ไม่ว่าเกียวโดยตรงเลยไหม แต่ผมว่ามีส่วนเหมือนกัน

ก่อนที่ผมจะเอนขาด ผมตะเวนเตะบอลไปทั่วเลย เตะบอลเป็นชีวิตจิตใจเลย ลงแข่งบ้าง

ผมเล่นตำแหน่งกองกลาง CM หรือ CAM ก็ได้ ความฝันผมคือต้องไปเล่นพรีเมียลีกให้ได้ ถึงไม่ใช่เซลชีแต่ขอเป็นทีมไรก็ได้ที่พรีเมียลีก แต่ความเป็นจริงโครตยากเลย เพราะเวิร์คเพอร์มิทนี้และ

ผมเลยมาคิดว่าไอ้ที่ว่าคนชาติเค้าเก่งฟุตบอลกัน เพราะว่าประเทศเค้ามีลีกที่มีทีมระดับโลกรวมอยู่ในนั้นไหมเค้าเลยมีความพยายามมากกว่าเรา คิดดูนะครับ ถ้าเราต้องแบบเป็นนักฟุตบอลแล้วแบบเราสามารถคัดตัวกับแมนยูโดยตรงได้เลย ไม่ต้องผ่านเวิร์คเพอร์มิท ไรแบบนี้ ผมว่าแบบนี้แรงจูงใจมันเยอะกว่ามากๆ หรือประเทศที่ไม่มีลีกระดับโลกก็ได้แต่เค้าพวกนี้ก็ผ่าน เวิร์คเพอร์มิท กันหมด

ที่ผมจะสื่อคือ เหมือนแรงจูงใจมันต่างกัน ถามนักฟุตบอล100ทั้งร้อยอยากไปเตะลีกใหญ่ๆกันทั้งนั้น แต่ฟุตบอลบ้านเรา มันไม่ผ่านเวิร์คเพอร์มิท ก็เตะได้แค่ในไทยลีก ก็มีอีกแรงจูงใจอีกอย่างก็คือติดทีมชาติ แต่ก็ไม่เท่าไปเตะลีกใหญ่ๆในโลกอยู่ดี

แล้วอีกอย่างผมว่าระบบคัดบ้านเรายังไม่เวิคด้วย ปล่อยปะละเลยนักเตะเกินไป

ผมเคยไปตัด สโมสร พัทยายูไนเต็ดที่ตอนนั้นเป็นของพัทยาโดยตรงเลยนะครับ

ผมนี้ไปต้องแต่ตี5 เพื่อจะได้ที่ไม่เจอรถติด เพราะเห็นเค้าบอกคัดตอน9โมงเช้า ผมก็เลยรีบไป ผมนั่งรถไปนะครับ พอผมไปถึงสนามก็ลงชื่อ ลงไรปกติ ก็รอเพื่อจะได้คัด9โมง แต่อยู่ดีเค้าประกาศว่า ก่อนที่ชุดใหญ่จะคัดเสร็จ ต้องรอชุดเล็กคัดให้หมด เขร้ ซึ่งเด็กๆเยอะมาก นู่นกว่าจะเสร็จ ล่อไป 5โมงผมถึงจะได้คัด

แล้วคิดดูไม่มีข้าวให้กิน มีแค่รถลูกชิ้นมาจอดขาย ผมได้กินแค่2ไม้ เพราะคนซื้อเยอะ คือทั้งวันต้องแต่ตี5 ผมได้กินขนมปังกับนม และมากินลูกชิ้นตอน บ่าย2

พอ5โมงผมถึงได้คัด คิดดูผมจะเอาแรงที่ไหนไปคัด ผมจิตนการออกหมดเลยนะว่าต้องทำยังไงอะไรแบบไหน แต่แรงมันไม่มีที่จะทำเลย เลยกลายเป็นเสียบอลตลอด ข้อนี้คนเล่นบอลจะรู้ว่าถ้าไม่มีแรงต่อให้คิดไรออกจะทำไม่ได้เลย

