ซุนฮี กับเสียงนับแห่งความตาย
การเรียนให้ได้ผลการเรียนดีนั้น มันก็คือสิ่งที่เหล่าเด็ก ๆ
และเยาวชนของประเทศเกาหลีใต้ ต้องใช้ความพยายามกับมันอย่างมาก
พ่อแม่ของพวกเขา ก็ล้วนผลักดันทุกวิถีทาง เพื่อให้ลูก ๆได้เกรดดี ๆ ดังนั้นในทุก ๆ วัน
เหล่าเด็กนักเรียนจึงต้องหาสถานที่ ที่ใช้สำหรับเรียนเพิ่มเติม
หลังจากที่โรงเรียนเลิกแล้ว ซึ่งแน่นอนว่าบางวันในการเรียนเสริมนี้
มันก็กินเวลายาวนานไปจนมืดจนค่ำ
จนดูเหมือนว่ามันเป็นเรื่องปกติ ไม่มีอะไรที่ต้องกังวล
สิ่งนี้มันก็กลายเป็นปัญหาใหญ่ของชาวเกาหลีใต้ไปแล้วเช่นกัน



เพราะเหล่าเด็กนักเรียนเหล่านี้ จำเป็นจะต้องนอนดึกขึ้น
และส่งผลให้พวกเขาต้องไปนั่งหลับกันในเวลาเรียนปกติ
โดยในปีที่ผ่านมาก็มีคำสั่งห้ามเด็ก ๆ ใช้เวลาเรียนเสริมนี้มาก
จนเกินเวลาสี่ทุ่ม เพื่อแก้ปัญหากันเป็นจุด ๆ ไป ซึ่งก็แน่นอนว่า
เด็กนักเรียนบางกลุ่ม ก็ยังจำเป็นต้องอยู่เรียนจนมืดค่ำเหมือนเดิมกันอยู่ดี

และคืนนี้ก็เป็นคืนหนึ่งของเด็กนักเรียนหญิงชื่อซุนฮี
ตอนนี้เธอยังอยู่ที่โรงเรียน นั่นก็เพราะว่า
เธอยังคงต้องนั่งเรียนเสริมกันอยู่กับกลุ่มเพื่อน ๆ ในห้องสมุด
ที่ตอนนี้ มีเพียงที่นี่ ที่ยังมีไฟเปิดอยู่
ท่ามกลางบรรยากาศมืดมิดของโรงเรียนในเวลาค่ำคืน



เวลาผ่านไป ซุนฮีบอกกับเพื่อน ๆ ว่า เธออยากจะขอตัวสักพัก
เนื่องจากเธออยากไปเข้าห้องน้ำ จากนั้นเธอเดินออกจากห้องสมุด
ลงไปตามทางเดินของอาคารเรียน เพื่อไปยังห้องน้ำหญิง
ในขณะเดียวกัน เพื่อน ๆ ที่ยังอยู่ในห้องสมุดตอนนี้
ต่างคนต่างก็ได้ยินเสียงคล้าย ๆ กับเสียงเคาะอะไรบางอย่าง
ลอยตามลมมาเบา ๆ ซึ่งพวกต่างเขาเข้าใจว่า
เสียงเคาะนี้ มันน่าจะดังมาจาก ทางด้านหน้าต่างของห้อง
พอพวกเขาพยายามเพ่งมอง ไปที่จุดดังกล่าว ก็พบว่า
ที่นอกหน้าต่างนั้น มีหญิงสาวรูปร่างผอมแห้งคนหนึ่งยืนอยู่



