การเข้ามาเป็นนายใหญ่คนใหม่ในถิ่นสแตมฟอร์ด บริจด์ ของอันโตนิโอ คอนเต้ เทรนเนอร์ผู้พายูเวนตุสคว้าแชมป์ไร้พ่าย สร้างความตื่นเต้นให้แก่สาวกเชลซีไม่น้อย และการที่คอนเต้พาอิตาลีที่ไม่มีสตาร์ดังในแนวรุกโลดแล่นบนยูโร 2016 ที่ผ่านมาได้อย่างน่าประทับใจ ยิ่งทำให้แฟนสิงห์ต่างตื่นเต้นขึ้นเป็นสองเท่า ยิ่งอดใจไม่ได้ที่จะรอดูทีมรักกับเทรนเนอร์คนใหม่

ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้นครับ ตื่นเต้นมากทีเดียวกับการที่จะได้เห็นเชลซีภายใต้การคุมทีมของกุนซือจอมเฮี้ยบผู้นี้ ผมจึงพลาดไม่ได้ที่จะชมเกมอุ่นเครื่องของทีม

จากการชมเกมอุ่นเครื่องทั้งสองนัดของผม ผมพบว่าคอนเต้เปลี่ยนแนวทางการเล่นของเชลซีไปมากเลยครับ ที่เห็นได้ชัดคือ จากที่ใช้ 4-2-3-1 มาเนิ่นนาน คอนเต้เข้ามาก็ปรับเป็น 4-2-4 ไปซะนี่

โดย Formation การยืนในเกมรุกแบบเดิมจะเป็นแบบนี้ครับ

------------FC-------------
--AML----AMC----AMR---
--------MC------MC-------
--LB----CB----CB----RB--
------------GK-------------

ขณะที่แบบใหม่ (4-2-4) จะยืนลักษณะนี้ครับ

--LW----FC----FC----RW--
--------MC------MC---------
--LB----CB----CB----RB---
------------GK--------------

เรียกได้ว่า ยกเครื่องระบบการเล่นโดยเฉพาะกองกลางกับกองหน้าไปหลายตำแหน่งเลยทีเดียวเชียวครับ ต่อจากนี้ผมจะเล่ารูปแบบให้ฟังตามที่ผมได้พบเห็นมานะครับ การเข้ามาของคอนเต้นั้นทำให้รูปแบบเกมรุกของเชลซีเปลี่ยนแปลงไปพอสมควร และมีจุดที่น่าสนใจดังนี้ครับ



1.เพิ่มแดนหน้า

เมื่อฤดูกาลที่ผ่านมาปัญหาหลักในเกมรุกของเชลซี คือการโจมตีในพื้นที่สุดท้ายทำได้ไม่ดีนัก อันเนื่องมาจากคู่ต่อสู้มักจะถอยลงมาคุมโซนลึก บริเวณหน้ากรอบเขตโทษ ทั้งกองหลังและกองกลางรวมๆกันแล้วประมาณ 9 คน ซึ่งทำให้ยากแก่การจ่ายทะลุช่อง หรือเลี้ยงตะลุยเข้าไปได้ ในหลายๆครั้งเรามักจะเห็นบรรดากองกลางได้แต่ถ่ายบอลกันไปมา อยู่ระหว่างเส้นกลางสนามกับหน้ากรอบเขตโทษ แต่หาจังหวะเจาะเข้าทำไม่ได้สักที พอจ่ายลุ้นเข้าไปก็กลายเป็นเสียบอล แล้วถูกสวนกลับ การจะใช้วิธีโยนบอมบ์เข้าไปนั้น โอกาสที่จะเอาชนะกองหลังฝั่งตรงข้ามมีน้อย เนื่องจากมีกองหน้าตัวยืนแค่คนเดียว

แผนใหม่ 4-2-4 นี้จะตัดปัญหาเรื่องเกมรุกในพื้นที่สุดท้าย เนื่องจากจะเพิ่มจำนวนกองหน้าขึ้นมาอีก 1 คน และตัวรุกริมเส้นสองข้างจะยืนสูงขึ้น ทำให้จำนวนผู้เล่นในการรุกโจมตีพื้นที่สุดท้ายจะมีมากขึ้น มีตัวเลือกในการจ่ายบอลมากขึ้น เวลาโยนบอมบ์เข้าไปก็จะมีคนเข้าโจมตีมากขึ้นนั่นเอง ซึ่งจากเกมอุ่นเครื่องที่ผ่านมาจะเห็นได้ว่าเวลาที่จะเปิดบอลเข้าไปในเขตโทษ จะมีผู้เล่นเชลซีอย่างน้อย 3 คนกรูกันเข้าไปในกรอบ เพื่อกดดันแผงหลังและหาโอกาสเข้าทำ



