คำถามข้างบนมักได้ยินบ่อยและดังขึ้นเรื่อย ๆ ในยามที่เศรษฐกิจปากท้องไม่ดี แล้วอะไรทำให้ชาวบ้าน พ่อค้าแม่ค้า คนหาเช้ากินค่ำ หรือคนในสภากาแฟ คิดอย่างนั้น...มาลองวิเคราะห์กันดูครับ

ก่อนอื่นต้องบอกว่า เศรษฐกิจภาพรวมของเราขยายตัวได้ดี อัตราการขยายตัวทางเศรษฐกิจเพิ่มจาก 3.0% ต่อปีในไตรมาส 4 ปีཷ เป็น 3.3% ในไตรมาส 1 ปีླྀ ภาคเกษตรก็ดีขึ้น การบริโภคภาคเอกชนก็ดีขึ้น การส่งออกก็ดีขึ้น

อ้าว !! แล้วทำไมชาวบ้านถึงบ่นว่าเศรษฐกิจปากท้องไม่ดี

คำตอบก็คือ "ดัชนีเศรษฐกิจมหภาค" ที่ผลักดันให้เศรษฐกิจเติบโตไม่มีผลเชื่อมโยงกับ "ดัชนีเศรษฐกิจปากท้อง" ของคนในระดับฐานราก


ดัชนีเศรษฐกิจมหภาคที่สะท้อนว่าเศรษฐกิจดีขึ้น หลัก ๆ มีอยู่ 3-4 ตัว ได้แก่

1) ตัวที่มีขนาดเครื่องยนต์ใหญ่สุดในโครงสร้างเศรษฐกิจไทย คือ "การส่งออก" ซึ่งส่วนใหญ่เป็นสินค้าอุตสาหกรรม

2) "การลงทุนภาครัฐ" ที่รัฐบาลใช้เป็นพลังหลักในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจ ก็ขยายตัวได้ดีในส่วนของการลงทุนของรัฐวิสาหกิจ

3) "การบริโภคภาคเอกชน" ที่ดีขึ้นกลับเป็นหมวดการสื่อสารและการขนส่ง พอมาดูเดือนพฤษภาคม (ข้อมูลล่าสุด) รถยนต์นั่งและรถจักรยานยนต์จดทะเบียนใหม่ก็ยังขยายตัวได้ถึง 15.2% และ 15.4% เมื่อเทียบกับเดือนเดียวกันของปีที่แล้ว และเป็นการขยายตัวได้ดีทุกภูมิภาค ดัชนีเศรษฐกิจมหภาคทั้ง 3 ตัว แม้มีผลต่อเศรษฐกิจในเชิงบวก แต่ไม่ได้มีผลเชิงบวกโดยตรงกับเงินในกระเป๋าของชาวบ้านแบบทันที และ

4) "ภาคเกษตรกรรม" ซึ่งดูเหมือนจะเกี่ยวกับเศรษฐกิจฐานรากมากที่สุด แต่ที่ขยายตัวดีกลับมาจากฐานที่ต่ำจากภัยแล้งในปีก่อน จึงไม่สามารถพูดได้เต็มปากว่าเงินในกระเป๋าเกษตรกรเพิ่มขึ้น ดังนั้น คำตอบว่าทำไมชาวบ้านถึงไม่รู้สึกว่าเศรษฐกิจดีขึ้น ก็คือปัจจัยบวกทางเศรษฐกิจไม่ซึมผ่าน (Osmosis) เข้าไปเป็นเงินเป็นทองในกระเป๋าของเขา

ปัจจุบันยังไม่มีหน่วยงานไหนทำดัชนีเศรษฐกิจปากท้อง ใกล้เคียงสุดคงเป็นดัชนีเศรษฐกิจฐานรากของธนาคารออมสินในไตรมาส 1 ปีླྀ ดัชนีตัวนี้อยู่ที่ระดับ 47.2 ซึ่งยังต่ำกว่าระดับ 50 แปลความว่า ความเชื่อมั่นของเศรษฐกิจฐานรากยังไม่อยู่ในระดับปกติ ปัจจัยลบคือ ค่าครองชีพสูงขึ้น ราคาสินค้าสูงขึ้น รายได้ไม่สอดคล้องกับค่าครองชีพ เป็นต้น ดัชนีเศรษฐกิจปากท้องนี่ใครช่วยทำทีเถอะ เราจะได้มีตัวชี้วัดเศรษฐกิจระดับล่างสุดของระบบเศรษฐกิจว่าเขาเป็นอยู่อย่างไร แต่ต้องให้ครอบคลุมกลุ่มตัวอย่างเยอะ ๆ หน่อย ประมาณว่าหลักพันคนไม่เอา ต้องเอาเป็นหลักหมื่นหลักแสน และครอบคลุมทุกตำบลกว่า 7 หมื่นตำบลในประเทศไทยไปเลย


