[รีวิวสั้น] I am not Madame Bovary - "กู-ไม่-ลำยอง!!!"
VIDEO
นานๆ จะดูหนังจีนที แต่เรื่องนี้เห็นคนพูดถึงเยอะ พอดูจบก็รู้สึกหนังมันมีจุดที่น่าพูดถึงหลายอย่างจริงๆ
I am not Madame Bovary เป็นเรื่องของผู้หญิงชื่อหลีสั่วเหลียน ที่มีปัญหากับสามีจนนำไปสู่การฟ้องหย่า ซึ่งเหตุในการฟ้องร้องกันนั้นก็ปัญญาอ่อนซะจนทำให้หญิงสาวแพ้คดี แต่เธอกลับไม่ยอมแพ้ ดิ้นรนหาทางเข้าหาเจ้าหน้าที่บ้านเมืองในระดับที่สูงขึ้นเพื่อไปฟ้องร้องโดยตรง พยายามของเธอล้มเหลวทุกครั้ง แต่ด้วยความดื้อรั้นเอาแต่ใจ พอล้มเหลวในครั้งนี้ ครั้งต่อไปเธอก็ขยับเข้าหาเจ้าหน้าที่ที่ตำแหน่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนเรื่องมันลุกลามใหญ่โตถึงขั้นว่าคดีความของเธอถูกเอาเข้าไปพูดคุยกันในการประชุมใหญ่พรรคคอมมิวนิสต์
ความน่าสนใจอย่างแรกของหนังเรื่องนี้คือ เป็นหนังตลกร้ายสุดขีด ความดื้อรั้นและคาดเดาไม่ได้ของนางเอก ถึงกับทำให้คนใหญ่คนโตในบ้านเมืองไม่รู้จะรับมือกับเธอยังไง ตลอดเรื่องเราจะได้เห็นนักการเมืองต้องมาปวดหัวหรือทำอะไรที่ดูบ้านๆ ง่อยๆ ไม่สมกับตำแหน่งหน้าที่เลย แล้วตลอดทั้งเรื่องมันก็จิกกัดระบบราชการและข้าราชการจีนแบบไม่ไว้หน้า ดูไปก็หัวเราะหึๆ เป็นพักๆ
แต่ที่น่าสนใจที่สุดน่าจะเป็นสไตล์หนัง ผกก.นำองค์ประกอบหลายอย่างจากศิลปะของจีนมาใช้ อย่างเฟรมภาพที่เป็นวงกลมเกือบตลอดทั้งเรื่อง แถมการจัดวางองค์ประกอบในเฟรมนั้นประณีตอย่างถึงที่สุด แล้วก็คุมโทนสีให้ซีดจาง ดูแล้วเหมือนภาพวาดจีนสมัยโบราณ จนผมยกให้เป็นหนังที่ภาพสวยที่สุดเรื่องนึงตั้งแต่ดูหนังมา แถมดนตรีแบบงิ้วจีนที่เอามาใช้คุมจังหวะหนังก็เข้ากับเนื้อเรื่องที่เหมือนเป็นการออกเดินทางล้างแค้นสิบปียังไม่สายของนางเอก ไม่ว่าจะเป็นจังหวะที่ตัวละครเดินทาง หรือต่อสู้กัน เสียงกลองจะระรัวเร้าใจมาก
ส่วนการแสดง นักแสดงทุกคนเล่นดีหมด ซึ่งคนที่โดดเด่นเป็นศูนย์กลางของหนังก็หนีไม่พ้นฟ่านปิงปิง เรื่องนี้ทิ้งภาพลักษณ์สวยเลิศราชินีกลายเป็นเจ๊บ้านนอกได้แบบเนียนกริบ จนเธอคว้ารางวัลดารานำหญิงยอดเยี่ยม จากเวทีเอเชียนฟิล์มอวอร์ด พร้อมกับรางวัลภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และกำกับภาพยอดเยี่ยมด้วย
ถามว่าดูยากมั้ย? ดูไม่ยากเลย ดูได้เพลินๆ เรื่อยๆ ถึงหนังจะยาว 2 ชม.กว่าๆ ส่วนสนุกมั้ย อันนี้ก็แล้วแต่รสนิยมคนแหละมั้ง แต่ที่มันน่าสนใจกว่านั้นคงเป็นสไตล์ภาพมากกว่า เราคงไม่มีโอกาสได้เห็นหนังที่เฟรมภาพเป็นวงกลมบ่อยๆ แถมภาพก็สวยจับใจ ถ้าอยากได้ประสบการณ์ดูหนังใหม่ๆ ผมก็อยากให้ลองเปิดใจกับเรื่องนี้ดูครับ
Note : ที่มาของชื่อเรื่องนั้น ในตอนต้นเรื่องตัวนางเอก คือหลีสั่วเหลียน ถูกอดีตสามีตราหน้าว่าเป็น "ป้านจินเหลียน" ซึ่งเป็นตัวละครที่คนจีนรู้จักกันดี ถ้าเป็นบ้านเราก็น่าจะเทียบได้กับ "อีลำยอง" คือมีผัวอยู่แล้ว แต่ก็ไปคบชู้กับชายอื่น แต่พอไปตั้งชื่อภาษาอังกฤษ ผกก.ก็เลือกที่จะใช้ Madame Bovary ที่เป็นวรรณกรรมคลาสสิกของฝรั่งเศสแทน แต่ทั้งหมดทั้งมวลไม่ว่าจะ Madame Bovary หรือป้านจินเหลียน ก็ถือว่าลำยองเหมือนกันหมด