จนสุดท้ายผมก็คัดไม่ติด หลายคนอาจจะคิดทำไมไม่ออกไปกินข้าวข้างนอก คือแถวนั้นจะไปกิน ตอนออกไปไกลพอควรเลย เสียค่ารถ100กว่าได้ แล้วก็ไม่มีวินมอไซต์ด้วย เลยไม่ได้ออกไปเลยครับ

ผมคิดว่าระบบที่เมืองนอกคัดตัวอะไร ผมว่าน่าจะดีกว่านี้ ไม่น่าจะปล่อยปะละเลยแบบนี้

ส่วนของพวกสโมสรใหญ่ในประเทศเราอันนั้นเค้าไม่ค่อยเปิดคัดครับ ส่วนมากจะซื้อหรือดึงเอาจากอาคาเดมี่มากกว่า

เพราะสิ่งที่เรียกว่าแรงจูงใจปะครับประเทศเรามันน้อยกว่าประเทศพวกนั้น เราเลยยังไม่พัฒนาเท่าที่ควรซักที


เออแล้วอีกอย่างสำคัญ ตอนนั้นนะครับ ฟุตบอลไทยไม่ค่อยเน้นเรื่องเบสิค ทักษะเท่าไหร่ เน้นแต่แรงอย่างเดียว ซึ่งจุดนี้ผมว่าสำคัญมากๆ นักบอลรุ่นเดียวกับผมตอนนั้น เบสิคไม่แน่นเลย หาเบสิคแน่นๆ นับคนได้เลย นอกนั้นใช้แต่แรงกัน นี้ก็อาจจะไปที่มา ทีเรายังไม่ได้ไปถึงจุดที่สูงกว่านี้ซักที

ที่ผมพูดหมายถึงแต่ก่อนนะครับ ไม่รู้ตอนนี้เป็นไงอาจจะปรับแล้ว

เกินโควต้าที่เฮียอ่านได้ 8 บันทัด ครับ

เวิร์คเพอร์มิท ก็ไม่ได้ผ่านกันง่ายๆ ขนาดตัวบราซิลของลิเวอร์ยังต้องปล่อยยืมไปเยอรมันเลยครับ

ถ้าเฮียอ่านแล้วอาจจะอยากดึงผมไปร่วมทีมก็ได้นะครับ

ที่นี่บราซิล!!!

เราไม่ชอบการตั้งหัวกระทู้แบบนี้

เหมือน พวกเพจข่าว เลย

ผมว่าเกริ่นคร่าวๆก็ยังดีครับ

ก็ดีขึ้นเป็นลำดับครับ แต่อย่าไปเทียบกับที่อื่น เพราะมันไม่เหมือนกัน

ยังไงหรอครับไม่เข้าใจ อธิบายที

ความเห็นผมคือ

1.ความนิยมกีฬาฟุตบอลบ้านเรา ยังไม่ถึงขั้นที่นิยมมากจนกระทั่งมีเม็ดเงินสะพัดมากมายเหมือนกับลีคดังๆในยุโรป

2.ทำให้โครงสร้างพื้นฐานในระบบฟุตบอลของบ้านเรา ไม่มีเม็ดเงินใช้พัฒนามากนัก ทั้งจากภาครัฐและเอกชน

3.เมื่อเด็กๆมีความจำกัดในการพัฒนา ทำให้ไม่สามารถดึงศักยภาพมาได้เต็มที่ (สังเกตได้จากฟุตบอลระดับเยาวชนเราเก่งในระดับหนึ่ง แต่พอเริ่มโต และถึงทีมชาติชุดใหญ่เราไม่สามารถประสบความสำเร็จในระดับท๊อปๆได้)

4.เมื่อเม็ดเงินในการเลี้ยงปากท้องจากการเป็นนักกีฬาอาชีพอาจจะมีจำกัด ทำให้คนเก่งฟุตบอลบางคนเดินทางสู่สายอาชีพอื่นๆที่อาจจะมั่นคงกว่าการเตะฟุตบอล

