เพื่อนๆคิดว่าอะไหนดีกว่ากันครับ
ประเทศที่มีความสามัคคี และ ประชาชนไม่ทะเลาะกัน มีผู้นำเพียงคนเดียวความคิดเดียว

ประเทศที่มีหลากหลายความคิดเห็น จึงทำให้เกิดการโต้แย่งพิสูจน์ไปถึงข้อเท็จจริง มีผู้นำหลากหลายเกิดการแข่งขัน

เพื่อนๆคิดว่าอันไหนดีกว่ากันครับ

ยังไง2มันก็ต้องดีกว่าอยู่แล้ว คนเดียว คิดได้ไม่ทุกอย่างหรอก ต่อให้เก่งแค่ไหน มันก็ไม่ได้เก่งไปซะทุกเรื่องซะหน่อย

ถ้าจะให้ประเทศพัฒนา ยังไงก้ต้องมีการแข่งขัน

แหม่! คำตอบก็น่าจะรู้กันอยู่แล้ว

ช่วงยกตัวอย่างความเป็นหนึ่งให้หน่อย

แบบ เยอรมัน รัสเซีย จีน เกาหลี ญี่ปุ่น สิงค์โปร์
แบบนี้นับว่าเป็นหนึ่งไหม คือทุกคนในสังคมมีความคิดใกล้เคียงกัน

หรือว่าแบบไหน

เพราะการแข่งขันทางความคิดทำให้ประเทศที่ด้อยพัฒนากลายเป็นประเทศพัฒนาแล้วครับ อย่างอเมริกาจริง ๆ คือเกาะไร้ทรัพยากรที่อังกฤษเอานักโทษตัวเองมาปล่อยนะครับไม่ใช่ดินแดนสมบูรณ์เลย มาปล่อยให้ตายแต่ไม่ตายเพราะความพยายามอยู่รอด เพราะการแข่งขันทางความคิดจึงมีนวัตกรรมหลาย ๆ อย่างเกิดขึ้นตั้งแต่รถไฟยันไฟฟ้า คอมพิวเตอร์ อินเตอร์เน็ตและอื่น ๆ อีกมากมายครับ

เพราะแบบสองคือสิ่งที่ทำให้เกิดวิวัฒนาการแบบชัดเจนดังนั้นแบบสองดีกว่าแน่นอนครับ

แบบ 2 ความเห็นไม่ถูกใจใครก็โดนด่าเป็นพวกชังชาติ พวกร่านอีก


แบบ 1 ไม่มีทางเป็นไปได้ในยุคสมัยนี้ นอกจากระบอบเผด็จการ คอมมิวนิสต์ หรือผู้นำมีอำนาจเบ็ดเสร็จ ธรรมชาติของมุนุษย์มักมีความเห็นที่แตกต่างกันเสมอ ไม่งั้นเราอาจจะยังคิดว่าโลกแบนอยู่ก็ได้

เลือกข้อแรกละกัน เพราะเชื่อผู้นำชาติจะพ้นภัยครับ...

สองแบบไม่ต้องคิดเลย

รวมกันเป็นหนึ่งอะไร โกงกันคนเดียวมากกว่า

1ดีกว่าในข้อสมมติที่ผู้นำฉลาด มีวิสัยทัศน์ แต่มีโอกาสน้อยมากผมเคยเห็นค่สิงคโปรกับคิวบา

ส่วนที่2มันคือโลกแห่งความเป็นจริงมันไม่มีใครแยกแยะได้ว่าใครเก่งหรือกาก

เป็นที่มาของการแข่งขันคนชนะก็ได้ไปคนแพ้ก็รอนำเสนอสิ่งที่จะโดนใจคนตัดสินให้เลือก

ครั้งหน้า อันนี้เป็นกรณีปกตินะครับ

ไม่มีอะไรดีกว่ากันหรอกครับ ส่วนตัวคิดว่าตัวระบบเองไม่ใช่ตัวชี้วัดคุณภาพของประเทศนั้นๆแต่มันน่าจะขึ้นอยู่กับคุณภาพของประชากรในประเทศที่จะเป็นตัวชี้วัดมากกว่าครับ

แล้วถ้าผมยกตัวอย่าง " เชื้อชาติเกาหลี "
รองดูความแตกต่างระหว่างเกาหลีใต้ กับ เกาหลีเหนือ ดูเอานะครับ

เอาเป็นว่า ผมชอบแบบจีน ละกัน

แบบที่ 1 น่าจะคิม กับ ฮุน
แบบที่ 2 น่าจะปะยุงะ....