ถึงวันนี้ยังไม่มีข้อมูลเชิงพื้นที่มาอ้างอิง แต่ก็พออนุมานได้ว่า เศรษฐกิจปากท้องไม่ดีอาจเกิดจาก

1) ของแพงขึ้น
2) ตกงานหรือไม่มีงานทำ
3) ค้าขายฝืดเคือง
4) ขายของไม่ได้ราคา ไม่มีออร์เดอร์
5) ต้นทุนในการทำมาหากินสูงขึ้น
6) ต้นทุนในการเดินทางและขนส่งสูงขึ้น
7) ไม่มีที่ทำกินหรือที่ขายของ
8) หนี้สินพอกพูน
9) หนังสือพิมพ์ ทีวี Social Media มักนำเสนอข่าวร้ายเพราะติดหูและแพร่กระจายเร็วกว่าข่าวดี

หรือ 10) เกิดพร้อม ๆ กัน 2 อย่างขึ้นไป...มีอย่างอื่นอีกไหม ช่วยผมคิดด้วยนะครับ...อยากหยิบสาเหตุทั้งหมดไปลงพื้นที่ทั่วประเทศ ถามชาวบ้านในแต่ละตำบล (7 หมื่นกว่าตำบล) ว่าช่วยเลือกอันดับ 1 ถึง 5 ที่คิดว่าเป็นสาเหตุส่งมาให้เรา เราก็จะเห็นว่าดัชนีเศรษฐกิจปากท้องที่ว่าแย่ ๆ นั้นมาจากสาเหตุใดบ้าง แน่นอนว่าแต่ละพื้นที่อาจได้สาเหตุของปัญหาที่แตกต่างกัน...ฟังดูยาก แต่ถ้าใครทำได้จะเจ๋งมาก...

แล้วทางออกของปัญหาล่ะ...จะทำอะไรได้บ้าง วิธีที่ 1 แจกเงิน เราคงไม่ทำ เพราะไม่ได้สร้างศักยภาพอะไรให้ชาวบ้าน แม้เงินจะลงระบบเศรษฐกิจได้เร็วที่สุด วิธีที่ 2 จ้างงานระยะสั้นในท้องถิ่น อันนี้เงินลงเร็ว แถมท้องถิ่นก็พัฒนาขึ้นด้วย วิธีนี้น่าสนใจ วิธีที่ 3 จ้างเข้าโครงการฝึกอบรม พัฒนาทักษะ อันนี้เงินลงช้าหน่อย แต่ดูยั่งยืนที่สุดสำหรับผู้มีรายได้น้อย และวิธีที่ 4 ลดภาระค่าครองชีพ เพื่อให้มีรายได้พอเลี้ยงปากท้อง อันนี้คงต้องทำควบคู่กับวิธีที่ 2 หรือ 3

จากนี้ไปนโยบายเศรษฐกิจปากท้องเพื่อช่วยคนจนจะเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ จัดใหญ่ไฟกะพริบแน่นอน

http://www.prachachat.net/news_detail.php?newsid=1498632551

ตั้งแต่ผมกลับมาอยู่บ้านที่ ตจว. สิ่งหนึ่งที่เห็นได้ชัดเลยคือ

สินค้าราคาเกษตรตกต่ำครับ ทำให้ได้เงินน้อยลง

ราคาข้าวของมันแพงมาตั้งนานแล้วแต่รายได้ลดน้อยลง

มันเลยทำให้คนจับจ่ายได้น้อยลงครับ


แล้วอีกอย่างนึง ผมว่ารออีกซักสอง-สามปีครับ ไม่ว่าใครมาเป็นรัฐบาล

ผมว่าเศรษฐกิจช่วงนั้นจะดีขึ้น คนจะมีเงินใช้ในการจับจ่ายมากขึ้น

เพราะอย่างแฟนผมนี่ ช่วงนี้ไม่ออกไปไหนเลย ทำงานเก็บเงิน ก็ผ่อนรถหมด

ซึ่งก็ซื้อในช่วง โครงการรถคันแรก ซึ่งถ้าผ่อนหมดผมว่าเงินตรงนี้จะลงมาสู่ระบบเศรษฐกิจอีกเยอะเลย

