมันเหมือนผ้าขาวกรอกข้อมูลอะไรใส่ไปเด็กมันก็จะจำ ทั้งๆที่บางครั้งพ่อเด็กไม่ได้เป็นอย่างที่แม่เด็กบอกเลยด้วยซ้ำ

ยังไงเคสของท่านผมหวังว่ามันจะดีขึ้นนะครับ ผัวเมียเลิกกันแล้วก็เป็นคนอื่น แต่ลูกยังไงก็คือลูก สายสัมพันธ์ตัดขาดกันไม่ได้

เฮ้ยยยยยย อย่างงี้ปรึกษาทนายดีกว่ามั้ยฮะ เอาลูกมาเลี้ยงเองดีกว่าแบบนี้

ผมไม่ค่อยมีเงินเก็บหรอกครับ ถ้ามีคงเดินเรื่องตั้งแต่วันแรก
ตอนนี้ผมก็รอดูเชิงก่อน เก็บเงินด้วย ถ้ามีอะไรแย่ลง คงต้อง
ขึ้นศาล แต่ หลักฐานต่างๆผมมีน้อย

ผมคงโดนแบบพี่ท่านแล้วล่ะครับ เพราะฝั่งนั้นแรงมาก
มือสั่น ใจสั่นไปหมดล่ะครับ

ครับ เป็นกำลังใจให้ คราวหลังแอบไปหาที่ๆไม่มีญาติมาตามคุมดีกว่าฮะ อย่างน้อยลูกจะได้รู้ว่าพ่อไม่ได้ทอดทิ้งลูกไปไหน ลูกท่านอยากกอดอยากหอมอยากพูดกับท่านก็น่าจะสะดวกใจกว่า

แต่เอาจริงๆ คิดว่าลูกท่านคงไม่ได้เชื่อว่าท่านเป็นคนเลวร้ายอย่างที่เขากล่าวหาหรอกมั้ง ไม่งั้นไม่ยอมมาหาท่านทั้งๆที่น้าคุมอยู่หรอกฮะ

ทำให้เต็มที่ในฐานะพ่อก็พอแล้วครับ

ส่วนอื่น ก็ปล่อยไปตาม ธรรมดาของมันครับ

ผล ที่เกิดวัน นี้มันมีเหตุ มาก่อนเสมอ

คิดในทางบวกไว้เป็นดีที่สุดครับ เค้าจะกรอกหูลูกหรือไม่ ไม่เป็นไร

ใจเรารักลูก มันสื่อออกเห็นได้ใน นามธรรม ทางสายตา ครับ

ยังไงก็สู้ๆครับ ของท่านนี้หนักนะเพราะเป็นเรื่องเงิน หาให้เท่าไรสำหรับเค้าก็มองไม่พอ

กับแฟนท่านเท่าที่อ่านคงจะเป็นประมาณพบเพื่อเพียงผ่านแต่ไม่ได้เป็นเนื้อคู่กัน แม้ลูกจะดูเปลี่ยนไปแต่ขอให้ความรักของท่านที่มีให้ลูกอย่าเปลี่ยนไปนะเพราะเด็กไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ลูกก็เหมือนเป็นกำลังใจให้ท่านในการก้าวเดินไปข้างหน้า

คงรอวันที่เปิดเทอมจริงๆล่ะครับ แต่โรงเรียนนั้น น้าเค้าก็เคยสอน แต่ลาออกไปแล้ว
เพื่อนๆน้าเค้าคงเยอะ

ผมว่าที่น่ากลัวคือ ตอนนี้ลูกคุณกำลังถูกป้อนข้อมูล ตามที่ฝ่ายนั้นต้องการล่ะครับ
ป้อนข้อมูลผิดที่ทำให้ลูกรู้สึกกับเราเปลี่ยนไป ง่ายๆก็คือให้ทางเค้าเป็นคนดี และทางท่านเป็นคนร้ายครับ ตามประสบการณ์ที่เคยเจอนะครับ

แต่อย่างน้อยๆ ท่านก็ต้องศึกษาเรื่องกฏหมายไว้บ้างครับ เผื่อวันนึงมีช่องก็จัดการเลย

ลองเข้ากรุ๊ปพวกทนายไว้ก็ได้ครับ แล้วลองเรียบๆเคียงๆถามในนั้นดู เผื่อเค้าให้คำแนะนำเรามา

