ของผมเคยเลิกคบกันไปช่วงนึงเพราะมันบอกว่าผมไม่ใจ

ผมโดนชวนไปกินเหล้าแต่ผมไม่อยากไป+ไม่มีตังค์ ก็เลยปฏิเสธไป
บอกตังค์ไม่มีไว้คราวหน้านะ แต่เพื่อนๆก็คะยั้นคะยอให้ผมไปให้ได้
จนสุดท้ายก็ไป แต่ก็ออกตัวอีกรอบว่าไม่กินนะ ไม่มีตังค์
แต่ก่อนจะเผลอตัวเอาเงินซ่อนไว้
สาเหตุที่ต้องซ่อนเพราะผมจะเอาเงินไปซื้อของขวัญให้หลาน
สุดท้ายเป็นดังคาด ผมต้องกินจริงๆและก็เมา
ก็มาถึงตอนจ่ายตังค์ เพื่อนผมมันค้นเจอเงินที่ซ่อนไว้
พอจ่ายตังค์เสร็จก็กลับบ้าน
ตื่นมาพร้อมกับเงินที่หายไป ผมก็ไม่อะไรแค่เซ็งเพราะของขวัญหลานผมอาจจะอด
ที่โรงเรียนผมก็คุยกับเพื่อนๆปกติแต่มีคนนึงที่งอนผม
ตอนแรกผมก็ไม่อะไรนะ พยายามชวนมันคุยคิดว่ามันเครียดจากที่บ้าน(เป็นบ่อย)
แต่ชักผิดปกติล่ะ เหมือนมันไม่อยากคุยกับเรา ผมก็เออเรื่องมึงล่ะกัน
ผ่านไปเป็นเดือนผมถึงได้รู้จากคนอื่นว่ามันงอนที่ผมเอาเงินไปซ่อน
พอผมรู้เท่านั้นล่ะ แทบจะอยากไปต่อย
เพราะว่าผมออกตัวไปหลายรอบมากว่าไม่มีตังค์ไม่อยากไป
ก็เป็นมันนีล่ะที่พยายามลากไปให้ได้
แต่ก็กลับมาคุยกันนะ แต่ยังไงผมก็จำไม่ได้เหมือนกัน
หลังจากนั้นผมกับมันก็เหมือนจะเป็นเพื่อนแท้ เจอกันแทบทุกวัน
มีอะไรก็ช่วยเหลือกันตลอด
ผ่านไปเกือบ 20 ปี ในที่สุดผมก็เลิกคบกับมันจนได้เพราะทำธุรกิจร่วมกัน
ผมกับมันเป็นเหมือนเจ้าของร่วมแล้วมันก็พยายามบีบผมออก
จนสุดท้ายผมก็ต้องออกมาแต่ตัว
ตอนนี้ก็จบแล้วครับกับมิตรภาพร่วม 20 ปี

ยืมเงินแล้วไม่คืน

อยากฟังต่ออะ พยายามบีบให้ออกยังไงอะครับ
บัญชีไม่ให้ดู กำไรจากธุรกิจ ให้ไม่ตามนัดหรือไม่ให้เลย
อยากฟังต่อจริงๆนะ

เหตุที่เลิกคบ เพราะ เพื่อนเอาปัญหาของผมที่ต้องเผชิญมาตัดสินตัวผม

ม.ต้น+ม.ปลาย ทั้งหมด

บอกพูดไม่เข้าใจหู ทีมันผมยังไม่ว่าอะไรเลย
เลยเลิกคบแม่ง

ขอบคุณมากครับ

ลื่นไม่เคยเลิกคบกับเพื่อนเลยนะ แต่ไม่รู้มีใครเลิกคบแล้วลื่นไม่รู้ตัวป่าว555
สิ่งที่คิดได้อย่างเดียวตอนนี้ ถ้าจะเป็นเหตุให้เลิกคบกันได้ คือ การหักหลัง แต่หวังว่าจะไม่เกิดขึ้น รับไม่ได้ที่สุดคือการหักหลัง