อาจเป็นเพราะเราอยู่กันคนละมิติกันหล่ะม๊าง

มิติเดียวกันนี่แหละครับ แต่กระเป๋าตังค์ของคนส่วนมากเป็นหลุมขาว มีแค่ไม่กี่คนที่เป็นหลุมดำ คิดแล้วเศร้าจริงๆ ทำไมเราแกลบอย่างงี้ ฮือๆ

คิดในทางกลับกันง่ายๆ

สินค้าอุปโภคบริโภค เรากำหนดราคาเองได้มั้ยละ?

ก็โดนผู้ผลิตกำหนดราคามาอยู่ดี เงินไม่พอก็ไม่มีทางได้ซื้อ

แต่ในทางกลับกันสินค้าเกษตร กลับโดนกำหนดราคาโดยผู้ซื้อ (พ่อค้าคนกลาง)

ว่ารับราคานี้นะ แพงกว่านี้ไม่รับ ทั้งที่ราคานั้นอาจเป็นราคาที่เค้าเท่าทุน ไม่ได้อะไรเลย

ผมมองว่าบ้านเรา ไม่มีทางลดค่าครองชีพได้หรอกครับ เพราะคนบ้านเราคิดถึงตัวเองมากกว่าส่วนรวม ยกตัวอย่างให้เห็นภาพ.
- คนขายข้าวแกง ไม่ว่าจะแก๊ซขึ้น แก๊ซลง ก็ไม่ปรับราคาตาม เพราะชั้นถือว่าขอเอากำไรหน่อยเว้ย ขาดทุนมานาน ขอกอบโกย
- พ่อค้าคนกลาง ไม่ยอมปรับราคา เพราะยังไงเกษตรกรก็ต้องง้อกรูอยู่แล้ว ดังนั้น จะกดราคา จะขายแพงไงก็ได้
- คนขายน้ำมัน ก็ไม่ปรับราคา แม้ว่าน้ำมันโลกจะลดลงไปแค่ไหน อ้างอิงแต่ว่าเอาเข้ากองทุนน้ำมัน อยู่นั้นแหละ ไม่รู้เข้าจริงเท่าไหร่ เข้าผู้ถือหุ้นเท่าไหร่ น้ำมันกผ้ลอยเท้งเต้งแบบนี้ไปเรื่อย สุดท้ายก็วนไปข้อ 123 ไหม่
เป็นวงจรอุบาทว์เรื่อยไป
**อันนี้ยกตัวอย่างเฉยๆ องค์ประกอบมันมีอะไรกว่านี้อีกเยอะ**

มันก็มองได้หลายอย่างนะครับ ทั้งแบบที่ท่านจขม.ว่า หรือว่าบางที อาจจะเป็นที่ทัศนคติของชาวบ้านก็เช่นกัน ก็อย่างที่รู้กันว่า ไม่ว่าจะนักธุรกิจ มนุษย์เงินเดือน หรือใครก็ตาม ถ้าอยากอยู่รอด หรือเติบโต ต้องมีการปรับตัว โดยใช้ความคิดอย่างถี่ถ้วน หรือ หาแนวทาง วิเคราะห์ตนเอง วิเคราะห์สิ่งแวดล้อมรอบข้าง ผมว่าก็น่าที่จะพอทำให้เขาสามารถเอาตัวรอดได้นะ แต่บางคนเลือกที่จะยึดติดทำสิ่งเดิมๆ ถึงแม้ปัจจัยต่างๆจะเปลี่ยนไป โลกไปไกลแค่ไหน แต่ก้ยังทำสิ่งเดิมๆ และหวังผลลัพธ์ที่ดีเหมือนเดิม พอไม่เป็นอย่างที่คิดก็เลือกที่จะโวยวาย อยากให้ปัจจัยทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม โทษสิ่งนู้นสิ่งนี้ ในขณะที่อีกคนเลือกใช้ความคิดและปรับตัวตามเหตุและปัจจัย ก็อยู่รอด พูดง่ายๆ มันก็ natural selection นี่แหละครับ

