เกิดขึ้นตอนเกือบๆ ตี 4

ปกติโดนจนชินอยู่ละ โดนจนเฉยๆ ไม่รู้ว่าอำไหมนะ แล้วแต่ใครจะเชื่อ

อาการจะเป็นแบบตอนเคลิ้มๆ แล้วตัวก็จะขยับไม่ได้ ข้างๆหูก็จะมีเสียงวี๊ดๆๆๆๆ มาอ่ะ

เป็นปกติ พอสะบัดได้ก็นอนต่อ

แต่ครั้งนี้ มีเหตุการ์ณเพิ่มเติม

อาการก็แบบเดิมแหละ แต่ครั้งนี้ได้ยินเสียงเข้ามาในหู ว่า ..

กูอยากมาหามึงมานานแล้ววว เสียงผู้ชายใหญ่ๆ

ประมาณนี้อะ

สาบานไม่ได้มโนไปเอง อาจจะหูฝาดหรืออะไรก็ได้มั้ง พยายามคิดบวกเอาไว้

เซงนอนไม่หลับลุกมากินมาม่าแม่ง

ผีสายเหลืองป่าว

จิงซีเรียส แรกๆเหวอเลย หัวใจเต้นแรงมาก กระโดดขึ้นเตียง ( น้องชายนอนอยู่บนเตียง)

เสียงโคตรดัง

โดนด่าไปดิ

ของผมหลอนสุดที่เคยเจอคือตื่นมาตอนดึกแล้วเดินไปล้างหน้าเงยขึ้นมามีชายแก่ๆผอมๆตัวเล็กไว้หนวดใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวยืนมองมาจากด้านหลังในกระจก



ตอนนั้นหันไปมองขวับเลยแต่ไม่มีใคร พิมพ์ไปขนลุกไป



อยากบอกว่าจำหน้าลุงคนนั้นได้แม่นเลย รุ่งเช้าผมเก็บข้าวของย้ายออกจากหอพักนั้นทันทีเลย อยู่ไม่ได้มันหลอน

จุดธูป 1 ดอก พนมมือบอกแน่จริงมาอีกดิ อยากเจอ

มีอะไรทำค้างไว้ ไปรับปากอะไรใครไว้รึเปล่าครับ เขาเลยมาทวงมาตาม

หลอนว่ะครับ

อำหม รึเปล่า

ผมเคยนะ แต่ในฝันเป็นญ.รูปร่างดี นั่งคร่อมตัว เลยจัดไป 1 ดอก แล้วก็ไม่เคยมาอำอีกเลยครับ

คิดไปเองครับ ผมเป็นบ่อย เพราะถ้าเกิดอาการแบบนี้เราจะคิดว่าโดนอำไรตลอดอะ

น้องชายแกล้งรึเปล่า

อ่านคห.นี้ผมนี่ลั่นเลย นั่นเขาเรียกฝันเปียกแล้วพ่อหนุ่ม

โดนจนชิน น่ากลัวนะเนี่ย

เหมือนกันครับ คือพอรู้สึกว่าเริ่มโดนอำ ก็ฝืนหลุดได้เลยอ่ะ 555

แล้วก็นอนต่อ

เสพหรือขาย

สงสัยมานานแล้ว อยากถามเลย พอดีเคยมีประสบการณ์แบบว่า ตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกว่า ตัวเราขยับไม่ได้ ตาลืมไม่ขึ้น แต่เรารู้สึกตลอดเวลานะ เป็นเฉพาะตอนที่เหนื่อยมากๆ อารมณ์แบบปวดฉี่อยากลุกไปห้องน้ำ แต่ลุกไม่ไหว ขนาดตาจะลืม ยังลืมไม่ได้เลย แต่พอนอนไปอีกซักพักก็ตื่นขึ้นมาปกติไม่มีอะไร แบบนี้เรียกว่าผีอำไหม หรือว่าเป็นอาการเหนื่อยล้าของร่างกาย

เคยครับ
มันมานั่งคร่อมแล้วกระซิบบอกว่า
นายๆ รู้ป่าวว่าควายตกลูกเป็นแมว

ผมเลยบอกว่า ตึ่กโป๊ะ แล้วมันก็อัณฑะพาลหายไป

เหมือนกันครับ ชิวมาก
ถ้าเทคนิคผม คือ อย่าไปฝืน
ขยับไม่ได้ก็ไม่ได้ รอแปปนึงขยับจะเริ่มขยับได้
แล้วก็นอนต่ออย่างสบายใจ