การยืมเงินครับผมตัดหมดเลยพวกไม่คืนไม่เท่าไหร่ แต่มันเล่นเงียบหายไปเลยไม่บอกอะไรสักคำผมตัดหมด เพราะผมคิดว่าการยืมเงินมันไม่ใช่แค่เงินมันคือให้ความไว้ใจด้วยว่าเอ็งจะมีเงินมาคืนตรู พอมันไม่คืนมันก็เท่ากับเหยียบความไว้ใจเรามันก็แค่นั้น

ไม่ใช่ว่าเป็นเจ้าของอยู่ในร้านเดียวกันครับ
แต่เป็นเหมือนการร่วมกันทำแบบพาร์ทเนอร์
คือเพื่อนผมมันเปิดร้านอยู่ก่อนแล้ว
พอดีมันขาดเรื่องเงินทุนที่จะไปปรับปรุงร้าน
เลยมาชวนผมไปทำให้ไปก่อสร้างเพิ่ม
โดยบอกว่าเราจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันในเรื่องของรายได้ ของใครของมัน
พอก่อสร้างเสร็จ ก็นั่นล่ะฮะ มันได้อย่างที่มันต้องการแล้ว
เพราะตอนผมออกแบบร้านของผม มันพยายามจะมากำหนดแนวคิดตลอด
ผมคิดอีกอย่างมันก็คิดอีกอย่าง(ตามที่มันคิดไว้)
แล้วการที่ผมไปสร้างร้านนั้นก็ไปสร้างบนที่ของร้านมัน
ซึ่งผมก็พยายามถามหาสัญญาจากมัน แต่มันก็บ่ายเบี่ยง
ผมก็รำคาญพาลคิดไปว่าคงไม่เป็นไรหรอกเพื่อนคบกันมาตั้งนาน
แต่สุดท้ายด้วยความไว้ใจนี่ล่ะฮะ ทำให้ผมเสียไปเกือบหมดทุกอย่าง

อันนี้น่าเห็นใจ เพื่อนผมหลายๆคนก็ตัดสินจากที่ผมแสดงออก
จนถึงทุกวันนี้ถ้าไม่ใช่แฟนนี่ไม่มีใครรู้จักผมเลย

ผมยังไม่เคย มีเพื่อนที่เลิกคบเลยซักคน

มีเพื่อนรุ่นน้อง คนนึง ตอนนั้นผมให้มาเป็นเซลล์ แต่ทำได้ซักพัก ก็เอาลูกค้าบางส่วนไป
แล้วไปเปิดร้านแข่งกับผม
มันเปิดได้เกือบสองปี ก็เจ๊งปิดตัวลงไป (บทเรือนสำคัญของการทำธุรกิจ ไม่ใช่แค่มีเงิน หรือมีลูกค้าในมือ) แล้วมันก็หายไปพักนึง

วันหนึ่งมันก็มา กทม กับเพื่อนสนิทผมอีกคน ก็คุยกัน ผมลืมไปหมดแล้ว
ตอนนี้ก็คบกัน มันมากรุงเทพทีไรก็แวะมาหาผมบ้าง ผมก็เลี้ยงเหล้ามันนะ
ผมก็หวังแค่ ซักวันยามผมลำบากผมจะพึ่งมันได้บ้าง ไม่ทางใดก็ทางนึง

เกิดมามีเพื่อน บางคนมีเป็นสิบ เป็นร้อย เป็นพัน ก็โชคชะตาทั้งนั้น

ปล่อยวาง หรือยึดติด ความทุกข์มันก็ถมอยู่ในใจเราเท่านั้น


ส่วนเรื่องยืมเงินแล้วไม่คืน ผมโดนเป็นปกติ สำหรับเพื่อนหรือรุ่่นน้อง ผมถือว่าเป็นการสร้างบารมี เราจะเรียกใช้ง่ายครับ

แต่เคสของ เจ้าของมู้ อาจจะหนักจริงๆ ก็ได้

ตอนที่ผมเริ่มธุรกิจครั้งแรก มาจากเงินเก็บก้อนแรกของผม เงินมันแบบน้อยมาก แต่ผมก็ไม่อยากร่วมทุนกับใคร ผมกลัวเคสแบบนี้

เล่นโดกาปอง

เรียกว่าเป็นอดีตเพื่อนแล้วกันครับ สมัยเรียน ปวช. ด้วยกันเราสนิทกันเพราะเล่นบาสเหมือนกัน แต่หลังจากเข้ามหาลัยก็ไม่ได้คุยกันห่างกันหลายปีมาก