ตั้งแต่เกิดมา ผมไม่ค่อยเห็นคนระดับเราๆ หรือระดับแรงงาน คนทำงานหาเช้ากินค่ำ บอกว่าช่วงไหนเศรษฐกิจดีเลย ส่วนใหญ่จะออกไปทางไม่ดีซะเยอะ เพราะแบบช่วงไหนเศรษฐกิจดี ทุกคนก็มุ่งมั่นทำงานกันเต็มที่ไม่ต้องห่วงเรื่องปากท้องมาก คำวิจารณ์คำบ่นก็น้อย

แต่ทั้งหมดทั้งมวลถ้าไม่นับช่วงวิกฤตต้มยำกุ้งนะ ลองเทียบดูแล้ว เอาจริง ผมว่ายุคเนี้ยแหละ เศรษฐกิจบัดซบที่สุดที่เคยเจอมาแล้ว

แล้วเชื่อว่ามันก็ยังถอยหลังลงเรื่อยๆ ด้วย อีกนานอะครับกว่าจะฟื้นตัว

ไม่เห็นมีใครบอกว่าเศรษฐกิจดี ตั้งแต่ปี 40

ขอเสนอ1ข้อไม่รู้ถือเป็น1ปัจจัยไหมนะครับ
คือsocial network เป็นไปได้ไหมมันทำให้คนรู้สึกว่าตัวเองไม่รวยอารมณ์แบบ คนอื่นซื้อนู้นซื้อนี้ คนไปเที่ยวต่างประเทศ กินอาหารแพงๆหนืออะไรก็แล้วแต่ มันทำให้รายได้ต้องใช่เยอะขึ้นหรือเปล่า เพราะคนไทยนี่ถือว่าเล่นsocial network เยอะมากๆ

เอาง่ายๆอาชีพเกษตกร เป็นอาชีพที่มากที่สุดในประเทศ ผมยกตัวอย่างเช่น ชาวสวนยางและชาวนา ที่นี่พอมันราคาตกเนี่ย ทำให้คนไม่กล้าใช้จ่ายหรือใช้จ่ายไม่พอ ประกอบกับหนี้สิน
ที่มีอยู่และมีลูกที่ต้องดูแล เงินที่ได้มาก้ต้องจ่ายให้น้อยที่สุด เพราะเมื่ออนาคตไม่แน่นอน
คุณจะซื้ออะไรมั่วซั่วไม่ได้ มันก็เป็นที่มาของกำลังซื้อที่หดหาย คนขายของได้น้อยลงหรือขายยากขึ้น แล้วคนที่เป็นพ่อค้าแม่ขาย เมื่อขายของได้น้อย ก็จะไม่กล้าใช้เงินอีกเช่นกัน
มันก็กระทบกันเป็นลูกโซ่ แต่พวกข้าราชการหรือพนักงานบริษัทใหญ่พวกนี้อาาจจะไม่รู็สึกเลย
ก้คุณมีรายได้ที่แน่นอน

ใครบอกเศรษฐกิจดี ผมนี่เถียงหลังชนฝา

ดีไม่ดี ตอนนี้คนก็ยังกินกันเหมือนเดิม ใช้กันเหมือนเดิม แค่เปลี่ยนวิธี

เดินห้างต่างจังหวัดนี่รู้เลยว่าเงียบ
ข้าว ข้าวโพด ยางพารา มันสำปะหลัง ราคาต่ำสุดขีด กำลังซื้อหดตั้งแต่รากหญ้าเลย

บ้านผมขายของที่ตลาด ปกติเทศกาล ขายอาหารทะเลวันนึงได้เป็นพันโล หลายปีมานี้200โล ยังไม่ถึง

คนไม่กล้าใช้เงินกันครับ แต่บ้านผมก็ปรับตัวนะ หันไปเอาอย่างอื่นมาขายให้อยู่รอดได้ไปก่อน

