คือเวลาโมโหอะไรหนักๆ(เน้นว่าต้องหนักมาก) ผมชอบทุบทำลายข้าวของ

ถามว่าโมโหถึงขั้นนั้นบ่อยไหม ไม่เเน่ใจครับอาจจะปีละ1ครั้งไม่เกินนี้ที่ถึงขั้น

ทำลายข้าวของเสียหาย ล่าสุดพึ่งเกิดเลยครับ ทุบประตูบ้านจนไม้มันเเตกละมาบาดมือ

พอสติกลับมารู้สึกกลัวตัวเองมากๆเลยครับ

ปล.ถึงโมโหเเค่ไหนผมไม่เคยทำร้ายคนอื่นเเม้เเต่ครั้งเดียวเลยนะครับ

ผมควรหาหมอไหม หรือไม่หนักถ้าอยากเเก้จะฝึกจิตยังไงได้บ้างครับ

ปกติผมก็มองโลกในเเง่บวกนะครับ เเต่กลับบ้างเรื่องที่เเทงใจถึงจะรุนเเรงถึงขั้นนั้น

เเต่ไม่อยากทำเลยเเม้เเต่น้อยครับ รบกวนด้วยนะครับ

เล่นSSบ่อยๆครับ

แล้วท่านจะหายโมโหฉุนเฉียว

กลายเป็นหัวเราะเป็นคนบ้าแทน

ผมไม่เคยทำ แต่เคยคิดอยากนะ
อยากต่อยไรงิ อยากพังของ

แนะนำให้ ไปสวดมนต์นั่งสมาธิ หรืออะไรบางอย่างที่ใช้สมาธิมากๆ ให้ได้
คุมจิตใจให้ดี

พอจังหวะสำคัญ เราแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้วคับ เหมือนพวกการพลั้งปาก เผลอปาก

คนหนุ่มๆ จะเป็นกันบ่อย อันนี้เตือนเลย บางทีชีวิตเรากำลังไปสวยๆ เราพังเพราะแค่นี้แหละ แค้เราเผลอพูด หรือเผลอทำร้ายใคร

พยายามนับ1-10ครับ ถ้าไม่ไหวจริงๆ ต่อยหมอนดีกว่าครับ จะได้ไม่เจ็บมือ อาจจะแค่แสบๆ

กระสอบทรายซักอันมั้ยลูกพี่ เดี๋ยวให้ยืม ช่วยได้...

เป็นมวยไหมครับ ถ้าเป็นมาลองหน่อยไหมครับ

เหมือนน้องผมเลย โคตรแย่อ่ะ สงสารพ่อแม่ ต้องมาเป็นกังวลกับมัน


ทุกวันนี้เล่นกล้ามเอาไว้ต่อยกับมัน ถ้าวันไหนมันบ้า 555

ผมเคยมีเพื่อนอยู่คนนึงนิสัยประมาณนี้นี่แหละ มันอกหักแล้วประชดชีวิตด้วยการต่อยต้นมะพร้าว ผลสุดท้ายกระดูกร้าวรักษาอยู่ตั้งหลายเดือนกว่าจะหาย
แฟนก็ไม่กลับมาตัวเองก็เจ็บตัวอีก เหมือนมันจะคิดได้หลังจากนั้นไม่เคยเห็นมันทำอะไรบ้าๆอีกเลย


ทุกอย่างอยู่ที่ตัวเราครับ ถ้าเราไม่สั่งร่างกายมันก็ไม่ขยับหรอก พยายามมีสติเข้าไว้เอาชนะใจตัวเองให้ได้

ถ้าคุณยอมแพ้มันในวันนี้ ครั้งต่อไปคุณก็ต้องทำนิสัยแบบเดิมอยู่ดี

ลองเรียนรู้วิธีที่จะชนะมันสักครั้ง แล้วหลังจากนั้นคุณก็จะชนะมันได้ตลอดไป

สติล้วนๆ โมโหแค่ไหนก็ควรระงับและระบายให้ถูกที่ถูกเวลาครับ

เมื่อก่อนผมเป็นคนใจร้อนแต่ตอนนี้เรียกได้ว่าใจเย็นสุดๆ

พยายามใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์ในการตัดสินใจหรือรับมือกับปัญหาครับ