ทั้งนี้ทั้งนั้นผมว่าเรื่องใบอนุญาตทำงานก็เป็นส่วนหนึ่งครับ แต่ผมคิดว่าถ้าระดับรากฐานนี้เรายังไม่แข็งแกร่งก็พัฒนาไปได้ยากครับ

ผมเห็นด้วยกับท่านนี้ครับ จริงๆ ก็คือทุกๆ อย่างมันยังไม่เป็นมืออาชีพอย่างเต็มตัว
แล้วมันก็ประกอบด้วยปัจจัยหลายๆ อย่างเข้าด้วยกัน

การคัดตัวอะไร น่าจะพอๆกันต้องรอเสียเวลา

เรื่องเวิรคเพอมิต เราไม่จำเป็นต้องไปแต่พรีเมียร์นิ

ไปสเปน ไป เยอรมัน ได้ ถ้าเก่งจริงเดี๋ยวพรีเมียร์ก็มาดึงตัวไป

แต่เรื่อง เรื่องครอบครัว เนี่ยแหละ สนับสนุนแค่ไหน

การเรียนของไทยอีก ถ้าเรียนไป เล่นฟุตบอลไป มันไม่ได้ซักอย่างแน่ๆ ต้องเลือกเอา

มีพ่อแม่กี่คนที่สนับสนุนให้เอาดีด้านฟุตบอลไปเลย

เมื่อก่อนไม่มีสโมสรรองรับด้วย เดี๋ยวนี้ยังดีมีสโมสร

ระบบ แมวมองของเราก็สำคัญนะ ถ้า สามารถ ดึงเด็กคนนั้น ที่มีแวว มาฝึก ได้ตั้งแต่เด็ก

ก็คงจะมี นักบอลอาชีพมากขึ้น ที่บราซิล เค้าส่งแมวมองไปตามที่ต่างๆ ไม่ว่าจะบอลระดับตำบลหมู่บ้านก็มีเพชรทั้งนั้น

อาจมีส่วนครับ ในระดับวิถีชีวิตเลย ระดับชุดความคิดเลย

บ้านเราไม่ได้มีชุดความคิดว่า ศิลป์ มันจะเลี้ยงชีพได้จริงจังมากพอ

ผมว่า ศิลป์ ดนตรี กีฬา 3 อย่างนี้มันกลุ่มเดียวกัน
มันเป็นงานสำหรับอัจฉริยะเท่านั้นที่จะเอามาเลี้ยงชีพได้

มันไม่ใช่อะไรที่คน 80% ในห้องเรียนจะเอาไปประกอบอาชีพได้ ในบ้านเรามันเลยมองเป็นแค่งานอดิเรก แล้วคนบ้านเราโตแบบ ผู้ใหญ่เลี้ยง (ไม่สิ ชาติไหนก็ผู้ใหญ่เลี้ยงจนโตระดับนึงทั้งนั้นแหละ) พอผู้ใหญ่ไม่สนับสนุนมากพอ มันก็เกิดขึ้นไม่ได้

แล้วมันน่าจะเกี่ยวกับความ civilization ด้วย
ถ้าจะเทียบกับชาติที่ขายบอลเป็นธุรกิจ ก็ต้องบอกว่าระบบรากฐานฟุตบอลต่างกัน ทั้งนี้มันโยงไปเรื่องเงินงบ เศรษฐกิจ หลายอย่าง เราตามหลังฝรั่งเรื่องฟุตบอลอาจจะมากกว่า 50 ปี

เรื่องแรงจูงใจ ผมว่าก็มีส่วน แต่มันพูดยากแฮะ คือ เราอาจจะพยายามตั้งสมมุติฐานที่เข้าข้างตัวเองโดยไม่รู้ตัวหรือเปล่า แต่ถ้าเราเก่งพอ ผมว่าเราจะได้ไปเล่นญี่ปุ่นก่อน จากนั้นถ้าเก่งพอเราจะได้ไปเยอรมัน อาจไม่ต้องเป็นอังกฤษก็ได้

แต่เราก็เห็นแบบชัดเจนแล้วว่า ขนาดเก่งที่สุดในประเทศยังไม่ดีพอจะเป็นตัวสำรองทีมตกชั้นในสเปนเลย