เศรษฐกิจไม่ดีจริง แต่คนที่ไม่ปรับตัว ยังไงก็ไม่รอดครับ

ช่วงหลังปลดหนี้IMF 1-2ปี ผมจำได้ว่ามีแต่คนบอกเศรษฐกิจดีนะครับ การลงทุน,กิจการขึ้นมาเป็นดอกเห็ดเลย

+1 กินผัดกระเพราเหมือนเดิม
เพิ่มเติมคือซื้อจากเซเว่น ไม่ไปร้านประจำนานแล้ว

เศรษฐกิจมันไม่ดีเพราะฐานรากไม่ได้เงินจากนโยบายรัฐ
เช่นจำนำ ประกันราคาข้าวยางแบบ รบ ชุดก่อนๆ
ซึ่งผมค่อนข้างเห็นด้วยที่ไใ่มีนโยบายพวกนี้
แต่ผิดหวังที่ภาครัฐไม่ช่วยเกษตรกรให้พุ่งพาตัวเอง
หรือหาวิธีจัดการลดต้นทุนทางการเกษตร
ด้วยเหตุนี้แหละ เกษตรกรชาวนา ขาวสวนยาง
บ่นกันระงม ไม่อู้ฟู่แบบแต่ก่อน

คือเงินมันไปกองอยู่กับทุนใหญ่ๆหมด เรื่องปากท้องถ้าจะรอดต้องหาทางขึ้นไปเกาะอยู่กับส่วนบนๆให้ได้ยิ่งนโยบายตอนนี้ผลประโยชน์มันไปเอื้อกับกลุ่มข้างบนมากกว่า เศรษฐกิจมันไม่ได้ดีแบบกระจายไปทุกส่วน คือโครงสร้างบ้านเรามันถูกวางมาเพื่อเอื้อประโยชน์กลุ่มทุนใหญ่อยู่แล้วเพราะพวกนโยบายทิศทางการดำเนินการต่างๆคนพวกนี้เป็นคนกำหนดหมด สังเกตุได้เมื่อไหร่ที่ผลประโยชน์เริ่มกระจายลงมาถึงส่วนล่างเมื่อไหร่ทุกอย่างก็จะถูกรีเซทกลับไปเหมือนเดิมทุกที ตราบใดที่กลุ่มทุนใหญ่ๆยังไม่ยอมให้โอกาสคนกลุ่มล่างเติบโตหรือแข่งขันทิศทางเศรษฐกิจหรือความเป็นอยู่บ้านเรามันก็จะได้เท่านี้

ใครบอกเศรษฐกิจดีนี่ผมเถียงใจขาดเลย

ผมขายขนมกับมีร้านอาหารไทย

ปีที่แล้ว ร้านขนมผมขายได้วันธรรมดา จันทร์-พฤหัส วันละ 3000-5000 บาท วันศักร์-อาทิตย์ 6000-9000 บาท พอหลังปีใหม่มา วันจันทร์-พฤหัส ไม่เคยได้เกิน 2500 บาท วันศุกร์-อาทิตย์ ไม่เคยได้เกิน 3500 บาท

ร้านอาหารไทย ได้วันละ 10000-50000 บาท เฉลี่ยตกวันละ 30000 บาท ในปีที่แล้ว พอมาปีนี้ช่วงกุมภาพุนธ์เป็นต้นมา จะได้ 10000 บาท นี่ยังหืดขึ้นคอเลยครับ ทั้งต้องไปทำโปรโมชั่นตามแอพต่าง ๆ ทั้ง อีติโก้ ทั้งไลน์แมน ยังได้น้อยกว่า ทั้งที่ปีที่แล้วไม่ได้ลงแอพอะไรเลย

แล้วร้านขายของโดนกันหมดครับ ขายไม่ดีปิดตัวไปหลายร้าน ทุกวันนี้ต้องประคองตัวไปครับ เอาเงินเก่ามาใช้จนจะหมดแล้ว ขาดทุนทุกเดือน เดือนละเกือบ 100000 บาท บอกให้แฟนปิดสักร้านนึงก็ไม่ยอมปิด

