ชาวเน็ตแห่แชร์แง่คิดการทำงานของคุณผรินทร์ สงฆ์ประชา เจ้าพ่ออีคอมเมิร์ซ ที่ฝากถึงมนุษย์เงินเดือน ให้กล้าที่จะถูกเกลียด เพื่อให้งานออกมาดี ดีกว่ารักษามิตรภาพในออฟฟิศ จนคุณภาพของงานออกมาแย่


คุณผรินทร์ สงฆ์ประชา ยังบอกอีกว่า มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ตนได้พูดคุยกับเพื่อนอาวุโส ซึ่งเป็น CEO อยู่ประเทศจีน ว่า ตนมีปัญหาทำงานกับเพื่อนคนไทย ควรจะประนีประนอมยังไง ไม่ให้งานเสีย ซึ่งเขาก็ตอบกลับมาเป็นข้อ ดังนี้

- ไม่ต้อง"ประนีประนอม” ...ต้องรักษามาตรฐานไว้
- ปัญหากับคนไทย...คุณไม่ต้องสนใจ
- เพราะอีกสิบปี...โลว์คอสแอร์ไลน์ จะยิ่งถูกลง
- บริษัทต่างชาติ...จะหาคนเก่งๆ
- จากสิงค์โปร์...เกาหลี...อินเดีย
- มาทำในตำแหน่งสำคัญๆ
- บินมาไทยทำงาน...และบินกลับบ้านวันหยุด
- ส่วนคนมาตรฐานไทย ๆ
- จะถูกวางไว้ที่ตำแหน่งสวยหรู ที่เรียกว่า
- "ตำแหน่งสูงสุดที่คนไทยเป็นได้”
- เพราะมาตรฐานคนไทย...เลยไม่ได้เป็นมากไปกว่านั้น

พอได้ฟังแบบนี้ ตนก็บอกเลยว่า คำพูดชุดนี้อยู่กับตนมา 12 ปี มันคือ Best Advice of Life สำหรับคนที่ต้องดิ้นรนไปข้างหน้า

นอกจากนี้ คุณผรินทร์ สงฆ์ประชา ยังทิ้งท้ายอีกว่า จงเคารพศักดิ์ศรีของตัวเอง กล้าที่จะถูกเพื่อนร่วมงานเกลียด อย่าเสียเวลา ไปรักษามิตรภาพห่วย ๆ ในออฟฟิศ เพราะเวลา ของคุณต้องเอาไปใช้กับสิ่งสำคัญอย่างอื่น มากกว่ามาใช้ประนีประนอมกัน ในคุณภาพการทำงาน

ภาพและข้อมูลจาก เฟซบุ๊ก Parin Parinest Songpracha


พอดีผมกำลังเหมือนว่าจะมีปัญหากับเพื่อนร่วมงาน พอดีอ่านบทความนี้ก็รู้สึกดีครับ

เป็นตัวของตัวเองเหอะครับ

ทืบอย่างเดียวเพื่อร่วมงานผมจนตอนนี้หงอกันหมดเจอน่าผม หวัดคับลูกเพ่

คุณเก่งแบบนั้นรึป่าวล่ะครับ ถ้าไม่ก็อย่าทำตามเลย

ทุกอย่างมันจะมีจุดสมดุลของมันครับ ถ้ามผจะเก่งแบบโคตรซุเปอร์ฮีโร่ฟ้าประทานแค่ไหน ผมก็จะทำให้ทีมเป็นหนึ่งเดียว

การงานไม่ใช่ทุกอย่างหรอก ความเป็นมนุษย์ต่างหาก

"ปล่อยวาง" ซะบ้างเถอะ

จริงอย่างที่ คห3 ว่าครับ

เมื่อปีที่แล้วผมอยู่บริษัทสัญชาติ US ที่นึงด้าน Consulting ทุกคนมีทัศนคติที่ดีในการทำงาน ร่วมงานกับต่างชาตินี่ไม่ได้ดูด้อยกว่าเลยซักนิด ผมยังงงอยู่ว่าทำไมเราไม่เจริญเท่าสิงค์โปร
ปีนี้ผมย้ายออกมา Join กับบริษัทแนวเดียวกับแต่สัญชาติเอเชีย ผมเข้าใจเลยว่าทำไมเราไม่ไปไหนซักที มันอยู่ที่ทัศนคติการทำงานของแต่ละคนจริงๆ

ที่ผ่านมาอาทิตย์ที่แล้ว ผมได้ทำงานร่วมกับคนสิงคโปร์ เค้าเป็นคนที่ ตรงไปตรงมา

เอาก็บอกเอา ไม่เอาก็บอกไม่เอา ตอนนี้ผมรอเซ็นต์สัญญากับเค้า อาทิตย์หน้านี้ครับ

ทัศนคติเค้าไปในแนวทางที่ดีเลยครับ

ผมชอบให้งานเดินหน้าและรวดเร็วมากกว่า ค้างคาและเงียบ ต้องใช้ทั้งไม้อ่อนและไม้แข็ง

ผมเคยทำงานร่วมกับทหารอิสราเอล ที่เป็นชาวยิว

บอกเลยว่าต่างจากเรามากความเป็นระบบระเบียบ

เวลาพัก เวลาทำงาน เขาจริงจังมาก

รู้เลยทำไมฮิตเลอร์ถึงกวาดล้างพวกเขา

ได้อ่านตั้งแต่เมื่อวานละ


เหมือนเป็นพวกองุ่นเปรี้ยว พยายามทำตัวต่าง จากความแตกแยกของตัวเอง

เข้าสังคมไม่ได้ ก็เลยโมโหสังคม

แต่ผมก็ยังเชื่อว่าระบบ TEAM WORK นั้นสำสัญกว่าการทำงานคนเดียว

ถ้าทำอย่างแกว่าหมดทุกคน สังคมเราคงเหมือนโลกของหุ่นยนต์ รับคำสั่งแล้วก็ทำงานมุ่งแต่ผลลัพธ์ หารู้ไม่ว่ามนุษย์มันเป็นสัตว์สังคม จะเป็นหมาป่าเดียวดายได้ก็ต้องเก่งจริงๆจนคนรอบข้างยอมรับเท่านั้นแหละ ถ้าแค่คิดว่าตัวเองเจ๋งไปเองคนเดียวทำอะไรก็ได้ไม่สุดหรอกเมื่อรอบข้างไม่เต็มใจร่วมมือด้วย