ผมไม่รู้ว่า DNA มีผลต่อการเล่นกีฬาไหม ผมว่ามีนะ ไม่งั้นทำไมชาติที่เจริญถึงวิ่งสู้คนดำไม่ได้ ทั้งๆที่เทคโนโลยีดีกว่า

อาจไม่ใช่ DNA แต่เป็นวิถีชีวิต ชาตืที่มีเทคโนโลยีดีสุดอย่าง อเมริกา ทำไมเล่นฟุตบอลไม่เก่ง (อาจเพราะวิถีชีวิต ชาตินี้ไม่นิยมฟุตบอลมากพอให้คนอยากมีแรงจุงใจ ต่างจาก บาส อะไรพวกนี้)

อย่างที่ท่านว่ามันก็มีส่วนนะ แต่มันคือปัญหาระดับโครงสร้าง
ถ้าใครโ๙คดีหน่อยได้ไปโตในประเทศที่เป็นตลาดฟุตบอลก็อาจจะมีโอกาสมากขึ้น

เอาจริงๆผมเชื่อมากเลย ว่าเด็กบ้านเราเก่งกันเยอะมาก
แต่ไม่ได้มีการเอาจริงๆเอาจังหรือมีมาตรฐานเหมือนฝรั่งเค้า
แต่ถ้าติดอีกอย่างคือ เด็กบ้านเราตัวเล็กไปหน่อย

ผมเชื่อว่าหลักๆเกมส์กีฬาฟุตบอลใช้ 3 สิ่งในการเอาชนะกันในฐานะบุคคลต่อบุคคลคือ

1.การเอาชนะด้วยทักษะทางร่างกาย คือ การใช้ศักยภาพร่างกายให้ได้สูงที่สุด เบียด บัง
ปะทะ การเร่งความเร็ว การจัดระเบียบร่างกาย ถ้ามีไหวพริบตรงนี้ก็ได้เปรียบคนอื่นเท่าหนึ่ง
แต่ทักษะนี้มีติดตัวมาในยีนส์ในบางชนชาติ หรือถูกพัฒนาด้วยหลักวิทย์ฯในหลายๆชาติ

2.การเอาชนะด้วยทักษะทางฟุตบอล คือ เบสิคพื้นฐานทั้งหมดในการเล่นฟุตบอล การจับบอล
การจ่ายบอล การสกัด ซึ่งเป็นสิ่งที่ต้องฝึกซ้อมฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง แม่นยำ และเข้มงวด
ไม่ใช่แค่เพื่อให้ตัวเองเก่งขึ้น แต่ในอีกหลายมุมโลกมีเด็กที่ฝึกซ้อมแบบนี้ซ้ำๆ และอาจจะ
มากกว่าเราด้วย เพราะฉะนั้นถ้าไปแข่งขันก็ย่อมเห็นความต่าง ทำไมนักเตะพรีเมียร์เปลี่ยน
แกนกันทีอย่างกับจับวาง

3.ทักษะการเอาชนะด้วยความเข้าใจในกีฬาฟุตบอล คือทักษะนี้คงสอนกันให้ถูกยากมาก
คือฟุตบอลเล่นเป็นทีม ถ้ามีเพื่อนไล่บอลไป เราควรไปโคฟเว่อตรงไหน จุดไหนคือจุดอันตราย
ที่สุดในเพลนี้ของฝ่ายตรงข้าม หรือเราจะเสียสละลงไปทดแทนตำแหน่งที่เพิ่งเสียไปให้ทันไม่
ว่าอย่างไรก็ตาม ผมว่าเรื่องพวกนี้สอนยากมาก คือมันไม่ใช่แค่เก่งหรือร่างกายดี แต่คุณจะ
ทำสิ่งไหนแล้วมันเกิดประโยชน์ต่อทีมสูงสุด ณ เวลานั้นๆ ยากมาก