ปล.มีครังนึงได้ยินเสียงเรียก เป็นเสียงผู้หญิง
บอกว่าเปิดประตูให้หน่อย ผมลืมตาพรึ่บเลย ตกใจมาก
แต่ตกใจได้ไม่ถึงนาทีอะ คิดในใจผีมั้ยไม่รู้กรูง่วง
นอนต่อละ

ผมจะเป็นบ่อยเวลางีบตอนกลางวันนะ แบบรู้สึกตัวว่าตื่น แต่ขยับตัวไม่ได้ ลุกขึ้นไม่ได้ โครตเซ็ง กลัวจะฝืนขึ้นมาได้ เล่นเอาเหนื่อย

ถ้าคนเชื่อว่าเป็นผีอำ มันก็คือเป็นผีอำครับ...ส่วนใหญ่สวดมนต์ ฯลฯ ก็ว่ากันไป

ถ้าคนคิดว่าเป็นแค่ปฏิกิริยาทางร่างกาย เป็นเรื่องปกติทางกายภาพ ก็ไม่คิดอะไรคับ นอนแป๊บนึงก็หาย..

สรุปคืออาการเดียวกันครับ..จะสวดมนต์ หรือ นอนต่อ ก็หายเหมือนกัน

เคยโดนแบบร้องเสียงหลงเลยนะ ร้องดังมาก แบบเพ้อละเมอ อะไรประมาณนี้ จนแม่ต้องมาเคาะประตูห้อง อยู่นาน

บางทีสวดมนต์แผ่เมตตาก็ไม่หาย สุดท้ายต้องตั้งสติตัวเองให้ได้ ถึงออก

แบบท่าน จขกท.นี่ผมเจออยู่2ครั้งและเจอแบบจังๆอีก2ครั้งไม่เคยลืมเลย

ทำงานเหนื่อย หรือมีเรื่องกังวลรึเปล่า ผมก็เป็น ถ้าเหนื่อยๆ หรือมีอะไรไม่สบายใจแล้วนอน สมองตื่นละ แต่ตัวไม่ตื่น

