-[sZ]- พิมพ์ว่า:
วันนี้ผมบอกเลิกแฟนทั้งๆที่เรายังรักกันอยู่ แต่ผมคิดว่าให้ผมเลิกกับเขาตอนนี้
ดีกว่าความรักของผมจะเหลือศูนย์ แล้วเลิกราไปด้วยความเห็นแก่ตัวของผมคนเดียว
เราคบกันมาตลอดช่วงมหาวิทยาลัยรวมทั้งสิ้น 3 ปี เราทั้งคู่อยู่ปีสี่ ผมเสียใจมากๆครับ
วันนี้เธอขึ้นรถที่ผมไปรับเธอจากที่เรียนพิเศษ เธอยื่นช็อคโกแลตพร้อมกับของขวัญที่เธอทำเองให้ผม
ผมไม่กล้าที่จะรับมัน ผมได้แต่มอง จนเขาเริ่มรู้สึกตัว ว่าผมกำลังจะบอกเลิกกับเขา
เขาทั้งร้องไห้ ทั้งกอดผม อ้อนวอน และเกือบจะวิ่งออกจากรถไปให้รถชนตาย โชคดีที่ผมกอดเขาไว้ทัน
ผมรู้สึกผิดมากๆครับ เสียใจแบบบอกไม่ถูกด้วย ยังรัก
ผมก็ไม่รู้จะมาระบายที่นี้ทำไม แต่ผมอยากได้เพื่อนคุยตอนนี้ ถึงแม้ผมกับพี่ๆจะไม่รู้จักกัน อยากได้กำลังใจครับ
ใครมีอะไรแนะนำผมทีนะครับ ว่าผมควรทำยังไง
ผมโดนแฟนขอห่างครับ เมื่อวานนี้แหละ
สาเหตุมาจากอะไรผมก็ยัง งงๆ เธอบอกว่าเธออึดอัดที่คบกับผม
แล้วเธอก็พูดต่างๆนาๆ ว่าเธอผิดเองที่เปลี่ยนไป
นอกจากนี้เธอยังบอกอีกว่า "เธอไม่รู้ว่าความสุขเธออยู่ที่ไหน ระหว่างที่คบกับผม"
ผมไม่มีสิทธิ์โต้เถียงอะไรเธอเลย เพราะเธอเอาแต่พูดว่าเธอเป็นฝ่ายผิด ทั้งๆที่ผมก็รับได้ และผมโอเคที่จะคบกันต่อไป
สรุปคือเธอขอห่างเพื่อดูใจตัวเอง ว่าถ้าไม่มีผมแล้วเธอจะรู้สึกยังไง
คบกันมา 6 ปี ปีหน้าตั้งใจจะขอเธอแต่งงาน สุดท้ายกลายเป็นขอห่าง
เหมือนผมโดนทิ้งไว้กลางทะเลที่หาฝั่งกลับไม่เจออ่ะครับ
เช้านี้ผมเบลอมาก กินข้าวไม่ลง ทำอะไรไม่ถูกเลย เธอหายไปตั้งแต่เมื่อวานไม่ทักผมมาอีกเลย
ส่วนผมก็ไม่รู้จะทำยังไง จะทักไปก็ไม่กล้าทัก
ผมว่าผมเข้าใจความรู้สึกของแฟนท่านดีเลยแหละตอนนี้ ท่านค่อนข้างใจร้ายนะ ที่บอกเลิกเค้าวันนี้