ฝีเท้าไม่ถึงไม่พอ ใจยังไม่สู้อีก...แถมพูดตรงๆๆ

ยังขาดระเบียบวินัยอีกด้วย..ติดทีมชาติแค่เอาเท่เอาหล่อ

ไว้จีบสาว....ไม่นานเด๋วก็โดนทีมชาติจีนพัฒนาแซงหน้า

ความรู้สึกผมมันบอกแบบนี้....วิ่งสู้ฟัดอะไรไม่เห็นเลย

เมื่อไปเทียบกับทีมอื่นๆๆเขารู้ว่าเป็นรองยังเดินเล่นอยู่เลย

บ้างที่แค่ใจ มันก็ไม่ได้นะคับ มันต้องเก่งด้วย

เดี๋ยวๆ เราแซงจีนมาตั้งแต่เมื่อไหร่

ใจได้ แต่ฝีมือไม่ได้มากกว่า ใจมันสู้นะผมว่า

นักเตะไทยส่วนใหญ่ จะหลงตัวเองกับชื่อเสียง และเอาจริงๆนะ ผมว่าเราเป็นรองจีนเค้าอยู่นะ

ไปโทษใจไม่ได้ก็ไม่ถูก ถ้าโค้ชให้เพลสซิ่งแล้วไม่วิ่งไม่ไล่นี่สมควรว่า แต่แผนเราวันนั้นคืออะไรผมก็งงครับ แต่ไม่ใช่เพลสซิ่งแย่งบอลคืนแน่นอน แผนคือถ้าไม่ได้ก็ไม่ให้เสียมากกว่า ผลเลยออกมา จะรุกก็ไม่กล้าจะรับอย่างเดียวก็รอโดน นักเตะก็เลยออกแนวบอลยุคเก่าคือไอ้พวกรุกก็รุกไป ไอ้พวกเกมรับก็รับไป หลังไม่เติมหน้าก็ไม่ไล่ ชัปปุยส์ลงไปยังงงกุจะรับหรือรุกดี

เดี๋ยวก็ดดนจีนแซงหน้า
ผมว่าจีนมันก็แซงแต่ไหนแต่ไรแล้วนะ

ไทยแซงจีนตอนไหน

นักบอล ทำตามโค้ช แผนโค้ชวันนี้ มาแผนไหน ก็เล่นแผนนั้น วันที่เจอซาอุ ผิดแผน แต่โค้ชเก่งๆ ก็จะมีแผน 2 แผน 3

เอาที่สบายใจนะ

ประเทศเราคล้ายกับอังกฤษนะ

คือทั้งสื่อทั้งโซเชี่ยลอวยกันจนเกินความเป็นจริง

สุดท้ายนักเตะก็เหลิง ถามว่าเก่งจริงมั้ย ก็เก่งนั่นแหละ

เก่งระดับอาเซียน แต่ระดับโลกยังอีกไกล

สิ่งที่ไทยยังขาด
1. โค้ชที่มีแท็กติก และความเป็นมืออาชีพสูง
ณ จุดนี้ ผมมองว่ายังไงก็ต้อง ต่างชาติเพราะคนไทย ผมยังมองไม่เห็นใครที่ฝีมือถึงขั้น

2. โค้ชฟิตเนสและโภชนาการ ด้วยความที่เราตัวเล็กถึงแม้จะเทียบกับเอเชียด้วยกันเอง ถ้าก็สู้ก็ต้องฟัดกันด้วยความฟิตละ

อ่านกระทู้แบบนี้แล้วเหนื่อยใจ

ใจอะ ผมว่ามันสู้ทุกคนนะ


แต่ที่สู้ไม่ได้อย่างเห็นได้ชัดคือ แท็คติค มีแต่แผนเดียว

แผนสำรองในเกม ให้ ผู้เล่นปรับใช้ ไม่ค่อยจะมีเลย

นักเตะก็พวกเดิมๆ ต่างกับตอนที่แกมาคุมใหม่ๆ แกได้ลองทีมไปเรื่อยๆ หลายคนก็มุ่งมั่นเพื่อจะติดทีมชาติในยุคใหม่ให้ได้
แต่ผลสุดท้าย ก็กลืนน้ำลายตัวเอง ระบบอะไรก็เห็นๆกันอยู่


ส่วนที่ไว้โชว์สาว หวัง..อะ อาการหนักจะมีอยู่คนเดียวที่เห็นได้ชัดอะ (บรร คึ่งหนึ่ง)
ถ้าแย่จิง แฟนบอล หรือ ชาวเน็ตจะลากไส้ออกมาเองแหละฮะ

ไม่เกี่ยวกับเม้นนะ แต่คลิปสกิลกากของท่านฮาว่ะ อยากรู้จังว่าพอเจ้าเบอร์10นั่นลุกขึ้นมาจะทำหน้ายังไง

ลงสนามก็ทุ่มเต็มที่ทุกคนแหละแต่ไม่ทะเยอะทะยานนี่เรื่องจริง อย่างคนไทยถูกปลูกฝังว่าทำให้เต็มที่ได้แค่ไหนแค่นั้น มาถึงจุดนี้ก็ดีแล้ว ในขณะที่นักเตะเกาหลี ญี่ปุ่น เขามีความใส่ใจและจริงจังมากกว่าและแฟนบอลในประเทศเขาก็หวังสูงมากเช่นกัน ผมมีเพื่อนญี่ปุ่นที่สนิทๆกันบอกว่าเขาเตะบอลไม่เก่งเพราะไม่มีพรสวรรค์สุดท้ายก็เลิกความฝันจะเป็นนักฟุตบอลอาชีพไป แต่ฝีเท้านี่โคตรโหด โหดกว่าช้างเผือกหลายๆคนที่เคยเตะด้วยอีกโดยเฉพาะการยืนตำแหน่งนี่เนี๊ยบมาก พอถามถึงบอลโลกที่บราซิลหวังว่าทีมชาติญี่ปุ่นจะไปไกลแค่ไหนเขาก็ตอบโดยไม่ลังเลเลยว่าหวังถึงแชมป์ คนอาจจะหัวเราะเยาะหรือคิดว่าเพ้อฝันเกินจริงแต่ก็เพราะทัศนคติแบบนี้แหละที่ทำให้ปาร์คและคากาวะไปได้ถึงแมนยู ลำพังแค่ฝีเท้าอย่างเดียวมันไม่พอ

Comfort Zone คำเดียวสั้น ๆ

ตัวสำรองมี 7-8 คนใช้ 2-3 คน ที่เหลือนั่งซึบซับบรรยากาศไป