อยากทราบว่าเลิกกับแฟนคนแรกแต่ละยูช ทำไงมั้งครับ
ตอนนี้ชีวิตผมมัน Slow Life มากๆ

เมื่อเวลาผ่านไปท่านจะแข็งแกร่งขึ้น และเมื่อย้อนกลับมาคิด

ท่านจะรู้สึกว่า เรานี้อ่อนมากที่อ่อนแอขนาดนั้น

ผ่านไปให้ได้ครับ

สบายมากครับ ส่วนแฟนก็เรียนไม่จบ 555+

เพิ่งเลิกเหมือนกันครับแต่ไม่ใช่คนแรกชิวๆ แต่เจ็บใจที่มีคนใหม่แล้ว

มีแฟนคนแรกตอนอายุ 15 เลิกตอน 17

ร้องไห้หน้า รร จะไปบวช ปลงชีวิต

มานั่งคิดตอนนี้โคตรตลกตัวเอง 555555555555555

ตอนนี้อายุ 27 มีแฟนมา 6 คนและ ตอนเลิกก็ยังนั่งปลงชีวิตอยากจะไปบวชทุกคน

รู้สึกไม่พัฒนา 555

มันต้องใช้เวลาอะครับ ถ้ายังไม่พร้อมก็อย่ามีคนใหม่เลย ท่านอาจจะทำให้คนที่ไม่รู้เรื่องอะไรเจ็บอีกคนก็ได้

สู้ๆครับ ถ้าผ่านไปได้แล้วจะรู้สึกว่าตัวเองแข็งแกร่งขึ้นอีก 30%

แฟนคนแรก 2 ทิต ก็ปกติแล้ว

แต่แฟนคนแรกที่อยู่ห้องเดียวกัน คบกันหลายๆปี

นี่ก็เป็นปี 2ปีเหมือนกันกว่าจะปกติ

ตอนนั้นคืองง อ้าวนี่เลิกกันแล้วเหรอ แล้วต้องทำไงต่ออ่ะ
............

6 คน !! เปลี่ยนแฟนยังกะมือถือ

ไม่ลองบวชดูล่ะครับ ซักพรรษา อาจจะไม่ถึงขั้นปลง แต่เข้าใจตัวเรา-ตัวเขา มากขึ้นทีเดียว

ผมยังช็อคๆอยู่เลยครับ ต่างคนต่างไม่มีคนใหม่นะครับ แต่ผมกระทำต่อเขาจนเขารับไม่ไหว คำพูดที่ทำร้ายจิตใจเขา แล้วเวลาทะเลาะกับผมชอบบอกเลิกเขา แต่ก็ไม่ได้เลิกกันจริงๆนะครับ แต่ครั้งนี้เขาคงทนไม่ไหวมั้งครับ

บวช 2 รอบแล้วครับ

รอบแรกบวช 41 วัน

ครั้งที่ 2 บวชเข้าพรรษามาครับ

หลังจากบวช มีแฟนคนล่าสุดยังไม่ได้เลิกกัน เลยยังไม่รู้ว่าต้องปลงอีกหรือเปล่า 555555

เอาง่ายๆ ก็อย่าพึ่งเลิกกับแฟนคนที่สอง ครับ

ตอนเลิกใหม่ๆเจ็บมาก แต่พอผ่านมาสักช่วงหนึ่งกลับเสียใจที่ไม่เลิกให้เร็วกว่านี้

อย่าพยายามลืมให้หมดทันทีครับ มันจะเฮิร์ทหนักมาก เป็นแบบคุณตอนนี้ไงล่ะ จริงไหม?

ลองใช้วิธีผม ให้จดจำแต่สิ่งที่ดี ๆ ต่อกันเอาไว้ สิ่งไม่ดีก็ทิ้งมันไปซะ จงเชื่อในโชคชะตา

ถ้าคนเป็นเนื้อคู่กันจริงยังไงก็หนีกันไม่พ้น ไม่แน่อนาคตคุณอาจได้กลับมาคบกันอีกครั้ง

แต่ถ้าไม่ใช่เนื้อคู่กันต่อให้ฝืนพยายามคบกันไปเท่าไหร่ ปลอบใจตัวเองไปเท่าไหร่ ก็ผิดหวังอยู่ดี

เอาเป็นว่าให้อยู่แบบมีกำลังใจ มีความหวัง ไม่แน่คู่แท้ของคุณเขาอาจกำลังรอคุณอยู่ก็ได้

ไม่มีใครรู้หรอก.. ยิ้มสู้ครับ ตั้งใจเรียน ทำงานไป ว่าง ๆ ก็สวดมนต์บ่อย ๆ ไปทำบุญ เดี๋ยวก็ดีขึ้นครับ.

