ระหว่างสัปดาห์ที่ผ่านมา ได้มีการพูดคุยและข้อกล่าวหาต่างๆ ทางออนไลน์ เกี่ยวกับสัญญาเรื่องทุนการศึกษา ที่ผู้ร่วมลงชื่อกับดิฉัน และตัวดิฉันที่ได้เซ็นไว้กับมหาวิทยาลัยมหิดลในปี ค.ศ. 1993 โดยมีบางคนที่อาจจะไม่ได้รับรู้ถึงข้อเท็จจริงทุกประการในเรื่องที่ซับซ้อนอย่างมาก และไม่เป็นปกติ (เช่นเรื่องนี้) หรือบางคนที่อาจจะเร่งรีบสรุปเกี่ยวกับตัวดิฉัน (ซึ่ง)เรื่องนี้นับว่าเป็นประเด็นส่วนตัว ซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องใดๆ กับมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด และ วิทยาลัยทันตแพทย์ศาสตร์แห่งฮาร์วาร์ด

จุดที่สำคัญที่สุดที่ดิฉันอยากจะเน้นก่อนอื่นในแถลงการณ์นี้ คือว่าดิฉันมีเจตจำนงมาตลอดที่จะชำระคืนทุนการศึกษาที่ดิฉันได้รับมาจากมหาวิทยาลัยมหิดล - ไม่ว่าจะเป็นในรูปแบบของการ(ทำงาน) รับใช้ หรือว่าในรูปตัวเงิน ดิฉันได้ร้องขอให้มีความยืดหยุ่นมาโดยตลอด ในเรื่องของช่องทางการชำระคืน ตัวอย่างเช่น (ได้เสนอยื่น)แผนการชำระคืนในระยะที่ยาวกว่าเดิม แทนที่จะเป็นการจ่ายเงินก้อนโตภายใน 30 วัน แต่ก็ถูกปฏิเสธ และเนื่องจากความยากลำบากในด้านการเงินและเรื่องส่วนตัว ที่เกี่ยวกับสถานะทางวีซ่า และการปฏิเสธต่ออายุหนังสือเดินทาง โดยมหาวิทยาลัยมหิดล ดิฉันไม่สามารถทำงานได้เป็นเวลาหลายปี และด้วยการสนับสนุนจากครอบครัว เพื่อนฝูง คนไข้ และเพื่อนร่วมงานของดิฉัน ดิฉันจึงสามารถได้รับสถานะทางวีซ่าคืน และเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้ในที่สุด

นับแต่นั้นมา ดิฉันได้แสดงถึงความต้องการที่จะแสดงความรับผิดชอบในเรื่องการชำระเงิน(กู้ยืมทุนการศึกษา)คืน ทั้งโดยวาจา โดยผ่านอีเมล และโดยทางโทรศํพท์กับ ผู้ร่วมลงชื่อกับดิฉันมาโดยตลอด และดิฉันได้ดำเนินการชำระคืนบ้างแล้วบางส่วนในช่วงที่เป็นไปได้ ดังนั้นข้อกล่าวหาที่ว่าดิฉันได้พยายามหลบหนีและหลีกเลี่ยงภาระการชำระคืน จึงไม่เป็นความจริง

เมื่อเร็วๆ นี้ มหาวิทยาลัยมหิดลได้บังคับใช้เส้นตาย(การชำระหนี้)กับผู้ร่วมลงชื่อกับดิฉัน ซึ่งเป็นเส้นตายที่ไม่ได้มีการสื่อสารต่อให้ดิฉันได้รับรู้ จนกระทั่งมหาวิทยาลัยมหิดลได้ลงมือบังคับใช้โดยกระทันหัน โดยดิฉันได้รับเงินจากสินเชื่อส่วนตัวเป็นจำนวน ห้าหมื่นดอลลาร์สหรัฐฯ และได้ส่งมอบเงินให้แก่ผู้ร่วมลงชื่อกับดิฉันไปแล้วเมื่อเดือนเมษายน (พ.ศ. 2558) และดิฉันยังได้ร้องขอว่า ให้ทางมหาวิทยาลัยมหิดล ได้ขยายเส้นตาย(การชำระเงินส่วนที่เหลือ)ออกไปอีกเพื่อที่ดิฉันจะได้มีเวลาพอที่จะหาเงินมาเพิ่มเติมเพื่อชำระเงินทุนการศึกษาในส่วนที่เหลือผ่านทางผู้ร่วมลงชื่อกับดิฉัน

และโดยที่ปราศจากการผ่อนผันจากมหาวิทยาลัยมหิดล ผู้ร่วมลงชื่อกับดิฉันได้ทำเรื่องขอสินเชื่อส่วนตัวเพื่อชำระหนี้แทนดิฉัน และดิฉันได้ให้สัญญากับพวกเขาว่า เงินทั้งหมดที่เขาได้ชำระให้กับมหาวิทยาลัย(ตามสัญญาค้ำประกัน)ไปแล้ว จะได้รับชำระคืนทั้งหมดพร้อมดอกเบี้ย หลังจากที่ดิฉันได้รับเงินสินเชื่อที่จำเป็นเพิ่มเติมมาอีกในอนาคต ซึ่งขณะนี้ดิฉันก็กำลังดำเนินการที่จะเสาะหาเงินเพิ่มเติมมาอีก และดิฉันได้ขอร้องอีกว่า ขอให้ดิฉันได้มีเวลาเพิ่มที่จะชำระเงินคืนแก่ผู้ร่วมลงชื่อกับดิฉัน