กฏหมู่จะมาสู้กฏหมายได้ยังไง ว่าแต่ท่านได้จดทะเบียนกันรึเปล่า

ไมไ่ด้จดครับ มีแค่ชื่อลูกอยู่บนสูติบัตร

ไปหาบ่อยๆ อิอิ

แนะนำเบื้องต้นนะครับ พยายามไปหาลูกบ่อยๆ สร้างความคุ้นเคย สร้างความเชื่อใจ

เที่ยงๆบ่ายๆ แวะเอาขนม เอาของใช้ไปให้ มีของติดไม่ติดมือให้ครูบ้างก็ดี

บอกเค้าว่าเรามาในฐานะพ่อ อยากมาเยี่ยมลูก ไม่ได้มีเจตนาไม่ดี

ระบบสินน้ำใจในไทยจะกี่สมัย ก็ยังใช้ได้อยู่เสมอ เผื่อตอนขึ้นศาลครูที่ดูแลนี่แหละจะเป็นพยานชั้นดี

ทำให้สม่ำเสมอ เจอลูกต่อไป จนเขาโต เขาจะรู้เอง

เป็นกำลังใจให้ครับ มีอะไรมาระบายที่นี่ได้

เป็นไปได้สูงครับที่จะโดนเสี้ยมมา เด็กมักเชื่อฟังคนที่เลี้ยง

แค่ถามเด็กว่า แล้วหนูรู้มั้ยทำไมพ่อถึงไม่อยู่กับหนู

แค่นั้นก็พอแล้วครับ

อย่าคิดมากเลยครับ ผมเข้าใจทุกอย่าง

แรกๆก็เป็นแบบนี้ เวลาเท่านั้นครับ ที่จะเยียวยาเราได้


ปล เพิ่งกลับไปอ่าน ผมว่าแล้วไม่มีผิด

ต้องมีใหม่

ถ้าเป็นในเคสที่โดนเสี้ยมคงต้องรอลูกโตอะครับ ถึงจะเข้าใจต้องใช้เวลา ยังไงก็สู้ๆนะครับ อย่างน้อยก็ไปให้ลูกเห็นหน้าบ่อยๆก่อนก็ยังดี เวลาเท่านั้นครับ สู้ๆครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับท่าน พึ่งได้อ่านเรื่องราวทั้งหมด สู้ๆนะครับท่าน

ชีวิตท่านเหมือนละครเลย ยังไงก็สู้ๆ นะครับ เป็นกำลังใจให้

ผมไม่รู้ลึกตื้นหนาบางนะว่าคุณกับเมียคุณที่ผ่านมายังไงกันหรือทำไมอีกฝั่งถึงเกลียดคุณมากนัก แต่ถึงแม้จะทะเลาะกันสิ่งนึงที่ผมไม่ทำแน่ ๆ ถ้าเกิดกรณีแบบคุณคือการพูดกรอกหูลูกว่าอีกฝั่งมันเลวมาก เลวแบบนั้นระยำแบบนี้ถ้าหากมันไม่จริง

คือต้องใจต่ำแค่ไหนถึงโกหกลูกตัวเองเพื่อให้เกลียดอีกฝั่งได้ เด็กเค้าไม่รู้เรื่องไม่ควรต้องมาเป็นที่รองมือรองรับขยะที่ผู้ใหญ่หามา

การให้ลูกยังรักพ่อหรือแม่ของตัวเองแม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกันมันเป็นเรื่องของจริยธรรมและคนที่ทำแบบนี้ได้ไม่ควรเป็นพ่อคนแม่คนได้เลยครับ

ตอนที่ยังนอนกัน 3 คน ลูกนอนตรงกลาง แม่เค้าถามทุกคืนว่า อยู่กับใคร
ลูกก็จะบอก อยู่กับแม่ แต่หลังๆลูกจะบอก อยู่กับแม่ด้วยพ่อด้วย 3 คน
พฤติกรรมแบบนี้แม่เค้าทำงานนานแล้วครับ

สู้ๆครับ ผมเองก็แยกทางเหมือนกัน ลูกกำลังจะ 2 ขวบลูกสาวด้วย(น่ารักมากๆ55) แถมลูกยุฝั่งแม่ แต่ดีที่เค้าไม่ได้ปิดกั้นอะไรผม