2.แดนกลางน้อยลง

แม้ว่า 4-2-4 จะลดปัญหาเรื้อรังในเรื่องการเข้าทำพื้นที่สุดท้ายลงไป แต่ก็ต้องแลกมาด้วยการลดจำนวนกองกลางลง ซึ่งสำหรับฟุตบอลสมัยใหม่ที่เน้นการต่อสู้ในแดนกลาง ถือว่าเป็นการเดิมพันที่เสี่ยงอย่างมหาศาล!!

โดยปกติสำหรับ 4-2-3-1 ของเชลซีเมื่อฤดูกาลก่อน กองกลาง 5 คนจะครองบอลบุกและถ่ายบอลไปมาบริเวณหน้ากรอบเขตโทษของฝั่งตรงข้ามเพื่อหาโอกาสเข้าทำ แต่สำหรับ 4-2-4 แผนใหม่เอี่ยมนี้ ในเวลาครองบอลทำเกมรุก กองกลาง 2 คน จะจ่ายบอลเชื่อมเกมกันกับกองหลังทั้ง 4 คนเป็นหลัก บริเวณหลักในการครองบอลจึงถอยจากหน้ากรอบเขตโทษคู่แข่งมาเป็นบริเวณวงกลมกลางสนามแทน

โดยในเวลาครองบอลปกติ CB และ MC จะยืนกันเป็นสี่เหลี่ยม และเคลื่อนที่ขยับตามช่องว่างเพื่อรับ-จ่ายบอล ฟูลแบ็คสองข้างจะขยับขึ้นมายืนระนาบเดียวกันกับกองกลาง เพื่อเพิ่มทางเลือกในการจ่ายบอลมากขึ้น ปีกทั้งสองข้างจะลงมาช่วยต่อบอลในยามที่ต้องการเพิ่มทางเลือกในการเล่น ในบางโอกาสกองหน้าคู่จะมีคนใดคนหนึ่งลงมาช่วยล้วงบอล และดึงตัวประกบเพื่อเปิดช่องในการเล่น ส่วนอีกคนยืนค้ำแนวเดียวกับแนวรับฝั่งตรงข้ามเพื่อรอบอลทะลุช่อง หรือทำลายกับดักล้ำหน้า




3.ไม่กลัวการยืนคุมโซนลึกอีกต่อไป

อย่างที่ได้กล่าวไปว่า ปัญหาหลักเกมรุกฤดูกาลที่แล้วของเชลซี คือถูกยืนคุมโซนลึกเมื่อไหร่ก็จะเจาะไม่ค่อยได้ สำหรับ 4-2-4 นี้ คือแผนที่จะมาแก้ทางแนวรับสองชั้นของฝั่งตรงข้าม โดยผมมองว่ามีสองเหตุผลที่อธิบายข้อนี้คือ

เหตุผลแรก แผน 4-2-4 คือแผนที่ลบจุดด้อยเรื่องจำนวนกองหน้าที่มีน้อย การเพิ่มจำนวนกองหน้าเป็น 2 คน ทำให้ CB 2 คน อาจต้องรับมือกับกองหน้าในลักษณะ 1ต่อ1 ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องยากมากสำหรับกองหลัง และมีโอกาสที่จะพลาดพลั้งเวลาถูกครอสบอลเข้าไปสูง

เหตุผลที่สอง อย่างที่ได้บอกไปว่า การครองบอลหลักจะถอยจากหน้ากรอบเขตโทษฝั่งตรงข้ามมาเป็นบริเวณวงกลมกลางสนามแทน ทำให้คู่ต่อสู้เลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องขึ้นมาไล่บอลสูงขึ้น ทำให้แนวรับฝั่งตรงข้ามจากเดิมยืนกันต่ำมากต้องมายืนสูงขึ้น และพื้นที่ระหว่างกองกลางและกองหลังของฝั่งตรงข้ามก็จะเปิดมากขึ้น ผู้เล่นแนวรุกของเชลซีก็จะมีช่องให้โจมตีมากขึ้นนั่นเอง



4.แต่ถ้าถูกเพรสซิ่งสูง มีเสียว!!