2 ครับ ถ้าหลายความเห็นแต่เคารพซึ่งกันและกัน ไม่ใช้กัดกัน

ถ้าผู้นำเก่งมาก เบอร์ 1 ก็ดีกว่า

เบอร์ 2 จะดีกว่า ถ้าหลากหลายแล้วเคารพกัน ยอมรับความเห็นกันและกัน

มีแบบที่ผู้นำเก่ง+มีคุณธรรมบ้างมะ

ถ้าทุกคน คิดเหมือนกันหมด

แปลว่ามีบางคนไม่ได้คิด

2 ครับแต่ต้องคุยกันด้วยความรู้ ด้วยสติ ไม่มีอารมณ์และยอมรับการตัดสิน จะทำไห้เกิดสิ่งใหม่ๆ ได้มากกว่า

เข้าใจผิดหรือเปล่าครับ อังกฤษเอานักโทษไปปล่อยนั้นส่วนน้อยๆมากๆ
พออเมริกาประกาศอิสรภาพก็เอาไปไว้ไม่ได้แล้ว ที่อาสัยอยู่ช่วงแรกก็เป็นพ่อค้า
กับพวกพัฒนาอสังหา ไปบุกเบิกและไปขุดทรัพยากรเป็นหลัก
จนต้องเอาไปปล่อยออสเตรีเลีย เอาไปเป็าทาสทรัพยากรแรงงาน
https://en.wikipedia.org/wiki/Penal_transportation

อเมริกาเป็นดินแดนแสวงโชค ชาวยุโรปล้วนมุ่งหน้ามาแสวงโชคกันทั้งนั้น
เปิดโอกาสให้ทุกคนทุกชาติมาช่วยกันพัฒนาดินแดนที่อุดมไปด้วยทรัพยากร
ยิ่งช่วงสงครามเปิดรับนักวิทยาศษสตร์เข้าไป ทรัพยากรมีเยอะ แรงงานมีเยอะ
แม้จะมีหลายรัฐแต่ก็เป้าหมายเดียวกัน พากันรุ่งไปเลย

ทำไมหลายคนสับสนกันนะ ผมว่ามันไม่ใช่ระบบการปกครองนะที่ จขม ถาม
หรือว่าผมเข้าใจผิด ?

แต่ถ้าตามตัวหนังสือที่ จขม พิมพ์มา ผมขอตอบว่า
มันไม่มีอันไหนดีที่สุดครับ ต้องดูไปในแต่ละบริบท เช่น
ในยุคที่แข่งขันกันเรื่องนวัตกรรม หากเรามุ่งหน้าไปมางเดียวกัน
อาจจะดีหรือาจจะไม่ดีก็ได้เพราะ เรามองที่จุดเดียวเท่านั้น
เราอาจจะไปเร็วกว่าคนอื่นแต่เรื่องอื่นเราจะสู้เค้าไม่ได้ครับ
อย่างเช่น โกดัก ต้องปิดตัวลงเพราะไม่สนใจนวัตกรรมด้านอื่น
นอกจากฟิล์มและกล้องใช้ฟิล์มที่ตัวเองมีความถนัดเท่านั้น

แต่ถ้ายุคสงคราม การมองแบบหลากหลายอาจจะทำให้เจอปัญหาได้เหมือนกันครับ
อย่างประเทศจีนสมัยก่อน ที่มีหลายก๊ก หลายเผ่า ปกครองตัวเอง
สงครามก็ไม่เคยหยุด

ผมจะสื่อว่าอย่ามองเพียงด้านเดียวครับ
มันไม่มีอะไรดีที่สุด ถูกต้องที่สุด
แต่ต้องเลือกใช้ให้ถูกสถานการณ์ครับ

ยิ่งเราไปยึดติดจะทำให้ปัญหามันบานปลายขึ้น ใหญ่ขึ้น มากขึ้น
ลองคิดดูว่าน้ำท่วมบ้านสองครั้งเราจะใช้อะไร
ครั้งที่1 น้ำท่วมสูง ครึ่งเมตร
ครั้งที่สอง น้ำท่วมสูง 3 เซน
คุณจะใช้วิธีไหนทำให้น้ำแห้งครับ ?

