เวลาเท่านั้นครับที่จะช่วยได้ ผมเองก็ต้องจากคนที่ผมแอบรัก คนที่ผมแอบชอบมาเหมือนกัน ตอนทำงานด้วยกันผมเคยคิดที่จะบอกรักน้องเขาน่ะ แต่สุดท้ายเปลี่ยนใจไม่บอกไปเพราะดูจากท่าทีแล้วน้องเขาไม่ได้รักไม่ได้ชอบผม + ทำให้น้องเขาลำบากใจด้วย และน้องเขาก็กำลังคุยกับผู้ชายคนอื่นอยู่ ก็เลยตัดสินใจขอแค่เป็นคนที่แอบดูเธอห่างๆเหมือนเดิมจะดีกว่า ขอแค่ได้ทำอะไรให้น้องเขาบ้าง ทำตัวตลกๆให้น้องเขายิ้มได้หัวเราะได้นี่มันโคตรมีความสุขเลย แต่สุดท้ายผมก็ต้องจากน้องเขาด้วยเหตุจำเป็น ช่วง 2 เดือนแรกที่จากมาบอกตามตรงเลยว่าเครียดมากคิดถึงน้องเขาแทบทุกคืน นั่งร้องไห้้ในห้องน้ำที่ทำงานก็เคย บางครั้งอยากจะยิ้มอยากจะคุยกับเพื่อนร่วมงานน่ะแต่มันคุยไม่ออกจริงๆ แต่ตอนนี้ผ่านมา 4 เดือนแล้วครับ ไม่รู้สึกเศร้าเท่าช่วง 2 เดือนแรกล่ะ คุยเฮฮากับเพื่อนร่วมงานได้ล่ะ แต่ยังคิดถึงมั้ยยังคิดถึงน้องเขาทุกวันครับ...

ปล.พี่รู้ว่าพี่เป็นได้แค่ส่วนเกินของน้องแต่พี่ยังรักยังคิดถึงน้องตลอดไปน่ะ...

ปล.จขกท.ต้องอดทนน่ะครับ พยายามหาอะไรทำจะได้ไม่คิดมากครับ สู้ๆครับ




 

ขอแบบย่อๆหนึ่งบรรทัดทีครับ