เหมือนผมทุกอย่างเลยครับ555 นี้ก็เลิกันมา7วันละ เหมือนบางอย่างมันขาดหายไป อยากง้อมาก แต่รู้สึกผิดที่เคยทำไม่ดีที่ผ่านมาเลยไม่ง้อ
เพราะเค้าดูเหมือนพยายามอยากตัดเราออกจากชีวิตเหมือนกัน ถือว่าเค้าจะได้ไปเจอคนที่ดีกว่าเรามากๆ
ส่วนตัวผม ผมก็ยังทำใจไม่ได้เหมือนกัน ไม่อยากมีคนใหม่ แต่ก็รู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆนะ อีก2-3อาทิตย์น่าจะกลับมาหม้อคนอื่นได้เหมือนเดิม
เวลาเท่านั้นครับเพราะแรกๆผมก็หมดอาลัยตายอยากเหมือนกัน

แฟนคนแรกไม่นับนะสำหรับผม ที่นับคือคนที่อยู่ด้วยกันคนแรก กินข้าว นอน เที่ยว อยู่ด้วยกันตลอด3ปี วันที่เลิกกัน เธอบอกว่าผมเลวเกินไป (เธอมีคนรวยมาจีบ) ผมรั่วไป4-5เดือน อยู่แทบไม่ไหว ทุกวันนี้ผ่านมา4ปีแล้ว ตลอด4ปีที่ผ่านมาไม่เคยเจ็บเพราะผู้หญิงอีกเลย เพราะว่าโสดมาตลอด 555

ผมเพิ่งเลิกกับแฟนคนแรกที่คบกันมา 6ปี+ มา 2-3 เดือน ก็เศร้านะครับ เหมือนยังดูแลเค้าไม่ได้เต็มที่ นึกถึงวันที่ทำเค้าร้องให้แล้วรู้สึกแย่

เรื่องราวที่ผ่านมาด้วยกัน มันไม่ได้ช่วยให้เธอ ผูกพันธ์กับผมเลย มีแต่จะห่างกันเรื่อยๆ

ปีสุดท้าย ผมสัมผัสได้ว่า แววตา ท่าทางของเธอ แสดงถึงความหมดใจ

จริงๆ ผมไม่ได้อยากเลิกเลย แต่แล้วผมเลยเป็นฝ่ายบอกเลิกเธอไป เธอก็ขอโทษ

ตอนนี้ก็โหวงๆ ต้องหาอะไรทำ อย่าให้ตัวเองว่าง ดูหนัง ซีรีย ออกกำลังกาย

เชื่อว่าสักวันต้องเจอคนที่เค้าพอดีกับเรา

ไปกับเพื่อนครับ เที่ยวกับเพื่อน ส่วนถ้าคิดมากตอนกลางคืนก็เปิดเพลงเศร้าเลยครับ

เอาให้มันเสียใจมากที่สุดแล้ว จนน้ำตามันแถบจะไม่ไหลแล้วรุ่งเช้าเราจะเข้มแข็งขึ้นครับ

ร่าเริงฮะ เลิกไปมีใหม่ หมดรักไปนานแล้ว ด้วยสาเหตุหลายๆอย่าง

แต่ตอนนั้นก็อายุประมาณ 14 อะครับ เลยคิดอะไรได้ไม่เยอะและไม่กว้างพอด้วย

เมื่อเพื่อนผมเลย ครั้งที่ ๓ ไม่รู้จะสึกไหม

ผมว่าเป็นสิ่งที่ดีนะ ไม่เลือกที่จะซ้ำเติมตัวเอง ถ้าบวชแล้วได้ปฏิบัติ อบรมด้วย ยิ่งสงบไว

ถ้าได้บวชอนุโมทนาด้วย ต่อไปท่านอาจจะได้เจอเนื้อคู่ ที่เหมาะสม ที่ผ่านมา แค่เดินร่วมทาง แต่ไม่ได้เข้ามาร่วมชีวิต

แฟนคนแรกผมก็ยังจำจนถึงวันนี้นะ

เหตุการณ์มันเริ่มขึ้นวันที่ชมรม ให้จูงมือกันไปโรงหนังแล้วเพื่อนล้อน่ะล่ะ

แล้วเค้าก็ถามผม ว่า แล้วคิดกับเค้ายังไง คิดแบบที่เค้าล้อกันรึเปล่า

สุดท้ายก็เลยคบกันดู แต่คบแบบจริงจังนะ เค้าชอบสีฟ้า ชอบกินไอติมมะนาว ชอบดูเด็กผู้ชายเตะบอล ชอบวาดรูป เรียนก้เก่ง นิสัยดี ถึงตัวจะดำจะเตี้ย ผมก็ไม่คิดว่าจะเป็นปมด้อยอะไร