วันดีคืนดีโทรมาบอกว่าอยากนัดเจอกินข้าว ก็ทำใจว่าแม่งขายตรงชัวร์แต่ก็ไปหน่อยปรากฎว่าเปล่าครับ มันได้ยินจากเพื่อนอีกคนนึงว่าผมทำธุรกิจออนไลน์กำลังรุ่งเรื่อง (เป็นช่วงรุ่งเรืองช่วงแรกก่อนจะเจ๊งในเวลาต่อมา) และที่นัดมากินร่ายยาวแทบตายเนี่ยคืออยากรู้ว่าทำยังไง ขอขั้นตอนแบบใส่พานให้เลยจะได้ทำตามบ้าง



ความรู้ตอนนั้นมันมาจากประสบการณ์หลายปีและลองผิดลองถูกจนทำได้ไม่มีใครเค้าให้กันหรอก สุดท้ายผมปฏิเสธไปตรง ๆ มันก็บอกว่าเป็นเพื่อนกันไม่ควรกั๊กกันมีอะไรก็แบ่งปันกัน ผมเลยลุกขึ้นยืนแล้วเดินกลับเลย เงินค่ากินไม่จ่ายด้วยเพราะผมแทบไม่ได้กินอะไรนอกจากน้ำเปล่าสองแก้วที่เหลือมันสั่งกินเองก็จ่ายไปเอง

นี่น่าจะเป็นคนที่ด้านสุดในบรรดาเพื่อนทั้งหมดแล้วครับ เป็นหนึ่งในไม่กี่คนจากสมัยเรียนที่เลิกคบเพราะเกรียนแตกตอนอายุเยอะนี่แหละครับ

ส่วนตัวผมเรื่องเงินไม่ค่อยมีปัญหานะ แต่ที่มีปัญหาเพราะ ผญ

ผมคุยอยู่กับ ผญ คนนึงอยู๋ด้วยความสนิท เราก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้เพื่อนฟังตลอด เรียกง่ายๆว่าปรึกษา

แล้วก็พามารู้จักกัน ไรกันทั้งกลุ่มเพื่อนๆ ทีนี้ผมกับ ผญ ก็มีปัญหากันเรื่อยๆระหองระแหงกัน

จนใกล้จะเลิกคุยกันละ เพื่อนคนนี้มันมาบอกว่า กูขอจีบต่อได้ป่าว ผมฟังนี่ก็อึ้งๆเหมือนกัน ไม่คิดว่ามันจะมีประโยคแบบนี้ออกมาจากเพื่อนที่เราไว้ใจ

ผมก็ตอบ โอเคมึงจีบเลย ไม่รู้เพราะอะไรผมถึงพูดไปแบบนั้นนะ คิดว่าตัวผมเองยังไม่ได้เป็นไรกะผญ แล้วถ้าเราปฏิเสธไปมันก็ดูหวงก้างไป แต่ในใจเราก็คิดลึกๆว่ามันคงพูดเล่น

จนผมเลิกคุยกัน แล้วมันก็คุยกันจริงๆ ตอนแรกผมก็ทำใจอยู่สักพัก แต่ด้วยความที่ว่าเพื่อนทำตัวแปลกไป ไม่รู้นะมันเป็นความรู้สึกของผมเองมั้ง

มันเลยทำให้ผมรู้สึกอึดอัดที่จะคบต่อ เพราะจากคนที่มีเรื่องอะไรก็คุยกันหมด เพราะเพื่อนสนิท แต่มันมีเรื่องปิดบังเยอะ ถามไรก็ตอบไปแบบเลี่ยงๆ

สุดท้ายก็เลิกคบไปเลย เพื่อนๆในกลุ่มบางคนรู้เรื่องก็เลิกคบมันเหมือนกัน

ไม่เคยเลิก คบกับเพื่อน

ที่หายไป เป็นแค่คนรู้จัก

เพื่อน มันจะยอมเราบ้าง ฟังเราบ้าง ด่าเราบ้าง เตือนเราบ้าง ไม่อิจฉากัน ไม่บ้าอวดกันมาก ช่วยเหลือกัน พ่อแม่ไม่ให้อยู่บ้าน ยังไปนอนกับมันได้

