ที่ผมจะเล่านี่ไม่ได้เจอกับตัวเองนะครับแต่เป็นเพื่อนผมเจอ เพื่อนผมคนนี้เป็นผู้ชาย สมัยอยู่มัธยมต้นเคยเป็นแฟนกับเพื่อนในห้องเดียวกันคนนึงแต่พอจบแล้วก็ห่างกันไปเพราะผู้หญิงไปต่อมัธยมปลายที่อื่นแล้วก็เลิกกันแต่สองคนนี้ก็ยังเป็นเพื่อนกันมา ขอเรียกเพื่อนคนนี้ว่า "ป." แล้วกันนะครับส่วนผู้หญิงชื่อ "ม."

เมื่อ 4 ปีที่แล้วเพื่อนผู้หญิงคนนี้ตายพร้อมกับแฟนด้วยอุบัติเหตุบริเวณทางโค้งแห่งหนึ่ง เมื่อผมทราบข่าวก็ได้ไปงานศพและบทสนทนาก็เป็นแบบทั่วไปจนกระทั่งผมเจอกับ ป. ก็ได้ถามข่าวคราวกันเพราะเราไมไ่ด้เจอกันนานมากสิบกว่าปี พอคุยซักพัก ป. ก็น้ำตาไหลแล้วก็บอกว่า "กูมีเรื่องจะบอกว่ะ" เพื่อนคนอื่น ๆ ที่อยู่รอบ ๆ นั้นก็เริ่มหันมามอง

"ม.ตายคืนวันศุกร์พวกมึงรู้ใช่มั้ย"

"เออ"

"ที่กูรู้เค้าตายช่วงสองทุ่มแต่คืนนั้นสี่ทุ่มกูได้รับโทรศัพท์จาก ม. ตอนนั้นกูไม่รู้ว่าเค้าตายแล้วกูเห็นเบอร์ก็รับไป"

"...."

"ตอนกูรับกูก็แปลกใจว่าทำไมมันมีเสียงวี้ ๆ ซ่า ๆ ก็ถามไปว่ามีอะไรหรือเปล่า มันมีเสียงเบา ๆ คือเบามากจนกูแทบจะต้องเอาหูไปกดใกล้ ๆ"

"..แล้วไงต่อ"

"เป็นเสียง ม. บอกว่าเราต้องไปแล้วนะ ป. เราขอโทษ แล้วเสียงก็หายไป"

ตอนนั้นเราก็คิดว่าที่ ป. เล่าอาจจะจินตนาการหรือหลอนไปเองก็ได้ อาจจะหาเรื่องคุย อำเล่นหรือเรียกร้องความสนใจแม้ว่านิสัยของ ป. จะไม่ใช่คนแบบนั้นเลยก็ตาม

ซักพักก็มีเสียงของ น. ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของ ม. สมัยอยู่มอต้นพูดขึ้นมาว่า "เออ เราคิดว่าเราคนเดียวซะอีกที่เจอ ม. โทรมา เมื่อกี้นายบอกว่าตอนสี่ทุ่มใช่มั้ย ม. ก็โทรหาเราเวลาประมาณนั้นแหละแต่ตอนนั้นเราไม่กล้ารับเพราะเรารู้ว่า ม. ตายแล้ว"

"ตรง ๆ นะ เราโคตรกลัวเลยว่ะ"

ตอนนั้นทุกคนในงานต่างก็เงียบกริบ หลังจากนั้นก็เข้าสู่พิธีกรรมตามปกติแต่ที่ไม่ปกติคืองานศพเสร็จแทบทุกคนรีบขึ้นรถขับออกจากงานกันทันทีทั้งที่ตอนแรก ๆ คุยกันว่าจะไปหาอะไรกินกันต่อ

มีใครมีประสบการณ์แนวนี้มาแชร์มั้ยครับ



ปล. ที่น่าหลอนหนักกว่านั้นคือโทรศัพท์ของ ม. มันบี้คารถครับแต่เบอร์มันโทรออกมาได้ยังไง อันนี้ไม่มีใครตอบได้ครับ

ทําไมต้องเวลานี้ครับ

โอ้ว

เล่าเลยคับรออยุ่ มาหลาย ๆ คนเลย

ขนลุกอ่ะ แต่ผมคนนึงที่ไม่ได้ใส่รหัสโทรศัพท์ล็อคเวลาใส่เป๋าเกงมันชอบเปิดเองเพราะไปโดนปุ่มโฮม
จนเพื่อนที่เดินข้างๆถามมึงโทรหากุทำไม จนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเออว่ะมันโทรเองเพราะไม่ได้ล็อคหน้าจอ

SS เดี๋ยวนี้ดึกๆมีแต่เรื่องหลอนแฮะ.......

เคยครับ อยู่บ้านที่อยู่ปัจจุบัน ตอนเด็กๆจะนอนด้วยกันพ่อแม่พี่ผม

แล้วตอนเด็กพี่สาวจะชอบเปิดหนังผี การ์ตูนผีดู

ตอนนั้นเป็นช่วงค่ำๆแล้วครับ ก็ดูนูเบ ตอนที่มีผีในเปียโน

ดูไปครึ่งตอน อยู่ดีๆประตูมันเปิดเองกว้างระดับกว้างมาก ครั้งแรกไม่ได้คิดอะไรคิดว่าลมพัด

ดูๆไปก็มีเปิดมาครั้งที่สอง ผมกับพี่สาวก็เริ่มกลัวแล้วครับ แต่ก็คิดว่าลูกพี่ลูกน้องมาแกล้ง

