https://www.facebook.com/weridebuffalotoschool/photos/a.851368444935028.1073741828.850582961680243/1461280853943781/?type=3&theater

อยากให้ได้อ่านกัน มันสะท้อนอะไรหลายๆอย่างเลยนะ ถ้าเป็นเมืองไทย คงได้เข้าเฝือกตั้งแต่รพ.แรก ถ้าเป็นเมืองไทย คงได้ยาแก้ปวด ถ้าเป็นเมืองไทย คงได้เจอหมอเฉพาะทางตั้งแต่คืนแรก ..
** ถ้าเป็นเมืองไทย คงโดนอัดคลิปประจานถ้าเป็นแบบนี้ ไหนใครพูดว่าประเทศเรารักษาไม่ได้คุณภาพเหมือนอเมริกา พูดแล้วก็เซ็ง **

โรงพยาบาลที่ไทยดีที่สุดแล้วครับ

_________________
...ห้องพยาบาล...
__________________
ขณะนั่งรถไปห้องพยาบาลเค้าก็ถามว่า
เป็นอะไรบ้างเจ็บตรงไหนอะไรยังไง
บอกตรงๆว่าจำไม่ค่อยได้
คือหัวไม่กระแทกแต่พิษบาดแผลมันแรง

จำได้แค่ว่า ไม่มียาแก้ปวดให้กู ทั้งๆที่กูปวดชิบหาย
พารา หรือ บรูเฟน ไม่มีทั้งนั้น
ซึ่งที่ได้คือถุงพลาสติกที่ตักหิมะจากข้างทางห่อผ้ามาให้กูประคบ
คือทำถูกหลักวิชาการทุกอย่งเลย
แต่จุดๆนี้คือไม่คิดว่าแค่ประคบเย็นจะช่วยอะไรแล้ว
Pain Score ประมาณ 9.5

คุ้นๆว่าเค้าถามว่า
หัวยูกระแทกไหม มีบาดแผลตรงไหนอีกหรือเปล่า
แล้วเค้าก็เอาเอกสารอะไรมาให้เซ็นต์ก็ไม่รู้
แล้วก็บอกว่าเห็นใจนะมาเล่นครั้งแรกกระดูกหัก
ถ้าครั้งหน้ามาเล่นจะให้เล่นฟรีนะ (กว่ากูจะหายหิมะก็ละลายหมดละไหม)
แล้วก็
แค่นั้น.....

เอ้า ไม่มีหมอ ไม่มีพยาบาล
ไม่มียาเขี้ยอะไรให้กูเลยเหรอ
แต่เพื่อนก็ถามจนรู้มาแล้วว่ารพ.ที่ใกล้ที่สุดอยู่ที่ไหน
อะไป...เล็ทส์โก

__________________
...โรงพยาบาล1...
__________________
จำไม่ได้ว่าระยะทางขับรถไกลแค่ไหน
แต่ถ้าครึ่งชั่วโมงก็เป็นครึ่งชั่วโมงที่ยาวนานที่สุดในชีวิตละ

ถึงโรงพยาบาล
กว่าจะลำไยกรอกประวัติ
เช็คสิทธิ์ประกันสุขภาพ
โน้นนี่นั้น

ได้ X-ray จนได้
พยาบาลก็บอกว่าเดี๋ยวจะเอายามาให้กินนะ
ก็นั่งรอไป ลำไยปวดกระดูกไปเรื่อย ผ่านไปซักยี่สิบนาที
แม่งก็ยังไม่มา มีคนเดินผ่านมารีบถามว่าจะมียาให้กินไหม
อุ๊บส์ ยังไม่มีคนเอามาให้กินอีกเหรอ โอเครๆ
อ้าวอีพยาบาลลำไย
ได้ยาแก้ปวดมาสบายใจ
ก็นั่งรอหมอต่อไป