ที่หายไป แค่คนรู้จัก

รู้จักเยอะแค่ไหน ก็ไม่เท่ามีเพื่อนไม่มาก แต่เป็นคนดี

เรื่องเงินนี่ไม่เข้าใครออกใครจริงๆ

กับเพื่อนไม่มีมั้ง มีแต่ห่างๆกันไป เลยไม่ได้ติดต่อกัน

แต่กับรุ่นพี่ หรือรุ่นน้องมี เพราะถูกรุ่นพี่ใส่ร้ายหน้าด้านๆ รุ่นน้องก็โกงหน้าด้านๆ กี่ยวกับงาน

ของผมนี่สมัยเรียน เพื่อนผู้หญิงมานินทาเชิงตำหนินิสัยเพื่อนผมให้ผมฟัง ไอเราก็สนิทกับมัน

แดกข้าว,กลับบ้านโดดเรียนด้วยกันมานานก็ไปบอกให้มันปรับปรุงตัวหน่อยหลายๆคนเค้าติง

มาบอกมันตอนท้ายด้วยว่ามึงอย่าไปว่าอะไรผู้หญิงมันนะเดี้ยวกูเสียหาย พอวันต่อมาไลน์เด้ง

แต่เช้า แม่งของขึ้นจากไหนไม่รุไปต่อว่าผู้หญิงมันผมนี่หมาเลย ผมนี่พอเลยโดนผู้หญิงแบน

อีกต้องลำบากไปขอโทษอีก

เลิกคบยังไม่มีมั้ง แต่มีคนที่อยากจะเลิคบอยู่ สันดานเสีย เพราะกลุ่มแลปกลุ่มเดียวกัน

ไม่เคยเลิกคบกับเพื่อนคนไหนเลยตั้งแต่จำความได้

มีแต่ค่อยๆห่างกันไปตามกาลเวลา

นี่ก็หน้าด้านเกิน ถ้าลงมือทำแล้วอยากขอคำปรึกษายังจะดีกว่า ไม่ต่างกับแบมือขอเงิน

แล้วเกิดวิกฤตอะไรทำไมรุ่งๆแล้วเจ๊งได้ครับ

มีคนนึงไม่เชิงเลิกคบแต่เปลี่ยนสถานะจากสนิทไปเป็นคนรู้จัก

ผมเป็นคนใจกับเพื่อนมากแต่ไอเพื่อนคนนี้มันนิสัยแปลกๆ

พอมันมีปัญหาผมนี่ออกตัวให้ตลอดๆไปเคลียให้มันตลอด

เคยไปเตะบอลแล้วคนมาไม่ครบ มีอีกสนามคนมาไม่ครบเหมือนกันเค้าเลยชวนเตะพอเตะเสร็จมันเก็บของกลับเลย

ผมถามมึงไม่จ่ายตังเหรอมันบอกเค้ามาชวนกูทำไมกูต้องจ่ายแล้วพูดเสียงดังให้อีกทีมได้ยิน แล้วผมก็ต้องจ่าย+ไปขอโทษตามระเบียบ

วันไหนเพื่อนจะติดรถไปเรียนมันจะไม่เติมน้ำมัน แล้วไปเติมตอนไปเรียนให้เพื่อนๆจ่ายมันนั่งเฉยๆ

เคยไปทำงานต่างจังหวัดเอารถมันไปมันก็ไม่เติมน้ำมันให้เพื่อนเติม พอกลับมาถึงน้ำมันเหลือเท่าตอนออกยังจะแวะเติมแล้วเห็บตังกับเพื่อนๆอีก

เวลามีเรื่องมีไรผมต้องออกตัวเพราะผมเป็นคนตัวใหญ่เสียงดัง เหมือนมันมาหาตีนแล้วก็หลบ

มีอีกทั้งเรื่องเรียนเรื่องอะไรหลายๆเรื่อง เลยทำให้ผมคิดว่าควรเฟดตัวออกจากมันได้แล้ว

หลังจากผมเฟดก็แทบไม่ได้คุยกันเลย7-8ปีละ เจอหน้ากันก็ทักกันปกติเหมือนคนรู้จักแต่ไม่ใช่สนิท