ผมจะผิดมากไหมถ้าผมคิดว่ามันคืือการสร้างภาพ การตกแต่งตัวเลขทางเศรษฐกิจ ปล.คสตน

ไม่เกี่ยวกับโครงการรับจำนำเลยครับ ผลผลิตปีนี้มันล้นตลาด ใครว่าอะไรดีแห่กันไปปลูก จนสินค้าล้น เมื่อซัพพลายมากกว่าดีมาน มันก็ต้องลดราคาลงเพื่อให้ขายได้ อย่างราคายางตอนนี้ที่ราคาตกเพราะยางล้นตลาด ทั้งยางไม่ได้คุณภาพ ทั้งความต้องการยางพาราไทยน้อยลง ส่วนข้าวมันก็ผลผลิตล้นตลาด พ่อค้าคนกลางกดราคา พวกโครงการอะไรนั่นมันก็ส่วนหนึ่ง แต่สินค้าเกษตรตกต่ำเพราะช่องทางการระบายสินค้ามากกว่า

ใช่ครับ ลองไปหาช้อมูลโครงการนาแปลงใหญ่ดูครับ โครงการนี้เกษตรกรออกมาโวยกระทรวงพานิชย์จนตอบคำถามไม่ได้เลย

เพราะเขาให้รวมกลุ่มเกษตรกรมาทำนาแปลงใหญ่ ให้ใช้เมล็ดพันธุ์จากซีพี ปุ๋ย ยาฆ่าแมลง อุปกรณ์การเกษตร รถไถ รถขุด ก็ของซีพีหมด แล้วเวลาขายก็ซีพีมาซื้ออีก เงินจะไปอยู่กระเป๋าใครหล่ะครับ เมล็ดพันธุ์ก็ขายแพง ปุ๋ยก็ขายแพง ต้นทุนสูงขายได้ราคาต่ำ

ชาวบ้านไม่ยอมปรับตัวครับ

ก๋วยเตี๋ยวไม่ยอมขายออนไลน์

นโยบายรัฐบาลก่อนๆ ที่อุดหนุนภาคเกษตรหลายคนอาจไม่ชอบ แต่มันทำให้หมุนในระบบ
ได้ดีที่สุดแล้ว รัฐขาดทุนจากนโยลานนี้สุดท้ายก็เก็บภาษีกลับมาได้อีกนั้นแหละ

"ประเทศไทยขยับขึ้นจากอันดับ 11 เป็นอันดับ 3 ของประเทศที่มีความเหลื่อมล้ำมากที่สุดในโลก รองจากรัสเซีย และอินเดีย ใน 5 ปีที่ผ่านมา คนเพียง 1% เป็นเจ้าของความมั่งคั่งของคนทั้งประเทศรวมกัน"

http://themomentum.co/momentum-feature-thailand-inequality-2016-by-oxfam

ผมว่านี่น่าจะเป็นคำตอบนะ
1% ที่รวยที่สุดมันค้าขายได้ดีขึ้น มีรายได้เพิ่มขึ้น
แต่อีก 99% ค้าขายไม่ดี ราคาผลผลิตเกษตรตก (เพราะโดนพวก 1% ข้างบนกดราคา?)

ภาพรวมมันเลยดีขึ้น
แต่คนส่วนใหญ่(99%ที่เหลือ)เลยไม่ดี
ดังนั้น ก็เลยเจอมีแต่คนบ่นว่าศก.ไม่ดีคับ

ดูยอดซื้อรถยนนต์ ปีนี้ดีกว่าปีที่แล้วนะ

ผมทนเมืองกรุงไม่ไหว ว่าจะกลับบ้านไป ตจว. แต่ ครอบครัวผมบอกว่า อยู่บ้านเงินไม่ได้หาง่ายๆ จะบาท สองบาทก็ยาก

ที่นาทีผม5ไร่ ต้องปล่อยร้าง ไม่มีคนทำ ผมเอาค่าที่ดินแค่ 40กระสอบต่อการทำนา1ครั้ง (การทำนา1ครั้งผลผลิตไม่เท่ากัน ต่ำที่สุดของ5ไร่บนที่นาผมได้ประมาน 250-300 กระสอบอยู่แล้ว) แต่จะได้มากได้น้อยนั้น ทางผมเอาแค่40กระสอบต่อครั้ง

