ภาคก่อนครับ
http://www.soccersuck.com/boards/topic/1332803
หลังจากช่วงนั้น ผมได้ไปปรึกษาเพื่อนๆ สาวของผม จึงได้ข้อตกลงว่า สู้ต่อไปนะ
เริ่มภาค II นะครับ
ตอนนั้นน้องเค้าไปเรียน ตอนนี้กลับมาแล้วครับ ก็ได้เจอกันทุกวัน เพียงแต่ผมพยายามคุยกับน้องเค้ามากขึ้น ผมจะขอเล่าเหตุการณ์สำคัญๆ ดังนี้นะครับ
- เจอกันวันแรก ผมถามว่า หวัดดีครับ สบายดีไหม หายไปนานนะครับ เค้าก้ตอบไปเรียนมาค่ะ ลาลาลา พอสบช่องผมถามว่า 'ไลนที่ผมให้ไป ไม่เห็นแอดมาเลยครับ' น้องตอบว่ามันหายตอนย้ายห้องค่ะพี่ ผมก้เลยอึ้งไปสักพัก และไม่ได้คุยอะไรต่อ อีกวันผมเลยบอกว่า งั้นคราวนี้พี่เอานามบัตรมาให้ ช่วยกดไลคเพจของพี่หน่อยนะ ในนั้นมีไลน มีเบอรด้วยนะ ลาลาลา เค้าก้โอเคค่ะ พร้อมส่งยิ้มให้
- วันอื่น ๆ ผมก้อชวนคุยปกติเหมือนคนทั่ว ๆ ไป คือ เป็นยังไงบ้าง เรียนสนุกไหม มีเพื่อนเยอะไหม ลาลาลา ประมาณนี้นะครับ
- วันก่อนวันสำคัญ ผมพยายามค้นหาเฟสบุ้คน้องเค้า จากชื่อจริง ค้นหายากมาก เจอช่องยูทูป เจอสมัยเค้าเรียน มปลาย จนไล่มาเจอเฟสบุ้คหลัก 'ในเฟสบุ้คหลัก น้องไม่มีปุ่มแอดรับเพื่อน ไม่มีปุ่มสะกิด ไม่มีอะไรเลยนอกจาก 'ข้อความ' ครับ ตรงนี้ผมเลยไม่เข้าใจว่า เพราะอะไร ทำไมน้องถึงปิดกั้นตัวเองได้ขนาดนี้ ผมจึงส่องย้อนดูบ้าง สรุปได้ว่า 1 น้องไม่ได้เป็นทอม หรือ ดี้แน่นอน 2 น้องเพ้ออยากมีแฟน แต่ทำไมถึงต้องปิดกั้นตัวเอง หรือตัวผมมันน่าเกลียดมาก จบช่วงแอบส่องเฟสนะครับ
- วันต่อมา ผมได้เล่นเกมท้าประลองกับน้อง ว่า 'ถ้าพี่หาเฟสบุ้คน้องเจอ เราไปเดทกันได้ไหมครับ' ปรากฏว่าน้องรับคำท้าครับ ใช้เวลาเพียงแปปนึง ผมก้บอกหาเจอแล้ว ไปวันไหน นัดมาได้เลยนะประมาณนี้ครับ น้องเกรง ๆ ตอนแรก เหย่มาว่า พี่เลี้ยงนะ นู๋พาเพื่อนไปด้วยได้ไหม ผมตอบตกลง ได้แน่นอนครับ
- ผ่านไปอาทิตย์กว่า ผมไปทวงสัญญา น้องบอกเหนื่อย ทำงานเหนื่อย ยังไม่ว่างเลย ผมก้โอเค ๆ
***แต่สิ่งที่ได้จากการพยายามรอบนี้คือ น้องไม่เดินหนีผมอีกแล้ว ช่่วงแรกอาจจะถามไปตอบมา แต่หลังๆ น้องเริ่มคุยก่อนบ้าง น่าจะถือว่าดีขึ้นใช่ไหมครับ??
สรุป
-ผมควรทำใจแล้วใช่ไหมครับ น้องเค้าอายุห่างกับผม 10 ปี ผมอาจจะดูแก่ไปสำหรับเค้ามากเลยใช่ไหมครับ
-เพื่อนผมมันบอกว่า ถ้าผญเค้ามีใจให้บ้าง ต่อให้เหนื่อยแค่ไหนเค้าก้จะคุยกับเราเอง ไม่เป็นแบบนี้หรอก
มีคนถามผมว่าทำไปทำไม ชอบเค้าตรงไหน
ผมตอบไม่ได้ ผมรู้สึกแค่เวลาที่เค้ายิ้ม มันมีสเน่ห์กับผมเหลือเกิน ต้องรออีกกี่ปีถึงจะได้เจอรอยยิ้มแบบนี้อีก ถ้าไม่ให้ผมพยายามตอนนี้ผมคงต้องเสียใจไปตลอดชีวิตแน่ๆ
ผมคิดว่าก่อนที่เค้าจะกลับไป ผมจะบอกเค้าว่าผมชอบเค้า ซึ่งผมคงไม่คาดหวังว่าเค้าจะชอบหรือดีใจ แต่อย่างน้อยการได้พูดออกไปมันน่าจะช่วยความรู้สึกของผมได้ดีกว่านี้
ขอบคุณที่อ่านนะครับ ขอตัวไปนอนก่อน พรุ่งนี้จะรออ่านทุกคอมเม้นนะครับ
*จริง ๆ มันมีรายละเอียดเยอะกว่านี้ แต่ผมง่วงนอน ไว้จะมาต่อนะครับ*