ตอนนั้นผมทำ SEO ครับ อันดับใน Google ดีมาก ๆ เรียกว่าคีย์ยากระดับโลกติดอันดับ 2-3 ชนกับเว็บแข็ง ๆ เมืองนอกได้สบาย ทราฟฟิกเข้ากระจายรายได้เข้ากระจาย นอกจากนั้นก็ยังมี PPC เสริมและทำ Adsense Arbitrage ด้วยครับ (บิดคีย์เวิร์ดถูก ๆ ไปลงในเพจที่มีโฆษณาคีย์เวิร์ดแพง ๆ แล้วกินส่วนต่างตรงนั้นครับ ซึ่งสมัยนั้นไม่ค่อยมีคนรู้และกฎของ Adwords ไม่เคร่งเหมือนตอนนี้) รวมถึงทำ Adsense ทั่วไปด้วยโดยทำบล็อกเนื้อหาที่มีคีย์เวิร์ดแพง ๆ แล้วกินจากทราฟฟิกพี่กูอีกต่อนึง ทำ Affiliate ด้วย เรียกว่าหลายเด้งหลายเว็บเลยครับ

แล้วต่อมาพี่กูมีการปรับอัลกอครั้งใหญ่ ทุกเว็บล้มเป็นโดมิโน่เรียกว่ารายได้หายไป 70% ในชั่วเวลาอาทิตย์เดียวผ่านไปครับ ทราฟฟิกจากทางอื่นเริ่มไม่คุ้มทุนและมีปัจจัยอีกมากมาย เสียเงินและเวลาแก้ปัญหาเยอะมากคิดว่าตัวเองเอาอยู่เจ๋งพอตัวแต่กลายเป็นว่าง่อยกินตายหมดครับ เป็นบทเรียนสำคัญมากครั้งนึงในชีวิตเลยว่าอย่ายืมจมูกคนอื่นหายใจครับ

แก้จนเหลือเงินก้อนสุดท้ายที่คิดว่าคงแก้ไม่ไหวแล้วเลยเอามาลองทำธุรกิจอื่นดู แน่นอนทำอะไรที่ไม่คุ้นชินรอบแรกเจอปัญหาเยอะครับและตามด้วยการเจ๊งอีกรอบ กว่าจะลองผิดลองถูกมาพออยู่ได้แบบปัจจุบันก็หลายปีอยู่ครับ

เพื่อนกันจะเลิกคบกัน มันมาจากไม่กี่สาเหตุหรอก งาน เงิน ผู้หญิง หลักๆ ก็ประมาณนี้แหละ ประสบการณ์ผมมันจิ๊บๆ ถ้าเทียบจากที่อ่านๆ ของแต่ละท่านมา ไม่ร้ายแรงขนาดหมดตัว เปนหนี้เปนสิน แต่ที่ผมเลิกคบไปเพราะพวกแม่มเห็นแก่ตัวโคตรๆ ได้ข่าวแต่ละทีก็ไปเอาเปรียบชาวบ้านเขาซะกรูอายแทน

ขอบคุณครับ ความรู้ทั้งนั้น

เลิกคบเพราะเพื่อนขาย Amway มันตื้อจนเลิกคบ บอกไม่ซื้อไม่เป็นสมาชิก คุยดีๆบอกขอเลยเรื่อง Amway พอได้แล้วเลิกพูดเถอะ สุดท้ายคุณเพื่อนไม่เลิก เลยเลิกคบกับมันแทน คบกันมาเป็น 10 ปีมันทำกันได้ Amway

จขกท.น่าจะบอกเพื่อนไปตามตรงนะครับว่าไม่มีเงินจะเก็บเงินไว้ซื้อของไห้หลาน

ไม่น่าเอาเงินซ่อนเลย เพื่อนไม่รู้ป่าวเลยเครียด


ของผมเวลาไม่อยากไปกินก็อ้างว่าไม่มีเงินเหมือนกัน แต่เพื่อนดันบอกว่าเงินอ่ะเรื่องเล็กขอแค่มาพอซะงั้น