หากใครได้ดูเกมแห่งปีระหว่าง เยอรมันกับอิตาลี ในยูโร2016 จะเห็นได้ว่า โยอาคิม เลิฟแก้ทางเกมบุกแบบคอนเต้ โดยการให้ลูกทีมเพรสซิ่งสูงตั้งแต่หน้ากรอบเขตโทษของอิตาลีเลยทีเดียว ซึ่งได้ผลอย่างมาก โดยการบีบสูงนี้ เป็นการเพรสซิ่งในลักษณะการปิดโอกาสในการขึ้นเกมจากทั้งกองหลังและกองกลาง ทำให้อิตาลีออกบอลสร้างเกมรุกได้ลำบากมากที่สุด จนแนวรุกอิตาลีที่ยืนห่างจากกองกลางค่อนข้างมากถูกตัดออกจากเกมแทบไม่ได้บอลเลย สุดท้ายคอนเต้จึงต้องแก้หมาก

ระบบ 4-2-4 ของเชลซีก็เช่นกัน หากถูกเกมเพรสซิ่งสูง กดดันกองหลังและกลาง 2 ตัวลักษณะแบบนี้ (บีบช่องของผู้เล่น ที่เป็น 1* ในสปอยล์ข้างบน) อาจทำให้ขึ้นเกมได้ยาก และสุดท้าย 4 ตัวรุกก็จะถูกตัดออกจากเกมไป



5.กองกลาง 2 ตัว ต้องเก่งจริงๆ

แผนการเล่นยอดนิยมในปัจจุบัน คือ 4-2-3-1 ซึ่งเป็นแผนที่มีข้อดีคือแดนกลางแน่นมาก ซึ่งหากทีมที่กองกลางเยอะแล้วมาเล่นเพรสซิ่งสูงกับ 4-2-4 เชลซี นั่นหมายความว่ากองกลางทั้งสองตัวของเชลซี อาจจะต้องเผชิญกับสถานการณ์ถูกรุมแบบ 2ต่อ1 หรือ 3ต่อ2

ประกอบกับ การที่เชลซีครองบอลโดยใช้ CB และ MC เป็นหลักนี้ หากจ่ายพลาดขึ้นมาอาจถูกจ่ายทะลุหลุดเดี่ยวไปดวลกับผู้รักษาประตูสูงมาก (ขณะที่ 4-2-3-1 ซึ่งใช้กองกลาง 5 ตัวเป็นหลักในการครองบอล หากพลาดก็ยังมีกองหลังคอยรองรับอีก 1 ชั้น)

จากเหตุผลทั้งหมดทั้งมวลนี้ ทำให้กองกลางทั้งสองตัว จำเป็นจะต้องเก่งมากๆ
ต้องสามารถเอาตัวรอดในสถานการณ์คับขันได้ดี เพราะโอกาสถูกรุมมีสูง
ต้องสมาธิดีความแน่นอนสูง เพราะถ้าพลาดมีโอกาสหลุดเดียวสูง
ต้องตัดเกมได้ เพราะตัวเองต้องเจอกองกลางตัวรุกของฝั่งตรงข้ามเต็มๆ
ต้องจ่ายบอลดี เพราะแดนหน้ายืนค่อนข้างห่าง
ต้องขยันวิ่งเยอะ เพราะจำนวนผู้เล่นในแดนกลางมีน้อยกว่าฝั่งตรงข้าม

เรียกได้ว่า หนักเอาการสำหรับภาระของกองกลางทั้งสองคนในแผนนี้



6.โจมตีจากริมเส้น จุดขายในเกมรุก

ถ้าใครได้ชมการอุ่นเครื่องของเชลซีทั้งสองนัด จะเห็นได้ว่าหนึ่งในผู้เล่นที่เล่นได้โดดเด่นที่สุดคือ วิคเตอร์ โมเสส ทั้งนี้ก็เพราะแผน 4-2-4 เป็นแผนที่เอื้อต่อการโชว์ความสามารถของผู้เล่นริมเส้นอย่างมาก

ปัจจัยแรก การที่ฝั่งตรงข้ามต้องขึ้นมาบีบสูง ทำให้พื้นที่ระหว่างกองหลังและกองกลางฝั่งตรงข้ามกว้างขึ้น ตัวรุกริมเส้นมีพื้นที่ให้เล่นมากขึ้น สามารถใช้ความสามารถเฉพาะตัวโจมตีฟูลแบ็คฝั่งตรงข้ามได้ง่าย