ใบหน้าของเธอแนบชิดกับบานกระจกหน้าต่างของห้องสมุด
ทั้งที่ดวงตาของเธอยังคงปิดอยู่ นิ้วมืออันคดงอ ของเธอนั้น
กำลังเคาะอยู่ที่หน้าต่างอย่างแผ่วเบา ท่ามกลางสายตาของพวกเด็ก ๆ
ที่ตอนนี้เต็มไปด้วยคำถาม ถึงสิ่งที่พวกเขาไม่เข้าใจอยู่ตรงหน้า
เวลาผ่านไปไม่นาน หญิงสาวคนนั้นก็ลืมตาขึ้น
พวกเด็กนักเรียนเกิดอาการขนลุกซู่ เพราะหญิงสาวคนนี้
เธอไม่มีดวงตา นัยตาของเธอกลวงโบ๋ ทันใดนั้น
หญิงสาวก็กำมือขึ้นมา แล้วทุบไปที่กระจกจนแตก แล้วแสงไฟในห้องก็ดับลง !!!



ส่วนที่ห้องน้ำของโรงเรียนนั้น ซุนฮีที่เพิ่งจะทำธุระเสร็จ
ก็ออกมาล้างมือท่ามกลางความมืด ทุก ๆ อย่างที่นี่เงียบสนิท
เธอไม่ได้ยินเสียงเอะอะที่เกิดขึ้นในห้องสมุดเลย
ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้ในห้องสมุดกำลังเกิดเรื่องเลวร้ายขนาดนั้น
ซุนฮียังคงล้างมือต่อไปในความมืดอย่างสบายใจ
โดยไม่ได้ยินเสียงเพื่อน ๆ ที่กำลังกรีดร้องระงม แม้แต่น้อย

ซุนฮีเปิดประตูห้องน้ำแล้วค่อย ๆ เดินกลับมาตามทางเดิน
จนเมื่อเธอเดินมาถึงห้องสมุด เธอถึงกับผงะกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
เธอพบว่าเพื่อน ๆ ในกลุ่มของเธอ ทุกคนนอนเสียชีวิต
กระจัดกระจายไปทั่วห้อง บางศพร่างกายฉีกขาด กระจัดกระจายอยู่บนพื้น
บางศพถูกพาดอยู่ระหว่างโต๊ะและตู้เก็บหนังสือ
ซุนฮีตอนนี้ถึงกับช็อคขวัญกระเจิง ทำอะไรไม่ถูก
กับภาพ การสังหารหมู่ที่เธอกำลังเห็นอยู่ตรงหน้า



ทันใดนั้น ซุนฮีก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคน
ดังก้องมาจากทางเดินชั้นล่าง
เมื่อซุนฮีตั้งสติได้ ทั้นใดนั้นเธอก็รีบกระโจนลงไปบนพื้น
นอนหมอบนิ่งอยู่ข้าง ๆ ศพของเพื่อน ๆ ทันที

ซุนฮีได้ยินอะไรบางอย่าง ค่อย ๆ คืบคลานเข้ามาในห้องสมุด
เธอพยายามหลับตาและแกล้งตายอยู่แบบนั้น
ซุนฮีได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังเดินไปรอบ ๆ ห้อง
เธอพยายามทำตัวให้นิ่งสุดชีวิต เพื่อไม่ให้มีเสียงอะไร
เล็ดลอด ออกมาจากจุดที่เธอนอนอยู่ ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้ความกลัว
มันได้ทำให้เธออยากจะกรีดร้องออกมาดัง ๆ



"หนึ่ง..สอง…. , หนึ่ง..สอง…. , หนึ่ง..สอง…. "
ซุนฮีได้ยินเสียงกระซิบลอยมา และด้วยความอยากรู้
มันทำให้ซุนฮีค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ
เพื่อแอบมองว่ามันคืออะไรกันแน่ !!???
ซึ่งสิ่งที่ซุนฮีได้เห็นอยู่ตอนนี้ มันคือร่างของผีสาวในชุดสีขาว
กำลังยืนอยู่ที่กลางห้องสมุดไปยังจุดที่มีศพของเพื่อน ๆ เธออยู่