เรียกกันบ้านๆคือผีอำละครับ

สมัยเรียนมหาลัยฯ เคยขับมอไซต์ไปกินข้าวกับเพื่อน ขาไปเจอรถร่วมกตัญญูกำลังจะเก็บศพ(รถชนกัน) เลยพูดกับเพื่อนว่า คิดว่ารอดมั้ย เพื่อนก็สะกิดอย่าพูดรีบๆไป ก็ขับผ่านนึกว่าไม่มีอะไร ขากลับราวๆตีหนึ่งก็ผ่านที่เดิม ก็เลยพูดอีกตรงนี้น่าหว่าสงสัยไม่รอดมีพ่นสีด้วย เพื่อนก็บอก กูบอกอย่าพูดเงียบไว้ ก็แวะส่งเพื่อนที่หอมันแล้วกลับห้องตัวเอง แค่ปิดประตู เปิดไฟ เปิดคอมฯ นั่งหย่อนขาอยู่กลางเตียง จำได้ว่าเอนตัวลงนั่งปกติ แต่ลุกไม่ขึ้น ตายังมองไฟบนเพดานห้อง จะลุกไปอาบน้ำลุกไม่ขึ้น พยายามร้องเสียงไม่ออก ดิ้นไม่ขยับ ในหัวขึ้นมาเลย พุทโธ ธัมโม สังโฆ (จะบอกว่าไม่ได้ช่วยไรเลย) นะโม 3 จบ แผ่เมตตาก็ไม่ช่วย จนถึงกับตะโกนด่า ไอ่สั... เก่งจริงมึงออกมาเลย ก็ยังไม่เห็นตัว ผมก็ยังขยับไม่ได้ จำได้น้ำตาไหลเลย เรียกแม่ช่วยด้วย(ผมอยุ่หอไม่ได้อยู่กับแม่) แค่นั้นแหละได้ยินเสียงไก่ขัน ก็ขยับได้ จังหวะนั้นได้ยินเสียงเคาะประตู ก็เลยลุกไปเปิด เพื่อนอีกคนมาหาจะชวนไปเรียน ถามว่ามึงเป็นเหี้ยไรวะ เคาะประตูตั้งนานไม่เปิด ไฟห้องก็ไม่ปิด ก็ตอบแค่ว่าป่าวยังไม่ได้นอนเลย(เพื่อนคนนี้ก็ไม่ถามไรต่อ)ก็อาบน้ำไปเรียนปกติ จนไปเจอเพื่อนอีกคนที่ไปกินข้าวด้วยกันที่มอ มันก็สะกิดก่อนเลย เป็นไงเมื่อคืนหลับสบายมั้ย ไอ่เราก็โม้ งั้นๆแหละ เพื่อนมันสวนกูไม่ได้นอนทั้งคืนเพราะมึงแหละ บอกอย่าพูดๆ(ไปทักตอนเขาเก็บศพ) ก็เลยบอก เออ เหมือนกันแหละสาด แต่หลังจากนั้นก็ไม่มีไรนะ ไม่เคยเจออีกเลย จริงๆช่วงนั้นถึงจะชอบเล่นเกมส์กับกินเหล้าหลังเลิกเรียน แต่รู้ก๊วนผมจะชอบไปเที่ยว ทำบุญเข้าวัดบ่อยอยู่ อย่างน้อยๆก้เดือนละครั้งที่ชวนกันไปวัด บริจากเลือดก็ค่อนข้างบ่อย
ปล.เป็นครั้งเดียวนี่แหละที่คิดว่าใกล้เคียงสุดละ แต่ในความรู้สึกเหมือนแค่ราวๆ 1-2 ชั่วโมงเองนะตอนที่ขยับตัวไม่ได้ แล้วก็ตอนที่ได้ยินเสียงไก่ขันผมยังถามเพื่อนคนที่เคาะประตูห้องนะ ก่อนจะเปิดถามว่าใคร มันก็บอกชื่อมันเลยเปิดให้เข้า ผมก็ถามอีกว่ามึงไปใหนมาวะ นี่ยังไม่เช้าเลย มันก็บอกเช้าเหี้ยไรนี่แดดท่วมหัวละ 9 โมงละ มึงไม่ไปเรียนรึไง ตอนนั้นถึงกับติดสตั้นไปราวๆ 2 วิ
ปล.2 จะบอกว่าเคยบวช เคยนอนบนเมรุ(แบบที่เป็นแท่นกลางแจ้ง ไม่มีหลังคา)ก็ไม่เคยเจอ เคยนอนในป่าช้า(ตอนบวชหลวงพ่อให้เข้าไปนั่งภาวนาในป่าช้า)ก็ไม่เคยเจอ กลางคืนไปนั่งยัดฟืนศพ(จะมีเมรุที่ทำเองเรียก กองฟอน )ก็ไม่เคยเจอนะ แต่ตอนบวชนี่ตั้งแต่เด็ก ก่อนเข้ามหาลัย

มันเป็นอาการที่สมองเราตื่นแต่ร่างกายยังไม่ตื่น ผมชินแล้วแล้วจะเป็นบ่อยถ้าเหนื่อยล้าจนหลับไปแล้วสมองยังคิดเรื่องนั้นโน้นนี่มากมาย อาการมันจะเป็นเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเวลาขยับตัวไม่ได้มันจะไม่ได้ทั้งตัวเลย พยายามยกหัวขึ้นยังไงมันก็ไม่ขึ้นแรกๆตกใจนะ พอหลายๆครั้งจะชิน แค่หายใจเข้าอกกปกติแล้วหลับตานอนให้หลับซักพักก็จะรู้สึกตัว

เมื่อก่อนผมอย่างกลัวอะ ขยับได้ก็ดีไป

แต่พอมันกินได้เต็มตัว เท่านั้นแหละ โคตรอยากร้องไห้

แต่ตอนนี้ พอมันเริ่มยึก ๆ ที่ขา ไม่เกินหน้าแข้ง กุชิงลุกก่อนเลย

เจ็บก้นไหม หรือแบบรู้สึกหน่วงๆ ไรงี้ป่ะ