ปัจจัยที่สอง มีกองหน้าสองคนทำให้การโจมตีด้วยการครอสบอลจากริมเส้นมีประสิทธิภาพมากขึ้น เพราะมีตัวคอยเข้าทำในกรอบอย่างต่ำ 3 คน (กองหน้า 2 คน อีก1คนคือปีกอีกฝั่งที่ไม่ได้เปิดบอล จะบีบเข้ามาโจมตีเสาสอง)

ข้อนี้ต้องชมคอนเต้ว่าเลือกจุดขายได้ถูกต้อง เพราะว่าจุดเด่นในแนวรุกของเชลซีชุดนี้คือมีตัวรุกริมเส้นระดับพระกาฬหลายคน (อาซาร์ เปโดร วิลเลี่ยน กวาดราโด้ รวมไปถึงแบ็คอัพที่ผีเท้าไม่ได้น่าเกลียดอย่าง โมเสส ตราโอเร่ และเคเนดี้ด้วย)



สรุปแล้ว 4-2-4 ของคอนเต้ เป็นระบบการเล่นที่น่าสนใจทีเดียว เพราะด้วยระบบอาจสามารถแก้จุดบอดในแนวรุกของเชลซีและช่วยให้ตัวริมเส้นเฉิดฉายได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็แลกมากับความเสี่ยงในแดนกลางที่อาจมีจำนวนน้อยกว่าคู่แข่ง ฉะนั้นเราต้องมาดูกันต่อไปว่าเมื่อเอาแผนนี้มาใช้ในพรีเมียร์ลีกแล้ว ผลจะเป็นอย่างไร เชลซีของคอนเต้จะประสบความสำเร็จแค่ไหน ตัวเลขในตารางคะแนนจะเป็นตัวชี้วัด และผมชักจะอดทนรอการเปิดฤดูกาลไม่ไหวซะแล้วครับทุกท่าน!!





ปล. ผมวิเคราะห์จากประสบการณ์ในการดูบอล(อันน้อยนิด)ของผม อาจมีบางจุดที่ผิดพลาดบ้าง หากมีจุดไหนที่ไม่ถูกใจ ต้องขออภัยด้วยนะครับ ชอบหรือไม่ชอบยังไงติชมได้นะครับ ยินดีรับฟังทุกเสียงตอบรับครับ

Edit ถ้าชอบก็ช่วยกันโหวตขึ้นกระทู้แนะนำด้วยนะครับ

ดูๆแล้วระบบดีเอาเรื่องเลยครับ แต่ตัวผู้เล่หลายตัวของเรายังไม่ใช่แน่ๆ

เขียนได้ดีครับ ไม่ใช่แฟนสิงบลูแต่แผล่บให้

วิเคราะห์ได้ดีครับ
เเต่กลางต้องโครตเทพ
อึด ขึ้นลงเร็ว วางบอลเเม่น
ตัดจังหวะต้องดี

รวมถึงหลังต้องวางบอลดีมาก
ปีกนี่ต้องโครตจี๊ด
เพราะเน้นจากปีก

มิเกลอยู่ทั้งคน หายห่วงครับ

เอาเข้าจริงๆ มันก็คือ 4-4-2 ปกตินั่นแหละ เพียงแต่ปรับเป็น 4-2-4 ปีกจะดันขึ้นสูงเวลาเปิดเกมบุก แต่พอจังหวะเกมรับก็กลับมาอยู่ในระบบ 4-4-2 ดีไม่ดี 4-5-1 ด้วยซ้ำ มีหน้าต่ำที่ทำหน้าที่ลงมาเป็นเป็นกองกลางอีกคน



edit: นิดนึง

ถ้าจำไม่ผิด FC Barcelona ก็เคยเล่นแผนคล้ายๆ 4-2-4 อยู่ช่วงนึงนะ(เพียงแต่ตำแหน่งยืนอาจจะขยับขึ้นลงเหลื่อมกันนิดหน่อย) ประมาณช่วงปี 2006-2009

--------------D.Villa--------------------------
------------------------L.Messi--------Pedro-
----A. Iniesta---------------------------------
-------------------------------Xavi------------
------------------Busquets--------------------
-Abidal-------Puyol------Márquez----Alves-
-------------------Valdes---------------------