ซุนฮีรีบหลับตาลงไปอีกครั้ง และพยายามต่อสู้กับความกลัว
เพื่อไม่ให้ตัวเองสติหลุดส่งเสียงออกมา เธอได้ยินเสียงของผีตัวนั้น
ค่อย ๆ เดินไปทั่วห้อง จากศพหนึ่งไปยังอีกศพหนึ่ง พร้อมทั้งเสียงพึมพำของมัน

"หนึ่ง..สอง…. , หนึ่ง..สอง…. , หนึ่ง..สอง…. "
สาวน้อยถึงกับหลับตาปี๋ ซุนฮีภาวนาในใจให้เจ้าผีมันรีบออกไปเร็ว ๆ เสียที
"หนึ่ง..สอง…. , หนึ่ง..สอง…. , หนึ่ง..สอง…. "
ผีสาวกำลังเดินไปที่ศพต่อไป ค่อยเดินเข้ามาใกล้ทีละนิด
"หนึ่ง..สอง…. , หนึ่ง..สอง…. , หนึ่ง..สอง…. "
ซุนฮีได้ยินเสียงของมันใกล้เข้ามา เธอพยายามทำตัวให้นิ่งที่สุดในชีวิตแล้วตอนนี้
"หนึ่ง..สอง…. , หนึ่ง..สอง…. , หนึ่ง..สอง…. "
มันเริ่มใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ซุนฮีก็เริ่มกลัวขึ้นมา
จนแทบอยากจะกระโดดหนี แต่เธอยังพยายามนอนนิ่งต่อไป
"หนึ่ง..สอง…. , หนึ่ง..สอง…. , หนึ่ง..สอง…. "

ตอนนี้เธอรู้สึกได้ว่า ผีสาวได้มาอยู่ข้าง ๆ เธอแล้ว
สาวน้อยกลั้นหายใจสุดขีด และทันใดนั้นเสียงนับก็หยุดลง !!!



ซุนฮียังคงพยายามนอนนิ่ง ๆ ต่อไป เพื่อไม่ให้มีอะไร
ที่จะทำให้เจ้าผีมันรู้ว่าเธอยังไม่ตาย ซึ่งตอนนี้
เธอทำตัวเกร็งแข็ง ทำให้มันดูไม่มีอะไรผิดปกติ
แต่ว่าตอนนี้มันไม่มีเสียงอะไรอีกแล้ว ในห้องสมุดก็เงียบสนิท
หลังจากความเงียบผ่านไปครู่หนึ่ง ซุนฮีเริ่มแน่ใจว่าเจ้าผีมันน่าจะไปแล้ว
เธอจึงค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา….แล้วสิ่งที่เธอเห็นตรงหน้านั้นก็คือ !!!!
เจ้าผีมันกำลังนอนหมอบประจัญหน้ากับซุนฮี
สายตาของมันจ้องเขม็งมาที่ดวงตาของเธอ
นิ้วเล็กขาวซีดของมันชี้มาที่ใบหน้าอันเต็มไปด้วยความกลัวสุดขีดของเด็กสาว



“หนึ่ง.....สอง !!!”
แล้วความมืดก็เข้าครอบงำซุนฮี เด็กสาวผู้โชคร้ายคนสุดท้ายคนนั้น
สุดท้าย ชาวบ้านเข้ามาพบ เธอนอนเสียชีวิต ตัวแข็งทื่อ
และที่ สยองไปกว่านั้นคือ ดวงตาทั้งคู่ ของเธอ ถูกควักออกไปด้วย.
---------------------------------------------------

ปล. เรื่องซุนฮีกับเสียงนับแห่งความตาย หรือหนึ่งสอง..หนึ่งสอง
หรือ เคียวริออสซิตี้นั้น เป็นเรื่องราวที่ถูกแต่งขึ้นมา
และถูกเผยแพร่ลงในเวบไซต์เล่าเรื่องราวสยองขวัญมากมายทั่วโลก ....!!!
..

เกือบช้อค เลือนลงมาไวๆ เจอรูปผี

ลองปิดไฟ เปิดแอร์เย็นๆ แล้วนอนฟังคนเดียว