จวบจนทุกวันนี้ ไม่มีคนทำนาของผมเลย ต้องจำใจปล่อยร้าง ผมทำนาไม่เป็นเลยไม่ค่อยรู้ว่าคุ้มหรือไม่คุ้ม

ผมได้แต่ทำงานใช้หนี้ ถ้าวันนึงพนักงานโดนปลดผมคงต้องไปทำงานโรงงานแล้วหละ เพราะเงินดีที่สุดเท่าที่ผมรู้มา ผมคงไม่ลงทุนทำอะไร เพราะเศรษฐกิจตอนนี้ย่ำแย่มาก ของแพง รายได้ไม่พอรายจ่าย

ยุคนี้ คนรวยก็รวยขึ้น คนจนก็จนยันเงา อะ

เห็นด้วยนะ
คห.1 ถูกครับ เรื่อง เศรษฐกิจ ไม่ดี เพราะส่วนนึงฐานรากไม่ได้เงินจากรัฐบาล
แต่คห. 2 ถูกที่สุด เรื่องผลผลิตมันล้นตลาด เพราะไม่มีช่องทางให้ระบายสินค้า

เมื่อก่อนที่ไทยยังขายสินค้าได้ เพราะ 1.คู่แข่งน้อย 2.ปริมาณข้าวและยางมีการผลิตอยู่ในระดับที่เหมาะสมและพอดีกับการส่งออกของไทย
แต่ทุกวันนี้คู่แข่งเยอะมาก ทั้งจีน ลาว พม่า ฯลฯ ทำให้กำลังการส่งออกเราน้อยลง สินค้าเลยค้างสต๊อกมากขึ้นกว่าปกติ มาบวกกับคนไทย เห็นว่ายางรายได้ดี ก็แห่กันมาปลูกกันหมด โดยที่ไม่สนใจคุณภาพและความแข็งแรงของฐานล่าง ทำให้สินค้าเต็มตลาดมากเกินไป จนล้นตลาด ไม่มีช่องให้ระบายออก สินค้าก็ยิ่งค้างสต็อกมากขึ้นไปอีก ซึ่งผลก็ทำให้ราคาทั้งข้าว ยาง ตกต่ำแบบสุดขีด
ไม่ว่าใครจะเป็นรัฐบาล ถ้ามาเจอแบบนี้ก็เสียเครดิตหมดแหล่ะครับ บิ๊กตู่เสียเยอะหน่อยเพราะมาเจอช่วงที่จีน ลาว พม่า ฯลฯ กำลังบูมพอดี เลยซวยไป แต่จริงๆเรื่องสินค้าเกษตร
ผมว่ามันมีแนวโน้มที่จะตกต่ำมาหลายปีล่ะ เพียงแต่ว่าบิ๊กตู่มารับระเบิดแบบเต็มๆช่วงนี้พอดี

เป็นคำถามที่ตอบยังไงก็คุยกันไม่รู้เรื่องครับ...เพราะคุยกันคนละเรื่องอยู่

ทางรัฐบาลหรือระดับบริหารแถลงข่าวถึง "เศรษฐศาสตร์มหภาค" คือดูเฉพาะภาพรวม ไม่ได้เจาะจงลงมา ซึ่งมันก็จะมีทั้งการเงินการธนาคาร การค้าต่างประเทศ ฯลฯ

แต่ระดับล่างลงมาจนถึงชาวบ้าน วิเคราะห์วิจารณ์กันถึง "เศรษฐศาสตร์จุลภาค" คือดูภาคครัวเรือน

เมื่อคุยกันคนละเรื่อง คำตอบและความรู้สึกย่อมต่างกันครับ

ปล. เรื่องเศรษฐกิจดี/ไม่ดี ชาวบ้านรายได้ดี/ยากจน...ขอไม่ออกความเห็นแล้วกันครับ เพราะต่างคนต่างปัจจัย พ่อค้าแม่ค้า-พนักงานบริษัท แค่นี้ก็ต่างกันมากแล้วครับ

เดี๋ยวๆ กระสอบนึงมันกี่กิโลครับ ถ้าแบบบ้านผมกระสอบนึงมันจะประมาณ 100 kg
กระสอบป่านนะ 5 ไร่นี่ ได้ราวๆ 40 กระสอบเอง