ทีกล่าวมาแค่เทียบๆกันก็เห็นได้ชัดว่าเราเป็นรองหลายชาติในระดับโลกมากๆ ที่พวกเขาทำซ้ำ
และมาถูกทางอยู่ก่อนแล้ว ขณะที่เรายังเพิ่งตั้งคำถามกันอยู่เล

คหสต.ครับ

มีพ่อแม่กี่เปอร์เซ็นต์ที่เอาเด็กไปฝึกแบบจริงจัง ตั้งแต่ 5-6 ขวบเพื่อเป็นนักกีฬาอาชีพ
โดนด่าสิครับหากทำแบบนั้น
ในอเมริกาใต้หรือแอฟริกา การเป็นนักฟุตบอลอาชีพคือความใฝ่ฝันของเด็กผู้ชาย เพราะตัวอย่างมีให้เห็น
บ้านเรายังไม่มีที่เป็นเล่นระดับท๊อปๆ การเป็นแรงบันดาลใจเลยไม่เกิดและโน้มน้าวจิตใจพ่อแม่ให้ส่งเสริมได้
เอาจริงๆ นักฟุตบอลบ้านเราเพิ่งมาได้เป็นกอบเป็นกำมีแฟนเป็นดาราได้ 4-5 ปีที่ผ่านมานี่เอง
...นะฮะ

ผมก็เคยคิดเหมือนท่าน ผมก็คล้ายๆท่าน แข็งมาก็เยอะ


แต่ถ้าจะเอาจริงเอาจัง ทิ้งการเรียนไปฝึก ไปแข่ง ตอนนั้นมันยังไม่ทีมที่จะรองรับเลย

ไม่มีหลักประกันด้วย

เรื่องทักษะ ก็เช่นกัน ผมเก็บตัวแข่งบอลไทยคัพ ของที่ ม. ผม

โค้ชบอก เน้นแรง มีแรงเข้าไว้ วิ่งรอบสนาม วันละ 10 รอบ วิ่งตามกรวย

ไม่ต้องเเค่ วงการฟุตบอลหรอกครับ บ้านเรา การจัดการทุกอย่างห่วยเเตก..!.!!!

ผู้จัดการบ้านเราตี การทำงาน คือ หาเงิน เอากำไร การจัดการบ้านเราเลยเเย่มากๆ เห็นเเต่ผลประโยชน์.... ไม่เเปลกครับ...!!!!

หวังได้เเต่ว่า ต่อจากนี้จะดีขึ้นเท่านั้นเอง....

มีส่วนทั้งหมดที่ว่ามาเลยฮะ แต่ก็เป็นประเด็นรองล่ะนะ
ผมมองที่ตัวเองเป็นหลัก หากเราดีจริง อยากไปจริงๆ
เราก็จะขวนขวายเองครับ พยายามหาช่องทางที่จะได้ไป
อย่างจีบหญิง เรายังขวนขวายหาทางจนได้ จริงมั้ย ?

ส่วนเรื่องการจัดการของบ้านเรา เราก็รุ้อยู่แล้วว่ามันห่วยแตก
จะไปหวังพึ่งคงไม่ได้ เราต้องเตรียมตัวเราเองให้ดีก่อนอันดับแรก

แต่เรื่องเน้นกำลังนี่ผมเห็นด้วยแบบเต็มที่เลยนะ เบสิคดีแต่วิ่งไม่ไหวเค้าก็ไม่เอา
รุ่นน้องผมมันเป็นคนเหนื่อยง่าย ก็พยายามจนติดทีมโรงเรียนล่ะ
เคยไปคัดตัวสโมสรก็ไม่ติด สุดท้ายต้องลงไปเล่นลีกล่างๆ
จำไม่ได้ว่าถ้วยข. หรือ ค.แต่ก็เล่นมาได้เรื่อยๆนะฮะ มันบอกว่า
"ผมใช้การวางแผนพี่ ไม่วิ่งไปเรื่อย แต่มองแล้วก็อ่านเกม
แล้วผมไปดัก มันก็พลาดบ้างแหล่ะ แต่ก็ทำให้ผมยืนได้จนครบนะ"
จำคำพูดไม่ได้ แต่ก็ประมาณนี้ล่ะมั้ง