คิดว่าจะได้เจอหมอไหม?
พยาบาลบอกว่า หมอไม่ว่างนะ
ยูปกติหาหมอที่ไหน มีรพ.ไหนที่หาหมอเป็นประจำไหม
ก็เลยบอกไปว่า ไอเป็น นักเรียนกะเหรี่ยงต่างด้าวนะ
แต่บัตรประกันน่าจะใช้ได้กับรพ.ใกล้ๆมหาวิทยาลัย
เค้าก็เลยให้ยาแก้ปวดมาประทังชีวิตอีกสองเม็ดคู่กับยาแก้อ้วก
แล้วก็ผ้าสามเหลี่ยมให้อีกอัน
พร้อมกับบอกว่า "กระดูกหักจริงๆแหละ เสียใจด้วยนะจ๊ะ"
แล้วก็นแนะนำให้ไปหาหมอที่รพ.ใกล้มหาวิทยาลัยละกัน

__________________
...หอพัก...
__________________
เมืองที่ไปเล่นสกีคือ Beckley ห่างจากเมืองที่อยู่ Huntington
ประมาณ 2-3 ชม. แต่กินยาแก้ปวดอย่างแรงมาแล้วก็ยังพอโอเค
แต่ใจก็ตุ้มๆต้อมๆ คิดไปประมาณล้านแปดเรื่อง

จะบอกพ่อกับแม่ดีไหมน้า
ประกันจะใช้ได้ป่าว ต้องเสียค่าใช้จ่ายเท่าไร
ต้องผ่าตัดไหม (คือตอนนั้นก็ได้เห็นฟิล์มละ ก็เยินพอควรนะ)
ต้องใส่เฝือกไหม เมื่อไรจะได้เจอหมอ

พอถึงห้องพัก
เป็นคืนที่ทรมาณจัญไรมาก
คืออากาศช่วงนั้นก็หนาวชิบหาย
(ก็แน่ละถ้าหน้าร้อนจะกระดูกหักเพราะเล่นสโนว์บอร์ดได้ไหม)
แค่จะถอดเสื้อแขนยาวออกยังแทบจะร้องไห้
คือตอนนี้แขนซ้ายไม่สามารถทำอะไรได้เลย
อาบน้ำแค่จะถูจักแร้ซ้ายยังปวดร้าวไปถึงไหปลาร้า
กลั้นใจฝืนนอนไป
นอนก็ไม่ค่อยหลับหรอก
ใจก็ยังกังวลว่าเมื่อไรจะได้เจอหมอ
แถมพอตกดึกที่ยาเริ่มหมอฤทธิ์แม่คุณเอ๊ย
มือสั่นควานหายามากินแทบจะไม่ทัน

__________________
...โรงพยาบาล2...
__________________
น้องคนไทยใจดีแก๊งเดียวกันขับรถพามาโรงพยาบาล
เป็นโรงพยาบาลที่ใกล้มหาวิทยาลัย ประหนึ่งรพ.จังหวัดก็ว่าได้
เมืองนี้ก็ไม่ได้เป็นเมืองใหญ่มากใครๆก็รู้จักโรงพยาบาลนี้

ก็โดนจับไป X-ray เหมือนเดิม
แล้วก็รอฟังผล
ได้พบกับชายหนุ่มวัยน่าจะซักสามสิบกลางๆ
ฮีก็แนะนำตัว ฮีบอกว่าฮีไม่ได้เป็นหมอนะ
ฮีเป็น Physician Assistant (ย่อว่า PA)
แล้วหมออยู่หนายยยยยยยยย

แต่ฮีก็อธิบายดี
ฮีบอกว่า เฝือกไม่ต้องใส่นะ
เพราะหักที่ไหปลาร้าใส่เฝือกไม่ได้
ส่วนจะต้องผ่าตัดหรือไม่นั้น
เค้าบอกไม่ได้เดี๋ยวจะนัดคุณหมอให้อีกทีนะ
(ฟร๊าคคคคค หมออยู่ไหน กูอยากคุยกะหมอ)

สุดท้ายก็เดินคอตกกลับบ้าน
ได้ยาแก้ปวดอย่างแรง มา 20 เม็ด
(Hydrocodone + Para : เป็นกลุ่มพวก Opioid derivative/ บ้านเราก็พวก Tramol)
เอาจริงๆนะปวดเลเวลนี้ให้ Morphine Tablet เถอะ