และโดยที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ ดิฉันหวังว่ากรณีนี้จะมีผลให้เกิดความเปลี่ยนแปลงที่สำคัญใน(หลักเกณฑ์)การอนุมัติให้ทุนการศึกษา และระบบใข้ทุนคืนในประเทศไทย - ซึ่งเป็นระบบที่จะอนุญาตให้มีทางออกเสริมที่มีเหตุผลและเป็นประโยชน์ต่อสำหรับผู้ได้รับทุน ที่จะสามารถชำระเงินคืนได้



Cr.http://www.nationtv.tv/main/content/crime/378488192/


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


ตั้งทนายสู้ว่าไม่ให้มายุ่งนี่ เจตนาคืนมากเลยนะ

ตอนนี้ออกข่าวหน้าหนึ่งที่นู่นเลยนะเออ

อันนี้หนังสือพิมพ์นักเรียน หรือข่าวท้องถิ่น

รับไม่ได้ อย่าเรียน
มีคนที่ ศักยภาพด้านวิชาการ ไม่ดีเท่าคุณ แต่ คุณธรรมสูง อยากไปเรียนหลายคน แต่ต้องเสียโอกาสเพราะคุณ

ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ ไม่ค่อยสันทัดภาษาอังกฤษ

เอามาจากในเฟส เป็นนสพ.ประจำมหาวิทยาลัย ที่นักศึกษาระดับปริญญาตรีทำกัน

อ่านมาจนจบ ก็ยังไม่ได้คำตอบว่า ในเมื่อรู้ตัวว่าไม่มีเงินพอที่จะจ่ายค่าชดใช้ ทำไมไม่กลับไปทำงานใช้ทุนฟระ

เพื่อนผมหลายคนนะ ที่ได้ทุนแต่ก็ใช้ทุนไม่ครบระยะเวลา ก็จ่ายค่าปรับไป ทุกวันนี้ก็ไม่มีปัญหา บางคนเก่งจริงๆบริษัทจ่ายเงินค่าปรับให้เพื่อซื้อตัวด้วยซ้ำ

แล้วก่อนเซ็นรับทุนไม่รู้หรอว่าต้องทำอย่างไร มีกฏอะไร ??? ฟังไม่ขึ้นหรอก.....

แค่เอ็งกลับมาใช้ทุน (มาทำงาน แม่มก็จบละ) เอ็งไม่ยอมกลับมา อยากทำงานที่โน้น คุณภาพชีวิตดี เงินเยอะ ก็ทำไป จ่ายมา 30 ล้าน แค่นั้นเอง

ทำเป็นยึกยัก สิ่งที่แย่ที่สุดคือการทำให้คนอื่นซึ่งหวังดีเดือดร้อน ทุเรศสิ้นดี

เขาจะจำได้ไหมนะว่าคำว่า 'มหิดล' ที่เขาพิมพ์คือพระนามของผู้เสียสละแก่วงการสาธารณสุขของไทยมากเพียงใด ท่านสอนเรามาเสมอ

จริง ตามข่าวตอนนี้ ถ้ามีความจริงใจ ปี 2 ปี ก็คืนได้สบาย จากรายได้

ทุนที่ให้เป้าหมายหลักรัฐไม่ได้ต้องการเงินหรอก อยากได้สมองคุณกลับมาช่วยชาติ

นี่ทำแบบนี้ส่วนตัวผมถือว่าสถุลมาก

พิมพ์ให้ตัวเองดูดี

บอกว่าไม่มีเงินคืน ต้องหาเงินกู้มาคืนนี่ไม่น่าเชื่อ

ขนาดพวกโรบินฮู๊ดไปทำงานในร้านอาหารที่อเมริกา ทำไม่กี่ปียังมีเงินเก็บหลายล้าน


ยัยคนนี้หน้าที่การงาน เงินเดือนก็เยอะกว่าตั้งมากมาย แถมทำงานเป็น 10 ปี แต่บอกไม่มีเงินใช้หนี้

ทุนรัฐที่เค้าให้ไปจุดประสงค์คือต้องการให้กลับมาพัฒนาประเทศ ถ้ากู้ทุนรัฐไปเรียนจนจบแล้วจะลั้ลลาอยู่ที่นั่นทำเป็นรับไม่ได้ที่จะต้องกลับมาทำงานใช้ทุนก็ไปกู้แบงค์ตั้งแต่แรกนู่น ไม่ใช่หนีแล้วทิ้งขรี้ไว้ให้คนค้ำประกัน ถ้าติดต่อกับคนค้ำสม่ำเสมอ กลับมาเจรจากับทางมหิดลเป็นเรื่องเป็นราว แสดงออกอย่างจริงใจว่าไม่หนีหนี้ คนค้ำประกันคงไม่ต้องออกมาโพสต์อะไรให้ใหญ่โตเลย นี่รอเป็นข่าวค่อยออกมาจากรู ในหนังสือชี้แจงนี่ก็ไม่มีอะไรนอกจากแก้ตัวแบบพวกไร้ความรับผิดชอบ + โทษระบบทุนของประเทศไทยอีก ตอนขอ ตอนเซ็นต์ชื่อไม่โวยไปละว่าแบบนี้ไม่เป็นธรรม ไม่รับ ไม่เอาเว่ย ไม่ใช่มาบ่นทีหลัง