แบบที่2 ขนาดอเมริกา ผู้สนับสนุน ฮิลารี่กับทรัม ยังตีกันเละเลย
คนนึงชอบนโยบายแบบนึงอีกคนก็ชอบอีกแบบ

โอเค ข้อมูลผมไม่ครบ ขอบคุณสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมครับ

แล้วถ้าผมยกตัวอย่างประเทศไทยในช่วง 12 ปีที่ผ่านมาล่ะครับ

คนส่วนใหญ่ที่เกิดในประเทศที่สนับสนุนระบอบการปกครองแบบประชาธิปไตยมักจะลงความเห็นในข้อสองกันนะครับ เพราะมันดูมีอิสระทางความคิดดี

เพิ่มเติมประกอบเหตุผลหน่อยว่าทำไมผมจึงเลือกข้อนี้ หากมนุษย์ไม่มีอคติและต่างช่วยกันสนับสนุนความคิดเห็นต่างๆที่ดีกว่าของตน เมื่อนั้นล่ะผมว่าจุดรุ่งเรืองสูงสุดของอารยธรรมมนุษย์ก็จะเกิดขึ้น

ที่อังกฤษเอานักโทษไปปล่อยนั่นมันออสเตรเลียนี่ครับ

คิดต่างไม่แปลก ทะเลาะกันบ้างก็ไม่แปลก

แต่ถ้าทุกคนคิดเหหมือนกันหมดทังประเทศ อันนี้แปลก 555+

ถูกต้องครับแต่เริ่มแรกอเมริกาคือเกาะที่อังกฤษเอานักโทษไปปล่อยก่อนที่จะทำไม่ได้หลังอเมริกาประกาศอิสรภาพ (ตามอีกความเห็นด้านบนครับ)

ประเทศที่มีหลากหลายความเห็นแต่ทุกความเห็นสามารถอยู่รวมกันได้อย่างมีความสุข

ก็ดีกว่าตอนนี้ละกัน

ประเทศที่เป็นหนึ่ง คนคิดไปในทางเดียวทั้งหมดมีด้วยเหรอ หรือแค่โดนบังคับให้คิดไปในทางเดียวกัน

แม้แต่เกาหลีเหนือ เค้าไม่ได้คิดไปในทางเดียวกันทุกคนหรอก แค่โดนบังคับ ไม่งั้นเค้าจะติดกล้องวงจรปิดที่โรงเรียน กันครูสอนเรื่องที่เค้าไม่ชอบให้เด็กๆ ทำไม

ความเห็นเหมือนกันมันดีกว่าอยู่แล้วครับ เพราะมันจะง่ายต่อการดำเนินนโยบายต่างๆ ทำให้การบริหารประเทศไปได้อย่างรวดเร็ว และมีประสิทธิภาพสูงสุด เพราะทุกคนจะรวมมือกันอย่างเต็มที่
แต่มันเป็นไปไม่ได้หรอกครับที่คนหลายล้านคนจะเห็นเหมือนกัน เลยต้องมีระบอบการปกครองที่เรียกว่าประชาธิปไตยไงครับ เพื่อที่จะสามารถทำให้คนที่มีความเห็นที่ต่างกัน สามารถอยู่ร่วมกันได้

แตกต่างกันได้ แต่ต้องเคารพกฏิกา

ปี 48-60 ใช่ไหมมันไม่ใช่เพราะความเห็นที่แตกต่าง

แต่มันเกิดจากมีกลุ่มคนที่ไม่เคารพกติกา ไม่เคารพกฎหมาย ไม่เคารพคนส่วนใหญ่

แล้วก็ใน 12 ปี ที่คุณว่ามันมีเป็นระบบ 1 ซะเกือบครึ่งนะ