วันนี้เป็นวันศุกร์
นัดเจอหมออีกทีวันจันทร์

เป็นเสาร์อาทิตย์ที่ชีวิตจัญไรมาก

__________________
...โรงพยาบาล3...
__________________

สรุปได้เจอหมอ (ซะที!!)
แต่ก็เจอ Resident ก่อนนะ
คุยกับ Resident นานมาก
รู้สึกเลยว่าเค้าพยายามพูดช้าเพื่อให้เราเก็ท (แต่ก็ยังเร็วสำหรับเราอยู่ดี)
เอาเป็นว่าก็สื่อสารจนได้ในที่สุดอะนะ

สรุปไม่ได้ผ่า
ไม่ต้องเฝือก
กินยาแก้ปวดอย่างเดียว
หมอแนะนำให้ไปซื้อ Vitamin D มากินเสริม
แล้วก็เริ่มทำกายภาพหลังจากสองอาทิตย์

รู้สึกเหมือนสามวันที่ผ่านมา
เราเสียแรงนอยไปอย่างไร้ประโยชน์

__________________
...สรุป...
__________________

ชีวิตลำบากสุดๆในช่วงประมาณอาทิตย์แรก
พอเริ่มผ่านสองอาทิตย์ไปแล้วเริ่มทำกายภาพ
ก็เริ่มใช้งานแขนได้มากขึ้นเรื่อยๆ
หายดีกลับมาใช้แขนได้เต็มที่ 100%
ตอนผ่านไปประมาณ 5 เดือนกว่า
(ตอนแรกหมอบอกว่า Recovery time ประมาณ 6 เดือน)

สรุปจริงๆก็คือ

อย่าป่วยที่อเมริกาเลยนะ
ชีวิตลำบาก
คนดูแลก็ไม่มี
คนให้อ้อนก็ไม่มี
นี่ยังไม่ได้เล่าเรื่องประกันกับเรื่องค่าใช้จ่ายเลยนะ
แต่ในโพสเก่าๆเคยเล่าไปแล้วครั้งหนึ่ง

เจอเรื่องร้ายๆในชีวิตทีไร
ก็คิดถึงเรื่องนี้ทุกที
แล้วก็คิดว่า
เออ เจ็บที่สุดในชีวิตก็ผ่านมาแล้ว
ถ้าแขนยังไม่ขาด ขายังเดินได้
ก็สู้ต่อไปละกัน

ไปละ
สู้ๆนะ พุ่งนี้ก็วันศุกร์ละ

#โตแล้วโพสอะไรก็ได้
#ผมอยากให้เค้าเลิกคิดว่าเราขี่ควายไปเรียน

ศัพท์ประจำวัน

Collar Bone = กระดูกไหปลาร้า
Clavicle Bone = collar bone ภาษาหมอ
Collar shirt = เสื้อมีปก
Fracture = การแตก, การหัก
Sharp Pain = ปวดจิ๊ดๆ
Dull pain = ปวดตื้อๆ

พูดเหมือนกับเกิดบนโรงพยาบาลลอสแองเจอลิสกันเลยครับ

วันก่อนเข้าเวร คนไข้มาด้วยแผลคันที่ง่ามเท้า 1 สัปดาห์ มาตีสองห้องฉุกเฉิน ถามว่าทำไมพึ่งมาตอนนี้ ตอบลอยหน้าลอยตา ว่าก็คันเมื่อกี้เลยมา

..ที่นี่บลาซิล !!!
..อ้าว อเมริกาเหรอ!