แล้วครั้งที่สาม เปิดมา ผมเลยตะโกนไปถามว่าใคร ปรากฏว่ามีเสียงหัวเราะออกมา เสียงเป็นผู้ชาย ผมเลยคิดว่าเป็นลูกพี่ลูกน้อง ผมกับพี่เลยวิ่งไปเปิด สรุปไม่มีใคร ผมกับพี่เลยวิ่งลงข้างล่าง แล้วมาถามพ่อกับแม่ที่อยู่ข้างล่างว่า ลูกพี่ลูกน้องมาป่าว

ป๊ากับแม่บอกไม่มีใครมานะ ตอนนั้นหน้าผมกับพี่นี่อึ้งมาก แล้วช่วงนั้นก็ไม่กล้าขึ้นมาดูทีวีบนห้องนอน จะเปลี่ยนไปดูการ์ตูนเล่นเกมข้างล่างแทนพักใหญ่ๆเลย

เพลงที่หลอนคือเพลงนี้ครับ

เวบผี ที่มีข่าวบอลเสริมครับ

หรือจะเป็นเวปบอล ที่มีข่าวผีเสริม

"ถ้าอะไรก็ตามที่จะมาเป็นมารผจญ หรือมาขัดขวางการบวชของผม ขอให้สิ่งศักดื์สิทธิ์ทั้งหลายช่วยปกป้องผมด้วย"

เป็น Quote ที่สวยงามมากครับท่าน

ขอเล่าบ้างแล้วกันครับ อันนี้เกิดกับผมเองเมื่อสัก สองสามปีก่อน สมัยยังเป็นนิสิต ผมพักหอในของมหาลัย ซึ่งหอพักที่ผมอยู่เก่ามาก อยู่กับเมทสี่คน เป็นเพื่อนในเอกหมดเลยสนิทกันหมดแล้วห้องที่พักเนี่ย เป็นห้องที่เป็นทางสามแพร่งหน้าห้องมีกระจกหกเหลี่ยมอยู่ วันแรกๆที่เข้ามาก็ไม่ได้กลัวอะไรกัน จนอยุ่ไปได้สักพักเรื่องแปลกๆทะยอยเกิดขึ้นกับพวกผมทีละคน
เริ่มแรกที่ผมเลย คืนนั้นผมกลับจากกินเบียกับเมทในห้องแหละแต่คนอื่นหลับกันหมดผมไปอาบน้ำมาจะมานอน กำลังเคลิ้มๆ ผมเห็นคนใส่ชุดไทย อยู่ที่หน้าตู้เสื้อผ้าจ้องมาที่ผม ด้วยความเมาอะไรไม่ทราบผมลุกขึ้นไปจะต่อย เพื่อนที่นอนใกล้ตู้เสื้อผ้า มันตื่นแล้วถามว่าเป็นอะไร ผมเล่าให้มันฟัง เปิดไฟนอนทั้งคืนเลย เพื่อนก็บอกเมาคิดไปเอง จนรอบที่สองเกิดขึ้นกับผมเอง ผมนอนหลับไปตอนกลางคืน สะลึมสะลือตื่นขึ้นมาผมเห็นคนกำลังคลานขึ้นเตียงผมด้วยความกลัวผมถีบไปเต็มแรงปรากฎว่าพัดลมของผมแตกกระจายไปทั่วห้อง เพื่อนถามว่ามึงเป็นอะไร ผมบอกผมเห็นอีกแล้ว มันก็บอกว่าผมเพ้อเจอ ละเมอไปเอง

จนทุกอย่างเริ่มกระจ่างเมื่อเพื่อนอีกคนเจออะไรแปลกเหมือนกัน โดยวันนั้นเอง เป็นวันอาทิตย์ซึ่งพวกผมกลับบ้านกันหมด และกำลังทะยอยกลับในวันอาทิตย์ แล้วมีเพื่อนคนนึงชื่อ ฮาเล่ เล่นบอร์ดนี้ด้วยแหละ บ้านอยู่นครปฐมเลยถึงห้องก่อนเพื่อน มันก็เข้ามาเล่นคอมปกติ ตอนนั้นผมเองยังอยู่ที่บ้านอยู่เลย ฮาเล่ทักเฟสมาหาผมโดยที่่ปกติจะไม่ค่อยแชทกันเท่าไหร่ผมก็แปลกใจ ฮาเล่ถามว่า พัดลมมึงเสียใช่ป่าว ผมถามว่าทำไม มันบอกว่ามันหมุนเอง ผมบอกลมพัดป่าว ฮาเล่ตอบมาว่า มันส่ายด้วย เท่านั้นแหละห้องผมไม่มีใครกล้านอนคนเดียวอีกเลย
แต่แล้วมีเหตุบังเอิญให้เพื่อนอีกคนในห้องได้นอนคนเดียว มันมีแฟนอยู่เยอรมันเลย สไกป์กันช่วงเที่ยงคืน อยู่ดีดีแฟนมันบอกว่าใครมาแกล้งเปิดประตูป่าว เพื่อนผมบอกไม่มีแฟนมันบอกว่าประตูเปิดอะเมื่อกี้ จนทุกวันนี้เรื่องนี้พวกผมสี่คนจะไม่ค่อยเล่าให้ใครฟังเพราะห้องนี้ให้ทั้งความสุข ความทรงจำให้พวกผม ปล.หอในชายมหาลัยใกล้สยามที่สุดครับ

แล้วอยู่ห้องนั้นจนจบเลยหรือเปล่าครับ แล้วมีอะไรอีกไหม

อยู่ได้สองเดียวก็ย้ายกันครับส่วนผมย้ายออกเลย