แต่ก็แอบสงสารลูกนะ ที่พ่อแม่ต้องแยกทางแบบนี้ เฮ้อ

เจอกันแบบไม่ขาดหายไปนาน ให้ความรักเท่าที่ให้ได้ ถ้าเราไม่ได้เลวร้ายอะไรจริงๆ โตมาเค้าจะรู้ได้เอง ตอนนี้ยังเด็กอยู่

เมื่อเด็กโตขึ้น อย่าลืมให้เค้าอ่านกระทู้ของท่านนะครับ เค้าจะได้รู้ว่าพ่อเค้ารักลูกมากเเค่นี้

สู้ ๆ นะท่าน ผมเชื่อว่าถ้าท่านเป็นดีทำดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

สักวันนึงลูกจะเข้าใจท่านแต่อาจจะไม่ใช่เร็ว ๆ นี้

เด็กยังไงก็คือเด็ก

เป็นกำลังใจให้นะครับ

ต้องลองหาจังหวะเจอลูกโดยที่ไม่มีคนฝั่งเมียอยู่ จะได้รู้ว่าลูกคิดยังไงกับเรา
ถ้าฝั่งนั้นเค้าค่อนข้างระแวงเฝ้าอยู่ตลอด คงต้องยอมเจอลูกให้น้อยลงก่อนช่วงนึงให้เค้าตายใจ

ผมเองก็มีลูกเล็ก เห็นใจมากๆครับ สู้ๆนะครับยังไงก็อย่าหมดกำลังใจ

ตามไปอ่านแล้ว ไม่ได้จดทะเบียนนี่ลำบากเลย

ถ้าจดทะเบียนแล้วเหมือนสงสัยว่ามีคนอื่น ผมคงแนะนำให้จ้างนักสืบตามแล้วฟ้องหย่าเลย

ผมเองเคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้มาแล้วเช่นกันครับ เดือนแรกไม่ได้เจอลูกเลย

กีดกันตลอด นานไปลูกเริ่มถามเองว่า "พ่อไปไหน" พอได้เจอลูกก็ดีใจและไม่อยาก

กลับไปอยู่กับเค้า เด็กสมัยนี้คิดเริ่มคิดเองได้แล้วครับ ลูกผมยังไม่ 3 ขวบนะ

แต่ขออย่าให้ไปสอนลูกค้าเกลียดบรรพบุรุษตัวเองเลยครับ คนเราทำผิดพลาดกันได้

เว้นแต่ว่าสำนึกได้เมื่อไหรก็แค่นั้นเอง ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับสิ่งที่พี่ชายผมแนะนำให้ได้หรือเปล่านะ

แต่ก็ทำให้ผมสบายใจขึ้นมากเวลาสวดมนต์หน่ะครับ

คาถาพระพุทธเจ้าชนะมาร (ของหลวงปู่ครูบาธรรมชัยวัดทุ่งหลวง เชียงใหม่)

นะโม (๓ จบ) ให้ถูกอักขระพยัญชนะทุกคำ แล้วว่า

พุทธัง ธัมมัง สังฆัง จาติกันตัง มะระณะกัน ปาณาติกัน สารพัดกันกัน
พุทธัง อะระหังจังงัง ภาเว สัมปะติจฉามิ เมสัมมุขา สั
พพาหะระติ เตสัมมามุขา อิอะระนัง อะระหัง กุสะลา ธัมมา สั
มพุทโธ ทุ สะ นะ โส นะโม พุทธายา

หลังจากสวดบ่อยๆเข้า ใจผมก็เริ่มเย็นและมองเห็นปัญหาที่ต้องแก้ให้ได้

ค่อยๆคิดนนะครับ อย่าไปทำเลยเรื่องการฟ้องหย่า ตอนแรกผมก็ร้อนเช่นคุณ

ไม่ดีต่อลูกหรอกครับ ต่อให้พ่อแม่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ลูกคือสิ่งที่สำคัญที่สุด

สู้ๆครับ เข็มแข็งไว้ๆ แม้ใครจะถีบเราล้ม ก็รีบลุกขึ้นมา(อย่าไปสวนเค้านะ)

เศร้าเลย ผมยังไม่มีครอบครัวมีลูกเลยไม่ค่อยรู้อะไรเป็นกำลังใจให้ท่าน

อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ เฮ่อ หนักว่ะท่านเรื่องนี้ ผมเข้าใจนะ สู้ๆท่าน ยึดมั่นความดีเข้าไว้ เพื่อลูกๆ

สู้ สู้คราบ