ทิงเจอร์ไอโอดีนราดแม่ม

ผมก็โดนเตะก้านคอสิครับ เหมือนที่ออกข่าววันก่อนไง "บันดาลโทสะ เพราะหมอพูดไม่ดี"

จับtriangle lock ม่างเลย

ผมเป็นงูสวัด ที่อังกฤษ ไปฉุกเฉิน รอนู่นรอนี่ แต่ก็ถือว่ายังเร็วกว่าไทยนะ

ชีวิตต่างประเทศ..........แย่สุดก็ตอนป่วยเนี่ยแหละ.....เห้อออออ

เป็นเมืองไทยก็ได้แค่ยาแก้ปวดครับ ผมกระดูกไหปลาร้าหักก็ได้แค่ยาแก้ปวดกับแคลเซียม มันเข้าเฝือกไม่ได้ หมอบอกผมว่ามีแค่ผ่ากับไม่ผ่า เป็นตำแหน่งที่เจ็บละทรมานชิบหาย ขยับแขนอีกข้างเจ็บอีกข้าง

เคยอยู่ในเหตุการณ์นึงครับ
มีคนไข้ในฉุกเฉินอาการแย่มาก หัวใจหยุดเต้น ต้องช่วยชีวิต
แล้วมีหมอ 1 คนซึ่งก็กำลังช่วยคนไข้คนนั้นอยู่

แล้วมีคนไข้คนนึงปวดท้องบิดๆ พึ่งมาถึงมาห้องฉุกเฉินได้ประมาณ 10 นาที จู่ๆ ญาติก็เดินมาบ่นว่า เมื่อไหร่จะมาตรวจซักที ทำไมช้าแบบนี้

หมอก็บอกว่ารออีกแป๊บนึงนะ เพราะมีคนไข้หัวใจหยุดเต้นกำลังช่วนชีวิต ญาติได้ยินก็เดินกลับไปหาคนไข้แล้วตะโกนว่า เพราะงี้ไงหมอถึงโดนเค้าเตะก้านคอ

อึ้งเบย ...

แป่ว งงเลย
ผมนี่กำลังติดใจชีวิตที่อเมริกาเลยครับ

ปีที่แล้วผมไปร้านของรุ่นพี่ แถวๆไมอามี่
พี่เขาใจดีให้ผมไปส่งอาหารตามบ้าน นอกเหนือจากจับๆนู่นนี้ในร้าน
ติดใจเรื่องทิปเลย 10% ++ ตีกลับเป็นเงินไทยนี่ดีเลยทีเดียว

ก็สอบถามเรทเงินลูกจ้างที่ร้านพี่เขา
และก็มีจังหวะที่ระบบ wifi และ cctv ของรานข้างๆมีปัญหา ผมพอจัดการได้ไป แก้ให้เขา เลยทราบมาอีก โอ้วค่าแรง ดีงามกว่าไทยเยอะ

ติดใจมากๆ

สำหรับเรื่องค่ารักษาพยาบาลก็เห็น พนักงานร้านโดนแก้วบาด เขาก็บ่นๆแหละ โดนไปดอกนึงค่ายา ค่าเย็บโครตแพง

ไม่ต้องอเมริกาหรอกครับ เป็นหลายประเทศครับ


รพ.บ้านเรา 1 รพ.มีหมอเฉพาะทางแทบจะทุกระบบร่างกาย กลับกัน การเจอหมอเข้าไปไม่ต้องนัดอะไรเลย ตรวจๆเจอหมอแล้ว


ที่อื่นก็แบบนี้ทั้งนั้น พวกแขก พวกฝรั่ง พวกญี่ปุ่นถึงชอบมา รพ.เอกชนของไทยไงครับ



ไม่ใช่แค่เรื่องบริการ ราคาเองก็ถูกกว่ามาก แต่ก็ยังมีคนบอกว่าไม่พอใจ รอนาน บลาๆๆ แถมแพงอีก




แต่เรื่องฝีมือของหมอเฉพาะทางจริงๆ วิทยาการ และความรู้ อันนี้วิเคราะห์ไม่ได้เหมือนกัน ไม่รู้ว่าคนที่เก่งจริงที่ ตปท. เค้าเก่งจริงๆขนาดไหน แต่ที่รู้ๆ หมอไทยก็เก่งๆเยอะนะครับ

clavicleหัก ก้ใส่arm sling ไม่ต้องผ่าก้ถูกต้องนี่คับ

ต่อให้เกิดแบบนี้ในไทย ก้ทำแบบนี้ กินยาแก้ปวด นัดติดตามอาการกับหมอกระดูก