วันนี้ขากลับจากเที่ยวกับเพื่อน นั่งรถเมล์จะกลับหอที่ราม ก็ขึ้นมานั่งบนรถเมล์ มีลุงอายุ 50-60 ได้ นั่งด้านหน้าผม สักแปปแกน่าจะเห็นรถเมล์อีกคันที่แกสามารถนั่งต่อเดียวได้โดยไม่ต้องต่ออีกสาย แกรีบลุกเดินลงไปโดยมีไม้เท้าคอยค้ำด้วย ผมก็มองแกผ่านกระจกรถเมล์
แกรีบของแกสุดๆแล้วแหละ แต่ด้วยวัยกับขาที่กะเผก ทำให้ดูช้า(คนปกติยังเดินไวกว่าแก) ผมคิดถึงพ่อขึ้นมาทันที พ่อผมเป็นคนขาไม่ดี เดินขากะเผก แบบถ้าใครเห็นคงต้องมอง น้ำตาก็ซึมครับ ตอนพ่อผมยังอยู่ ยังไม่มีโอกาสทำหน้าที่ลูกที่ดีเท่าที่ควร ดันเสียก่อน
นอกเรื่องล่ะ เข้าเรื่องๆ
ก็มีเด็กเกรียนสองคนนั่งเบาะหลังผมอายุสิบกว่าขวบได้ มันก็คงจะเห็นลุงคนนั้น จังหวะเดียวกัน รถเมล์ที่ลุงจะขึ้นออกตัวไปก่อน ลุงแกยกไม้เท้าส่ายไปส่ายมาพร้อมเดินไปด้วย ไอ้เด็กเกรียนด้านหลังมันก็ขำและพูดว่า ดูไอ้เป๋นั่นดิ แล้วก็ขำคิกคักกันสองคน(เสียงดัง) ผมเลยหันไปมองแล้วพูดว่า มันน่าขำแงะ มันพูดสวนมาว่า มันเป็นพ่อมึ งหรอ
เลือดขึ้นหน้าเลยตอนนั้น กำลังคิดถึงพ่อพอดีกับความคิดที่ว่าตอนพ่อผมเข้ามา กทม.หาหมอคนเดียว จะโดนหัวเราะเยาะแบบที่มันหัวเราะกันไหม เลยทำท่าจะควักอะไรบางอย่างในกระเป๋าพร้อมพูดว่า มึงอยากตายมั้ย(จริงๆกระเป๋าใส่กล้อง
) มันหน้าเสียแล้วรีบลงรถไปเลย เห็นว่าเป็นเด็ก เลยกล้า
ด้วยความที่รถคันหน้าที่ลุงแกจะขึ้นออกไปแล้ว แกต้องเดินกลับขึ้นรถคันเดิมคันที่ผมนั่ง เบาะข้างผมว่างและใกล้ประตูที่สุด แกก็มานั่งข้างผมพร้อมตัวสั่นๆ แกก็หัวเราะเบาๆพร้อมพูดว่า ไม่ทันรถ เหนื่อยเลยแน่ะ... แล้วแกก็ควักโทรศัพท์มาเปิดไลน์ดู ด้วยความที่ผมขี้เสือก เหลือบอ่านข้อความในไลน์ ชื่อในไลน์เขียนว่าลูก ผมอ่านได้2-3ประโยคแรกในจอ ประมาณว่า นอนไวไว (สติ๊กเกอร์สวัสดีตอนเช้า) กินข้าวด้วย แล้วแกก็พิมข้อความใหม่ว่า พ่อมาซื้อของกำลังกลับ โดยที่ข้อความน่าจะตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว มีการอ่านแล้ว แต่ไม่ตอบกลับ
ทั้งทางของการเดินทาง แกควักโทรศัพท์มาเป็นระยะๆ แล้วเปิดหน้าจอแชทไลน์ของลูกบ่อยครั้ง แต่ไม่มีการตอบกลับใดๆ
ก็อยากฝากบอกสมาชิกที่มองข้ามข้อความไลน์ของพ่อแม่ อ่านข้อความไลน์ ตอบกลับไลน์ให้พ่อแม่บ้าง บางคนอาจจะรำคาญรูปภาพสวัสดีวัน... แต่เชื่อเถอะ เค้าหวังดี เค้าอยากคุย แค่คุณๆส่งเพียงสติกเกอร์ ตอบคำสั้นๆ ให้ได้รับรู้ พ่อแม่ท่านก็ยิ้มแก้มปริแล้วครับ ถ้าสักวันท่านไม่อยู่ส่งข้อความในไลน์ เราจะรู้สึกว่าขาดอะไรไปบางอย่างในชีวิตเลยล่ะ ถ้ามีโอกาสได้ดูแลท่าน ก็ขอให้ดูแลให้เต็มที่ อย่ารอให้มันสายเกินไป เชื่อผม ผมเจอมาแล้ว
ปล.อาจยาวและงงนิดหน่อยขออภัยครับ