ยังมีสาขาอีกเยอะนะที่ทำคนเดียวไม่ได้ คือเค้าพูดถูกว่าควรจริงจัง ควรกล้าแสดงความเห็น แต่ถ้าไม่เก่งขนาดมองทุกอย่างขาดด้วยตัวคนเดียว งานมันไม่ไปถึงไหนหรอก

ผมมีเพื่อนญี่ปุ่นเกาหลีไต้หวัน บอกเลยว่าบางคนก็ไม่ได้เก่งอะไร แต่ภาพรวมประเทศเค้าดีมากๆก็เท่านั้น พวกเราถ้าขยัน ตั้งใจทำงาน ไม่ขี้เกียจ ไม่คดโกง ไทยไม่แพ้พวกนี้แน่ๆ แต่ยังติดวังวนของความเห็นแก่ตัวตั้งแต่ระดับรากหญ้าจนถึงยอดปีรมิดก็เท่านั้น

ส่วนเรื่องเพื่อนร่วมงานก็เหมือนครับ คนไทยติดการเมืองในบ.เยอะครับ ถ้าหลุดได้ปัญหาพวกนี้เล็กน้อยมาก

มู้เมื่อวานก็มีครับ เนื้อหาที่เอามาลงในมู้นี้ดีนะ
แต่ข้อความเต็มๆเลย เป็นแนวคิดที่ผมว่าแย่ สุดโต่งมากไป

ขอก้อปที่ตอบในมู้นั้นมาตอบอีกก็แล้วกัน

เรื่องที่ว่าด้วยทฤษฏีแอดเลอร์เค้าดีนะครับ แต่ต้องรู้จักคิด วิเคราะห์ก่อนที่จะนำมันมาใช้

ผมว่ามันสุดโต่งเกินไป คงไม่ต้องให้ถึงกับเกลียดหรอก
ไม่งั้นมันทำงานร่วมกันไม่ได้จริงๆ

มีเงินมีหน้ามีตาในการงานแต่โดนคนเกลียดขี้หน้า แบบนี้ผมไม่เอาอ่ะ

พอดีที่ทำงานผมสอนให้รู้จักแต่คำว่า "ทีมเวิร์ค"

กล้าที่จะโดนเกลียด

แต่ไม่ใช่ทำตัวให้คนเกลียด

อ่านแล้ว มันชวนให้รู้สึกเหมือนถูกสอนให้เห็นแก่ตัวยังไงพิกล
เพราะงานเอง ก็ไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิต
แต่มันก็มีเหตุผลอยู่ บางสิ่งก็เป็นเรื่องจริงที่ถูกนำมาผสมกับมุมมองของเจ้าของบทความ การจะนำข้อความทางโซเชียลเน็ตเวิร์คที่ใครก็ไม่รู้เขียน เป็นคนที่เราไม่เคยรู้จักว่านิสัยดีน่าคบหรือน่ารังเกียจ. แค่มีชื่อเสียงนิดหน่อยพูดออกมา ควรพิจารณาตีความดีๆอย่าเอาอารมณ์ตอนนั้นมาเป็นที่ตั้งเลยครับ เลือกคัดกรองก่อนจะนำไปใช้ดีกว่า

คงไม่มีใครที่อยากอยู่โดดเดี่ยว พูดคุยในที่ทำงานได้แต่เรื่องมาตรฐานพ่องหรอกครับ

อย่างน้อยเวลาคุณรถเสีย เอารถเข้าอู่ซ่อม แล้วต้องไปเอาก่อนอู่ปิดแต่หัวหน้างานไม่ให้ออกไปนอกสถานที่ คุณพอจะมีเพื่อนที่ไว้ใจได้ช่วยดูงานที่คุณรับผิดชอบอยู่รึเปล่า? หรือคุณต้องทำตามมาตรฐานเท่านั้น?

ผมเชื่อว่า มีคนรักดีกว่ามีคนเกลียด แต่ต้องรู้อะไรคือยืดหยุ่นได้และอะไรคือมาตรฐานที่ต้องคงไว้ อย่าเอาแต่ยึดมาตรฐานอย่างเดียว มันจะกลายเป็นคนที่ไม่มีใครอยากคบหานอกจากพวกหวังผลประโยชน์ครับ

ช่ายเลยครับ

เอาจริงๆ เลยนะ พวกเป็นคนที่เพื่อนไม่คบ

ถ้าทำงานไป ละรู้สึกว่า งานมันหนัก แต่เงินมันน้อยมากเทียบกับงาน

และเราสามารถหางานที่ได้มากกว่านี้ ได้ไม่ยากนัก ผมควรจะออกมาไหม

โดนบีบโอทีด้วยบางที ทั้งๆที่ไม่ใช่งานผมเลย และผมเพิ่งเข้ามาทำด้วย