ผมไม่แน่ใจว่าผมได้บอกไปแล้วรึเปล่านี่สิครับ เลยไม่กล้าพูดมาก

ของผมนี่จ้างทำงาน

ทำเสร็จเงินไม่จ่ายครับ อ้างนู้นอ้างนี้ แล้วเอาผมไปเล่าแบบคนละเรื่องเลย ว่าผมทำงานไม่เสร็ตแล้วจะมาทวงตัง เพื่อนผมอีกคนมันมาถาม ผมเลยเข้าเว็ปที่มันจ้างให้ดูชัดๆ เลย จากนั้นก็ shift+del งานที่เครื่องผม บล็อคเฟส จบๆ กันไปครับ

ผมจะโดนเพื่อนว่าตลอด ว่าเป็นคนไม่มีสังคม เพราะผมไม่ค่อยชอบเที่ยว งานรื่นเริง และเป็นคนไม่ดื่มแอลกอฮอล์ ตอนแรกเพื่อนหลายคนก็รบเร้าให้กิน แต่ผมปฏิเสธตลอดและใจแข็ง แรกๆไม่ดื่มเพื่อนสนิทๆ

ก็ว่าตลอด หลังๆมันไม่ชวนเลยเพราะรู้ว่าเราไม่ดื่ม สังสรรค์ทีไรต้องมีน้ำอัดลมสำหรับผมตลอด 555

แต่เพื่อนบางคนก็ยังว่ากระแทกแดกดันผมอยู่ แต่ผมไม่สนใจหรอกครับ ทำไมต้องกินเหล้าถึงจะสังสรรค์ได้ ไม่มีเหล้าไม่ได้หรอ ถ้าต้องสังสรรค์แล้วผมต้องกินเหล้า ผมยอมเสียมิตรดีกว่าและจะหลีกเลี่ยงเอาเหล้าเข้าปากตลอดชีวิตเท่าที่จะทำได้ เพราะเหตุผลส่วนตัวครับ จึงทำให้ผมไม่อยากแตะ(คนที่ผมรักติดเหล้ามาก) ทำให้สถาบันครอบครัวต้องพังลงครับ

เพื่อนที่ชอบดูถูกกันนี่แหละหนา

เพื่อนที่หวังดีกับเราก็มีเยอะ เพื่อนที่อิจฉาเราก็มีแยะ ส่วนใหญ่คนที่เลิกคบผมไป เพราะ

อิจฉาผมทั้งนั้น ผมก็เออไม่เป็นไร ทั้งๆที่ผมเป็นคนให้ใจกับเพื่อนมากๆ แต่ไม่เข้าใจทำไม

ต้องอิจฉากัน คำว่าเพื่อน ไม่ต้อง หล่อ ไม่ต้องรวย ก็เป็นเพื่อนกันได้ เพื่อนมหาลัย ผม

เลิกคบหมดเลย มีแต่ผลประโยชน์ มีแต่ความริษยา

เพื่อนทั้งกลุ่มแอนตี้ผมโดยที่ผมไม่รู้ตัว

มันเห็นเราเป็นตัวตลก หลอกใช้เราไปเรื่อยๆ(หลอกแกล้งรานิดๆหน่อยๆ ไม่หนัก)

เรารู้สึกอยู่แหละๆ ว่ามันไม่จริงใจกับเรา แต่อยากลองใจมัน
คิดว่ามันคงแค่ไม่เกรงใจมั้ง เลยแกล้งอะไรแบบนี้ แต่ก็ฮาๆดี
เลยอยู่ไปไม่ได้คิดอะไร
พอมารู้ทีหลัง(มีเพื่อนในกลุ่มนี่แหละแอบมาระบายให้เพื่อนห่างๆของผม
ซึ่งเป็นเพื่อนเก่ามันฟัง ไอ้นั่นเลยมาบอกผม **ตกลงไอ้นี่ดีกว่าเพื่อนที่คบมาสามปี**)

บอกว่าพวกมันเห็นผมเป็นตัวตลก รำคาญผมมาก ไม่อยากเล่นด้วย ผมปัญญาอ่อน
ถึงกับตั้งกลุ่มแชทที่ไม่มีผมอะ(มีอีกกลุ่มที่มีทุกคน)
ผมนี่ งงแดก เลย แต่ก็ไม่เป็นไรครับ
คืนนั้นก็เลยกลับห้องมา กดออกจากกลุ่มแชท

ปล่อยให้สมใจมันเหอะ ตามสบายๆ ทำอะไรก็ทำ ปายยยย