4-2-4 มันต่างจาก 4-2-3-1 นิดเดียวเองนะผมว่า

แค่เปลี่ยนตำแหน่งกลางรุกเอาไปเล่นกองหน้าเต็มตัวเลย

แล้วพอถึงเวลาจะให้ถอยลงต่ำมาคนนึงมันก็กลับมาเป็นแผนเดิมแล้ว

ผมว่าอาจจะดีก็ได้ เพราะตอนนี้กลางรุกไม่มีใครเหมาะเลย ออสก้าก็ยังพึ่งไม่ได้ วิลเลี่ยนอยู่ริมเส้นก็น่าจะดีกว่า

อ่านละได้ความรู้ดีครับ ส่วนตัวคิดว่ากองหลังต้องแน่นด้วย ไม่งั้นจบแน่

อ่านจบแล้วครับ เขียนได้ดีทีเดียว

กลางแท้ๆเรามีแค่ ไม่กี่ตัวเอง เขส ,มาติซ ,มิเกล ,กองเต้, ชีค

แต่ริมเส้นเรานี่มีแต่โหดๆ ถ้าตามแผนที่ท่านว่า ปีนี้เกมส์รุกเรา พวกริมเส้น จี๊ดๆทั้งหลาย คงได้วาดลวดลายกันมันส์

รอดูเปิดฤดูกาลเหมือนกันว่า เจ้าพ่อแทคติค อย่างคอนเต้ จะพาทีมไปได้ไกลแค่ไหน

MC กองเต้ กับใครดีครับ

กองกลางนี่ต้องโหดมากเลยนะ ต้องอึด เทคนิคดี จ่ายบอลได้ ฉลาด
ซึ่งมันหายากมากๆ ต้องมีอลองโซ่สักสองคน

กลาง2คน ก็องเต้น่าจะเป็นตัวยืนแน่นอน ถ้าคนที่ยืนคู่ คอนเต้เลือกเชส มาติชกะออสก้าก็ต้องนั่งสำรอง รวมถึง มิเกลกะลอฟตัสชีค(ถ้าไม่ถูกปล่อยออกไป)

ไหนจะชาโลบาห์ที่กำลังฉายแววอยู่ จะสอดแทรกขึ้นมาได้มั้ย

กังวลแผงหลัง กลัวโดนฉีกเป็นชิ้นๆจัง ครองเชื่อมก็ไม่ค่อยดีถนัดสาดโด่งส่งคืนโกลมากกว่า

ถ้านักเตะส่วนใหญ่เป็นชุดเดิม ผมว่ามาปรับแผนการเล่นแปลกๆแบบนี้ไม่น่ารุ่งนะ

ถ้าจะเอา 4-2-4 จริงๆ ผมว่า 2 คนของเชลซีตรงกลางสนามก็พร้อมอยู่แล้วนะ ยิ่งได้ Kante มานี่ยิ่งสบายเลย
.
.
ทุ่มซื้อมาขนาดนี้คงไม่แค่สำรองแน่ๆ ถ้าหลังจากนี้ไม่ซื้อใครเพิ่ม คู่กลางดูแล้วคงเป็น

------------------------Fàbregas-------------
----------------Kanté-------------------------
.
สำรอง
Fàbregas >>> Oscar, Obi Mikel
Kanté >>> Matić, Loftus-Cheek
.
.
-------------Batshuayi----Costa-------------
-Hazard------------------------------Willian-
------------------------Fàbregas-------------
----------------Kanté-------------------------
-????????--Cahill----Zouma----Azpilicueta-
-------------------Courtois-------------------

ดูแล้วจุดที่น่าเป็นห่วงคือ
-????????--Cahill----Zouma----Azpilicueta-

ซะมากกว่า เอาตามตรงเลยนะครับในฐานะที่ผมเป็นแฟนผี ผมมองว่าทีมร่ำรวยระดับเชลซีมีความสามารถมากพอที่จะหาแผงหลังที่ดีกว่านี้ได้อีกเยอะ อย่าง Cahill กับ Zouma เนี่ย หาตัวใหม่เลยดีกว่ามั้ย

สมมติกรณีทุ่มจริงๆ จังๆ ถ้าลองปรับเป็น

-Rodríguez---Bonucci----Laporte----Azpilicueta-

ไรงี้นี่รับรอง