[RE: จากมู้ที่แล้วคับ(แฟนปืน)]
สมัยผมอยู่ ม.ปลาย ผมก็เลือดร้อนอ่ะ เพระาช่วงนั้นทีมมันเข้าสุ้ช่วงไร้แชมป์ละ พอตอนนี้โตขึ้นมาผมกลับรู้สึกเฉยๆละเชียร์อ่ะมันเชียร์อยุ่ละ แต่ถ้าไม่ได้แชมป์ก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลย มันเป็นความรู้สึกที่ว่า ด่าไปไปถึงหูเวงเกอร์มั้ย ก็ไม่ บ่นไปพวกเค้าฟังมั้ยก็ไม่ สุดท้ายคนที่มาทุกข์คือแฟนทีมเดียวกันที่ต้องมาเถียงกันไปมานี่แหละ
จนแฟนทีมอื่นเค้าเอาเราไปล้อกันแล้วว่าเป็นทีมที่ตีกันเองมากที่สุด
ผมถือคติว่าถ้าพูดไปแล้วไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ก็ช่างแม่งไม่พูดดีกว่า เพราะไม่รู้จะพูดไปเพื่ออะไร
เหมือนไล่เวงเกอร์อ่ะพูดไปเถอะ ยังไงแกก็ไม่ออก แล้วแฟนบอลสามารถทำไรได้ ?
นอกจากบ่นๆแล้วก็มาด่ากันเองแค่นั้นลุปนี่เห็นมาหลายปีละ ชินๆ
เลยเลือกเฉพาะความเห็นที่ตรงกับแนวความคิดผมดีกว่า คนที่คิดไม่เหมือนผมก็ไม่สนใจไม่คิดจะไปถกอยุ่ละ เพราะไม่ได้อะไรขึ้นมา ฟุตบอลมันไม่มีถูกหรือผิดไง ผมอาจจะผิดก็ได้ หรืออีกฝ่ายอาจจะผิดก็ได้ มันไม่มีคนตัดสินเหมือนการโต้วาที
ตัวผมไม่ใช่กูรูลูกหนัง ดูบอลเป็นศาสตร์ขั้นเทพอะไร
แค่ทีมแพ้ก็เสียใจ ทีมเสมอก็เซ็ง ทีมชนะก็ดีใจแค่นั้น
จะให้ทีมชนะแล้วผมมานั่งด่านั่งเสียใจมันก็กระไรอยู่ ก็แค่เป็นคนธรรมดา