เคยโดนครูฝ่ายปกครองเรียกไปทำโทษทั้งคู่ด้วย ข้อหากินข้าวด้วยกัน(ไม่รู้เค้าหมั่นไส้หรืออย่างไร)

ผมไม่เคยลืมวันนั้นเลยนะ ทุกความทรงจำ แม้ผมจะยังเด็กก็ตามที

เค้าไม่เคยหายไปจากชีวิตผมครับ ถึงตอนนี้เค้าจะไม่มีชีวิตอยู่แล้วก้ตาม

วันสุดท้ายที่เจอกัน ผมก็ยังจำคำพูดสุดท้ายที่เธอพูดกับผมได้

.... ขอบคุณนะที่ยังรักกันอยู่ ....

คบกันตั้งแต่ ป.2 มาจบตอน ป.5

เค้าเสียขีวิตเพราะเป็นไข้เลือดออกครับ ผมจำได้วันที่โรงเรียนไปงานศพ ผมร้องไห้ตลอดงานแบบไม่อายใครเลย

มันก็ยังฝังใจจนถึงวันนี้

นับตั้งแต่นั้นมา ผมก็โสดมาจนถึงม.2 ได้แฟนใน RO เป็นคนสารคาม

ถ้าจะบอกว่า เลิกกับแฟนคนแรกมั้ย ผมว่าไม่น่าใช่ครับ แต่เป็นคนที่2นี่แหละที่ผมบอกเลิกเอง เพราะเค้าแอบมีคนอื่น

แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะเราไม่ได้ผูกพันธ์อะไรกันมากมาย

แต่รักแรกของผมนี่ฝังใจจริงๆนะ แฟนคนปัจจุบันก็ชอบอยากให้เล่าให้ฟังตลอด

เหมือนๆแนวกึ่งนิยายอะนะ แต่ก็เกิดขึ้นจริงกับผมครับ

ของผมเลิกตอนเรียนมหาลัยปี3 กินเหล้าหนักสิงอยู่แต่ร้านเหล้าในข้าวสาร ปล่อยตัวปล่อยใจใครชวนไปไหนไปหมด ช่วงนั้นใช้ชีวิตเปลืองมาก

กินข้าวไม่ลงครับ กินได้แต่นิดๆ

ทำอะไรก็อารมเสียไปหมด

แต่ยังว่าเวลาเยียวยาใจ ค่อยๆลืมไปเรื่อย

ทุกวันก็จำได้อยู่ แต่ก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรละ

ซึมไปเป็นเดือน ไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น
อะไรที่ไม่เคยทำทำหมดแดกเหล้าดูดบุหรี่กลับบ้านดึก

ใช่ครับเหมือนเค้าจะตัดเราออกทุกช่องทาง ของผมนี่เค้าบล็อคผมทุกอย่างเลยครับ

ผมว่ากรณีผมคล้าย จขกท. นะครับ คือตอนที่เลิกก็เสียใจ ไม่อยากเลิกเลย แต่เพราะเราทำไม่ดีกับเขาไว้เยอะมาก ภายนอกดูเหมือนไม่เสียใจ แต่ข้างในมันทั้งร้องทั้งเสียใจที่ต้องเลิกกัน ตอนที่เลิกกันเขาเมล์หาผมว่าผมไม่รู้สึกเสียใจอะไรเลยใช่ไหม ผมอ่านแล้วถึงกับจุกเะราพไม่ใช่ไม่เสียใจ แต่ต่อหน้าทำเป็นไหว ทั้งๆที่ข้างในมันอยากจะกลับไป


แต่ตอนนี้ก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เลิกกันมา5-6ปีแล้วครับ




พูดแล้วคิดถึง คิดถึงความทรงจำดีๆที่เคยมีให้กัน คิดถึงว่าครึ่งหนึ่งเราเคยรักกัน

ร้องไห้ฟูมฟายทุกวัน 1 เดือนแรก

จิตใจโคตรอ่อนแอ 2 เดือนแรก

รู้สึกกลับมาเกือบปกติได้จริงๆหลังจาก 6 เดือนผ่านไป

สู้ๆครับ แล้วมันจะผ่านไปได้แน่ๆครับ