กระสอบนึง ได้ประมาน 20-25 เองนะครับ ใช้กระสอบปุ๋ย กระสอบป่าน แถวบ้านผมไม่ค่อยใช้ ไม่รู้ทำไม

ผมว่าไม่แปลกหรอกครับ ผมมองว่าระบบเกษตรเราต้องปรับตัวครับ
หลังจากที่ผมกลับมาบ้านที่ต่าจังหวัดนะครับ ผมก็มองเรื่องเกษตรกรรมเหมือนกัน เท่าที่ผมมองปัญหาของระบบเกษตรของเรานะครับ
1. ต้นทุนการผลิตสูงครับ ถ้าลดต้นทุนตรงนี้ได้จะดีมากเลย
- ตั้งแต่เรื่องการเตรียมดิน หลายคนไม่พึ่งตนเองเลยครับ ไปจ้างรถไถไถเตรียมดิน
- เมล็ดพันธุ์ อันนี้ก็ซื้อกับพ่อค้าคนกลางในราคาที่สูงมาก
- ปุ๋ย ใช้ปุ๋ยเยอะมาก ไม่ผลิตปุ๋ยหรือใช้วิธีอื่นทดแทน
- ยาฆ่าหญ้าและศัตรูพืช
- ขั้นตอนการเก็บเกี่ยว ที่จะต้องจ้างแรงงาน/เครื่องจักร
ซึ่งมั้งหมดนี่ทำให้ผลกำไรลดลงไปมหาศาล

2. ผลผลิตที่ได้ต่ำหรือน้อยเกินไป
ถ้าเพิ่มผลผลิตต่อไร่ได้ ต่อให้ราคาถูกมันก็น่าจะยังอยู่ได้

3. ถูกพ่อค้าคนกลางเอารัดเอาเปรียบ
- กดราคาให้ต่ำ
- เครื่องชั่งน้ำหนักไม่มาตรฐาน
- โกงความชื้น

4. เกษตรกรไม่ยอมรับนวัตกรรมสมัยใหม่
อดีตเคยทำการเกษตรอย่างไร อนาคตก็ยังทำต่อไปอย่างนั้น


เรื่องพวกนี้ผมว่าถ้าจะแก้ไขนะครับ ผมว่าเราต้องไปเน้นที่ระบบสหกรณ์ ที่เป็นสหกรณ์สำหรับชาวเกษตรจริงๆ ไม่ใช่สหกรณ์ที่มีหน้าที่ปล่อยเงินกู้เป็นหลัก
แต่เป็นการรวมกลุ่มเกษตรกร เพื่อพัฒนาวิธีการ กรรมวิธีการปลูก การผลิต การให้ยืมเครื่องจักรบางประเภท และสามารถต่อรองกับพ่อค้าคนกลาง หรือขายตรงไปที่ผู้ประกอบการที่ต้องใช้พืชผลทางการเกษตรนั้นโดยตรงเลย

มีความเห็นที่บอกว่าอยู่คนละมิติ ดูแล้วมันอยู่กันคนละมิติจริงๆนะ เดี๋ยวจะไล่ให้เท่าที่นึกออก

ด้านเกษตรกรต้องเปลี่ยนวิธีด้วยครับ ถ้ายังทำวิธีเดิมๆ แต่หวังอะไรใหม่ๆมันก็ยาก

มิตินึง ค้าขายไม่ดี เพราะว่ากำลังซื้อน้อยลง และ ค่านิยมเป็นนายตัวเอง เปิดร้านกันหมด ออนไลน์ก็ขายของ ลองถามคนรู้จักนี่หลายคนขายออนไลน์ด้วย ทำงานไปด้วย ซื้อของผ่านเน็ตกันเต็มไปหมด ไม่ลงตลาดจริง

งานเกิดจากการลงทุนต่างประเทศเป็นส่วนใหญ่เพราะเราเน้นตรงนั้น

อีกมิตินึง คนเที่ยวเป็นว่าเล่น ของแพงขายดี ศิลปินต่างประเทศแห่มาไทย sold out ในตลาดหุ้นก็ได้ หุ้นก็ลากขึ้นสูง

ปัญหาอยู่ที่ช่องว่างระหว่างคนจนกับคนรวยและพฤติกรรมของคน